Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Δοκιμάσαμε πεντανόστιμα μ’ταψέτ ή πλακωτή στο κομψό εστιατόριο της Feyrouz στο Μοναστηράκι. Είναι ένα λαδερό αραβικό φαγητό με χοντρά φρέσκα ζυμαρικά που θυμίζουν νιόκι γιατί ζυμώνονται αυτοστιγμεί με αλεύρι, σιμιγδάλι και πολύ λεπτό πληγούρι και κατόπιν μαγειρεύονται με διάφορα χορταρικά και μπόλικο ελαιόλαδο.

Η κυρία Ελένη – Feyrouz*, όπως και ο σύζυγός της, ο κύριος Σταύρος, είναι από την Αντιόχεια. Η ευρύτερη γεωγραφία της καταγωγής τους, όμως, ορίζεται από την Κύπρο, τη Συρία, το Λίβανο και την Κωνσταντινούπολη, κάπου εκεί χάνονται και οι ρίζες των νόστιμων συνταγών τους. Οταν πήρε σύνταξη, η Φεϊρούζ κάθισε για λίγο στο σπίτι της αλλά δεν το άντεξε. Μαγείρισσα της οικογένειας Λαλαούνη για περισσότερα από 20 χρόνια, είπε στον άντρα της - που δούλευε στο Χίλτον - ότι ήθελε να κάνουν κάτι δικό τους. Και πριν από περίπου έναν χρόνο άνοιξαν το Feyrouz, ένα φωτεινό μαγαζί όπως και το χαμόγελό της, στη γωνία Kαρόρη και Αιόλου.

«Μαγειρεύω για τα παιδιά μου», μου είπε, όλα τα υλικά λοιπόν που χρησιμοποιεί η Φεϊρούζ είναι ολόφρεσκα και πάντα της καλύτερης ποιότητας. Χάρη στα παιδιά της, λοιπόν, τον Αντρέα (που είναι επίσης μουσικός), το Σάββα και την Ιωάννα, τρώμε κι εμείς νόστιμα στο περιβάλλον μιας αγαπημένης και πολύ φιλόξενης οικογένειας. Να σκεφτείς ότι το μαγαζί δεν διαθέτει καν κατάψυξη. Πράγματι, η σπουδαία μαγείρισσα ζυμώνει καθημερινά τα λεπτά ζυμάρια της, ανανεώνει τις συνταγές της και τις κάνει πιο υγιεινές με αλεύρι ολικής και μπόλικα σπόρια και πράγματι διαθέτει τα πιο νόστιμα λαχματζούνια και τα πεϊνιρλί της πόλης μας.

Από τους πρώτους τα δοκίμασε ήταν - ποιος άλλος; - ο υπερλιχούδης του γραφείου, ο Δημήτρης Μπούτος, που έγραψε κατόπιν αναλυτικά τις εντυπώσεις του. Διαβάστε, λοιπόν, εδώ τι μπορείτε να βρείτε στο Feyrouz και μην παραλείψετε να δοκιμάσετε την υπέροχη κοτόσουπα – πίνεται ευχάριστα και το καλοκαίρι -, το λαχματζούν με ζάαταρ** και το τούρκικο μαύρο τσάι με κανελογαρίφαλα.

Δεν είναι τυχαίο ότι, εκτός από τους πελάτες που αναζητούν εδώ μερικές στιγμές γαλήνης στη διάρκεια της ημέρας (ανοίγει στις 12 το μεσημέρι), το Feyrouz το ξέρουν επίσης όλοι οι νυκτόβιοι της πόλης. Γιατί στο six d.o.g.s και τα άλλα αγαπημένα ποτάδικα της περιοχής δεν πατάς ποτέ το πόδι σου με άδειο στομάχι. Προηγουμένως θα κάνεις οπωσδήποτε μια στάση εδώ για πεϊνιρλί ή λαχματζούνι. Κάποιοι μάλιστα, όπως έμαθα, τα παίρνουν μαζί τους σε πακέτο για μετά. Γιατί, προσέξτε τα ωράρια, το μαγαζί κλείνει καθημερινά στις 10 και τις Παρασκευές στις 11 το βράδυ.

