Τυρόπιτα «ξυπόλυτη» με ξινομυζήθρα

της Βαγγελιώς Κασσαπάκη 26 Οκτωβρίου 2015 • Συνταγές • τυρόπιτα, γιαούρτι, ξινομυζήθρα, κρητική κουζίνα

Οι τεμπελόπιτες, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι πίτες απαιτήσεων, είναι όμως μια λύση της στιγμής αν έχουμε περισσεύματα τυριών στο ψυγείο ή αν δεν έχουμε διάθεση για πολλά ζυμώματα. Γίνονται σε ελάχιστο χρόνο και μπορούν να αντικαταστήσουν ή να συμπληρώσουν ένα γεύμα, κυρίως το βραδινό. Δηλαδή τι ελάχιστο χρόνο. Μέχρι να το σκεφτούμε ετοιμάζεται τούτη εδώ, αν έχουμε τα υλικά. Ο χρόνος που χρειάζεται είναι μόνο η μια ώρα του ψησίματος!

Εδώ που τα λέμε, άλλο είναι μια πίτα με κριτσανιστό φύλλο. Το περίεργο όμως είναι ότι «φεύγουν» πολύ γρήγορα και κανείς δεν αρκείται σε ένα - ή και δύο - κομμάτια. Ίσως η έλλειψη του φύλλου τις κάνει λιγότερο χορταστικές και περισσότερο διαιτητικές βέβαια (αν μπορεί μια πίτα να θεωρηθεί διαιτητική...). Οι θερμίδες σε τούτη εδώ περιορίζονται λίγο και από το γεγονός ότι το περισσότερο από το τυρί που χρησιμοποιώ είναι σχεδόν πάντα ξινομυζήθρα. Με τι άλλο θα έφτιαχνα τη δική μου ξεσκέπαστη πίτα!

Όπως έχω ξαναγράψει, η ξινομυζήθρα μπορεί να αντικαταστήσει πολύ ικανοποιητικά ολόκληρη την ποσότητα ή ένα μέρος της φέτας σε πολλές πίτες. Και λιγότερο λιπαρή είναι και πιο οικονομική και παντού την βρίσκουμε πια! Ακόμη και κάποιες από τις τυποποιημένες ξινομυζήθρες, που κυκλοφορούν στα supermarket, είναι αρκετά καλές. Η ξινομυζήθρα διατηρείται και στην κατάψυξη για αρκετές μέρες, αν μας περισσέψει, και μάλιστα ξεπαγώνει σε πολύ λίγο χρόνο.

Παρόλα αυτά η συνταγή μπορεί να γίνει με τυρί παντός είδους! Η μονάδα μέτρησης των υλικών είναι ο κεσές του γιαουρτιού. Μετράμε τα υλικά σε κεσέδες γιαουρτιού, μέχρι εκεί που έφτανε το γιαούρτι. Έτσι, εκτός των άλλων πλεονεκτημάτων, δεν λερώνουμε παρά μια λεκανίτσα για την ανάμειξη των υλικών και το πυρέξ που θα ψήσουμε την πίτα!

Υλικά:

1 κεσές γιαούρτι
1 κεσές γάλα
½ κεσές ελαιόλαδο (και λίγο για το άλειμμα του πυρέξ)
2 αυγά
πιπέρι
2 κεσέδες ξινομυζήθρα
1 κεσές άλλο τυρί (φέτα, ή κάποιο κίτρινο)
2 κεσέδες αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
2-3 κουταλιές βούτυρο και λίγο σουσάμι ή τριμμένη φρυγανιά για την επιφάνεια (προαιρετικά)

Επί το έργον:

Ανάβουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς. Βάζουμε σε μπολ ανάμειξης τα 5 πρώτα υλικά και τα ανακατεύουμε με το χέρι ή με μια σπάτουλα να γίνουν ένα σχεδόν ομογενές μείγμα. Προσθέτουμε τα τυριά. Την ξινομυζήθρα σε τρίμματα (ούτως ή άλλως) και τα άλλα σε κύβους ή σε μεγαλύτερα κομματάκια.

Ανακατεύουμε πολύ απαλά να μη σπάσουν περισσότερο. Ας τα βρίσκουμε στην ψημένη πίτα. Στο σημείο αυτό, αν έχουμε βοηθό, τον βάζουμε να πλύνει και να στεγνώσει τον κεσέ του γιαουρτιού αλλιώς παρατάμε το μείγμα μας και κάνουμε εμείς και αυτή τη δουλειά...

Προσθέτουμε, λοιπόν, το αλεύρι (εγώ το περνώ λίγο από το σουρωτήρι να αφρατέψει) και ανακατεύουμε ώστε να γίνει ένας χυλός περίπου όπως το μείγμα του κέικ. Αδειάζουμε σε λαδωμένο πυρέξ και ψήνουμε για μια περίπου ώρα στη μεσαία σχάρα μέχρι να χρυσίσει η επιφάνεια και ο πάτος της πίτας μας. Αν θέλουμε, πριν την βάλουμε στον φούρνο, πασπαλίζουμε με λίγο σουσάμι ή φρυγανιά τριμμένη. Είναι καλύτερη ζεστή.

Παρατηρήσεις:

Επειδή τα γιαούρτια κυκλοφορούν σε ποσότητες 200 ml ή 220ml, μετράμε τα υλικά με τον κεσέ του γιαουρτιού που θα χρησιμοποιήσουμε κάθε φορά. Στη δεύτερη περίπτωση, απλά χρησιμοποιούμε κανονικά αυγά ενώ στην πρώτη λίγο μικρότερα. Για έξτρα γεύση (με τις σχετικές συνέπειες βέβαια), προσθέτουμε 2-κουταλιές βούτυρο στο μείγμα.
Προτιμώ αυτού του είδους οι πίτες να γίνονται λεπτές κι έτσι, για τις παραπάνω ποσότητες, χρησιμοποιώ το κλασικό οβάλ πυρέξ που έχει
διαστάσεις περίπου 28 cm x 38 cm.
Εννοείται ότι μπορούμε να εμπλουτίσουμε την πίτα μας και με άλλα υλικά (αλλαντικά, πιπεριές, λιαστές ντομάτες κλπ).
Η πίτα αυτή είναι κατά τη γνώμη μου καλύτερη ζεστή, αν και σε πολλούς αρέσει σε θερμοκρασία δωματίου. Εγώ ζεσταίνω το δικό μου κομμάτι (αν προλάβει να κρυώσει).

*Για επιπλέον φωτογραφίες από τα στάδια της ετοιμασίας δείτε το blog της Βαγγελιώς Κασσαπάκη, Γαστρονομικός περίπλους