Πέντε αστέρια: μεζεδάκια για την κάλπη
Εκλογές ante portas ξανά, σε λιγότερο από εβδομάδα. Όσο ζυγώνει η Κυριακή όρεξη να έχεις για δημοσκοπήσεις, μακρόσυρτες συζητήσεις, exit polls και άλλα τέτοια ευφρόσυνα. Μετά το καθήκον της ψήφου επιλέγω απόσυρση στο κουζινέτο για να ξεχαστώ και να αποφύγω τις ώρες της προσμονής μπροστά στην τηλεόραση. Επειδή όμως οι υπόλοιποι του σπιτιού και της παρέας επιμένουν σε κάθε αναμέτρηση να παρακολουθούν γραφήματα και αναλύσεις σχεδόν ολονυχτίς μοιρασμένοι σε καναπέδες και πάτωμα, λέω να τους φροντίσω με μεζεδάκια ευφάνταστα μεν, γρήγορα και απλά δε, ό,τι πρέπει για τις ώρες της αγωνίας. Τίποτα μπελαλίδικο και χρονοβόρο, ει δυνατόν ούτε πιάτα και πηρούνια, μόνο τσιμπολόγημα από το χαμηλό τραπέζι του σαλονιού. Ξεδιαλέγω, λοιπόν, τα νόστιμα και εύκολα των bostanistas για να μαζέψω ιδέες:
Πρώτα τα εύκολα: ξηροί καρποί και μπισκοτάκια δεν θα φύγουν ποτέ από το χαμηλό τραπέζι του σαλονιού, όλοι θα κουβεντιάζουν πίνοντας και τσιμπολογώντας. Η Λεονί Σταφυλά εφηύρε τα καλύτερα κρακεράκια, σπιτικά και τραγανά, ό,τι πιο νόστιμο για το καλωσόρισμα.
Για το (μπόλικο) «μπίρι-μπίρι» της βραδιάς έχει προβλέψει η Μαριλίτα Χατζηβασιλείου με τα εθιστικά της μπισκότα παρμεζάνας, αλμυρά και αφράτα
ενώ τούτα τα ξινούτσικα καροτάκια, σαν πρόχειρο τουρσί, ενδείκνυνται για νευρικό μασούλημα μέχρι το πρώτο exit poll.
Κρακεράκια σκέτα; Όχι βέβαια: Χρειάζονται βαζάκια με σάλτσες και ντιπ από δίπλα για επαναληπτικές βουτιές, οπότε κλέβω την ιδέα του Φιλάρετου Ψημμένου για τη σάλτσα πεπερονάτα του φοιτητή και, αν βρω αλμυρό τυρί στο ψυγείο, δεν θα παραλείψω τη σάλτσα-πασπαρτού από σύκο της MamaTsita, με κανέλα και κρασί.
Για τα τσιπς και τα μπισκοτάκια ιδεώδης η σάλτσα από ψητές πιπεριές (μουχαμάρα), σπιρτάτη και νόστιμη. Από το μούλτι απευθείας σε μπολάκι και στο τραπέζι, αλλιώς στο ψυγείο μέχρι να έρθει η ώρα για σερβίρισμα.
Σε περίοπτη θέση όλα τα τυρένια: για μπρουσκέτες ορεκτικές, φίνα λύση το γαλλικό και γλυκόξινο fromage fort, που αλείφεται πανεύκολα.
Πατατοσαλάτα ανάλαφρη, δίχως ίχνος μαγιονέζας αλλά με σάλτσα από κάσιους και τραγανή αντράκλα, μέγα εύρημα της Ξανθής Μπαξεβάνης και δικό μου καύχημα που μου πέτυχε με την πρώτη κιόλας απόπειρα.
Ως εδώ έχει καλοανοίξει η όρεξη, τη σκυτάλη παίρνουν, λοιπόν, οι ενισχυμένες μπουκιές. Η Κική Τριανταφύλλη παραδίδει μαθήματα χορταστικού μεζέ με τις καλυμμένες ελιές της, που γεμίζουν τα αλμυρά, μερακλίδικα μπισκότα της Τζίνης.
Αν έχω μεγάλα κέφια, όπως ο Νίκος Μορόπουλος, θα βάλω μπρος για τις βάρκες της Καισαρείας, τα ζουμερά του πεϊνιρλί με κασέρι, ντομάτα, παστουρμά (πάντοτε από του Μιράν, στο 45 της Ευριπίδου / www.miran.gr) και βασιλικό. Άλλα μεγάλα, άλλα μικρά, στρογγυλά ή μικρότερα για όσους βαρυστομαχιάσουν.
Τσιμπολόγημα σοβαρό χωρίς τυροπιτάκια δεν νοείται, οπότε προστρέχω στα κιτάπια της Μαρίας Τσέκου για τα τυροπιτάκια με τα χίλια πρόσωπα: αφού τελειώσω με την εύκολη ζύμη, τα γεμίζω με ό,τι μου κάνει κέφι, τυρί, σπανάκι, λουκάνικα μικρά ή μαρμελάδα.
Ε, και μια μεγαλύτερη τυρόπιτα επιβάλλεται, μάλλον εκείνη η γρήγορη και απλή της ακαμάτρας Μαρίας Πετρίδη που τρώγεται στα όρθια χωρίς να λερώνει.
Είτε νικητές είτε ηττημένοι, όλοι θα αναζητήσουν κάτι γλυκό για το τέλος, για να γιορτάσουν ή να παρηγορηθούν. Σοκολατάκια που δεν χρειάζονται σχεδόν καμία προετοιμασία, μόνο μπισκότα, κρεμώδες τυρί και μισή ώρα στο ψυγείο.
Δεν θα λείπει το κέικ μαρμπρέ της Κικής Τριανταφύλλη, που καθιερώθηκε πια για τις μέρες των εκλογών. Άλλωστε, όσοι έχουν αντοχές και μείνουν ξύπνιοι για πλήρη εικόνα ως τα ξημερώματα, με αυτό θα συνοδεύσουν τον πολύ πρωινό τους καφέ.