Εγώ είχα την τύχη να περάσω την περασμένη Παρασκευή, ημέρα νηστείας για τον κύριο Σταύρο και η κυρία Ελένη του είχε ετοιμάσει το αγαπημένο του φαγητό, πλακωτή ή μ’ταψέτ, όπως το λένε στη δεύτερη γλώσσα τους. Το δοκίμασα φυσικά (εξαιρετικό), πήρα και τη συνταγή για να το φτιάξουμε στο σπίτι και να απολαύσουμε αυθεντικά αρώματα της Ανατολής. Είναι ένα είδος νιόκι (ζυμαρένιες μπαλίτσες) που αφού βράσουν σε νερό μαγειρεύονται με ό,τι λαχανικά έχεις εκείνη την ημέρα στη διάθεσή σου.

Πλακωτή ή μ’ταψετ

Υλικά

Για τη σάλτσα:

Καθαρίζω το πλιγούρι (αν είναι χύμα μπορεί να έχει πετραδάκια ή άλλα σκουπιδάκια όπως οι φακές), το ξεπλένω και το αφήνω με λίγο νερό. Οταν φουσκώσει προσθέτω το σιμιγδάλι, το αλεύρι και αν χρειάζεται λίγο νερό ακόμη ώστε να πλάθεται. Το ζυμώνω και πλάθω στρογγυλά μπαλάκια, τα πιέζω να γίνουν λίγο πλακουτσά και με το δάχτυλο κάνω μια βούλα στο κέντρο τους.

Βάζω στην κατσαρόλα νερό και, μόλις βράσει, ρίχνω 1 κουταλάκι του γλυκού αλάτι και όλα μαζί τα μπαλάκια Τα βράζω για 10 λεπτά και τα σουρώνω.

Καθαρίζω και κόβω σε ροδέλες πάρα πολύ κρεμμύδι. Βάζω στην κατσαρόλα μπόλικο ελαιόλαδο και τσιγαρίζω το κρεμμύδι, μερικές σκελίδες σκόρδο, προσθέτω την καυτερή πιπεριά και τη ντομάτα ξεφλουδισμένη και ψιλοκομμένη και όταν μαλακώσουν τα κρεμμύδια προσθέτω ψιλοκομμένα λαχανικά (ό,τι έχω ανάλογα με την εποχή) και τα μπαλάκια της ζύμης, αφήνω να βράσουν όλα μαζί για 2-3 λεπτά και σερβίρω.

Είναι νηστίσιμο φαγητό λαδερό, που τρώγεται ευχάριστα χλιαρό ή κρύο. Και αν θέλεις το συνοδεύεις με ρεβυθόρυζο.

Σημειώσεις

* Ψηλά στον τοίχο, πίσω από τις προθήκες με τα εδέσματα του μαγαζιού, πρόσεξα το πορτρέτο της λιβανέζας ντίβας Φαϊρούζ με την υπέροχη φωνή. Η πιο τιμημένη –εν ζωή- τραγουδίστρια του Αραβικού Κόσμου συνεχίζει τη μεγάλη παράδοση της λιβανέζας Σαμπάχ, της αλγερινής Γουαρντά -αλ-Τζαζέϊρια και της αιγύπτιας Ουμ Καλσούμ. 

** Το λαχματζούν με ζάαταρ μου θύμισε το αραβικό πρωινό όπως μας το είχε περιγράψει κάποτε σε μια γαστρονομική συνάντηση στην Κρήτη ένας λιβανέζος φίλος. Μας είχε φέρει μάλιστα πεσκέσι και σακουλάκια με το αγαπημένο του μείγμα. Το ζάαταρ είναι ένα βότανο της Μέσης Ανατολής που θυμίζει ρίγανη και θυμάρι. Χρησιμοποιείται στην κουζίνα φρέσκο αλλά και αποξηραμένο οπότε μπαίνει και σε ένα μείγμα με αλεσμένο σουσάμι, μαυροκούκι, σουμάκ, αλάτι και άλλα μπαχαρικά, στο οποίο δανείζει το όνομά του. Το κοινό πρωινό, λοιπόν, του Άραβα είναι μια πίτα ραντισμένη με ελαιόλαδο και πασπαλισμένη με ζάαταρ. Η Φεϊρούζ το έχει εμπλουτίσει με ψιλοκομμένο λάχανο και σάλτσα χούμους.