Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Μπορεί να μην είναι δική μας γιορτή το Halloween, είναι έθιμο που ενθουσιάζει κυρίως τον αγγλόφωνο κόσμο, με φαντάσματα, μάγισσες, κουκουβάγιες, αράχνες και κολοκύθες. Πιτσιρικάδες μασκαρεμένοι τριγυρνούν στις γειτονιές και οι νοικοκύρηδες τους χαρίζουν κεράσματα και δώρα μετά το «trick or treat» (θα με κεράσεις ή θα σου κάνω φάρσα;). Οι κολοκύθες πρωταγωνιστούν μάλλον λόγω εποχής, αυτή την περίοδο οι σοδειές κολοκύθας είναι στις δόξες τους. Μοιάζει με τις δικές μας απόκριες μα ουδεμία σχέση, η προέλευση της λέξης συνδέεται με μέρα μνήμης των προγόνων, όσων έχουν φύγει. Είναι όμως πρώτης τάξης αφορμή για λιχουδιές, καλέσματα και φιλικά τραπεζώματα, κάτι τσαχπίνικο να αλλάξει η ρουτίνα. Γιατί, ακόμα κι αν δεν ανήκει στο δικό μας εορτολόγιο, οι συνταγές του είναι λαχταριστές και ενδιαφέρουσες σε όψη και γεύση.

Λοιπόν, άκου τι κάνουν οι παρέες αν έχουν κέφια. Τέσσερις φίλες, Εύα, Χριστίνα, Μαριάννα και Ραλλού, αποφάσισαν να κάνουν τη μάζωξη της εβδομάδας αφορμή για φαγητό, πολύ και καλό, μα και γέλιο άφθονο: από τον Σεπτέμβρη του 2011 οι τέσσερίς τους συναντώνται, μαγειρεύουν (σε διαφορετικό σπίτι κάθε φορά - δυσβάσταχτο το φορτίο της νυχτερινής λάτζας) όχι μακαρόνια ή πίτσες και άλλα τέτοια εύκολα μα ρετσέτες από κουζίνες διεθνείς, σε μενού συγκεκριμένο: ορεκτικό, κυρίως πιάτο, επιδόρπιο, ποτό απαραιτήτως. Διαφορετική κουζίνα, ίδιο μοτίβο.

Δεν αρκούνται όμως στο μαγείρεμα, οι βραδιές είναι θεματικές, που σημαίνει πως βάφονται, μεταμφιέζονται, στήνουν τον χώρο κατά τα προστάγματα του εκάστοτε θέματος. Tο καλύτερο; Πως όλο τούτο το υλικό το συγκεντρώνουν σε σπιρτόζικο blog με φωτογραφίες μπόλικες και ζηλευτές - αλλά και χρήσιμο, καθώς το ευρετήριο των συνταγών τους ολοένα μακραίνει με τις πετυχημένες εκτελέσεις τους. Ιδού: foodiethemenights.wordpress.com. Και όχι μόνο, οργανώνουν βραδιές εκτός σπιτιού, γράφουν κατατοπιστικά την άποψή τους για εστιατόρια και όσα δοκίμασαν, σχεδιάζουν γεύματα αφιερωμένα σε ένα και μόνο υλικό, π.χ. το μπέικον, ή σε μαγειρικές περσόνες, όπως η Χρύσα Παραδείση ή η Βέφα Αλεξιάδου. Με ένα πρόχειρο ψάξιμο στο αρχείο τους καταλαβαίνεις πως πρόκεται για blog-θησαυρό, με άφθονο χιούμορ και υλικό πολύτιμο. Συμπληρώνουν περίπου 5 χρόνια και έχουν ετοιμάσει εδώ μια συνοπτική ανασκόπηση.

Όπως συστήνονται και μέσα από το blog τους, «το theme night για εμάς δεν είναι απλά ένας τρόπος να περάσουμε το βράδυ μας. Είναι ιδέα. Είναι παράδοση». Τα πολλά βιογραφικά περιττεύουν, η Εύα είναι αυτή που στο τέλος καθαρίζει τον πάγκο, η Μαριάννα εκείνη που τελειώνει πάντα πρώτη το κρασί, η Ραλλού συνεχώς προσθέτει λίγο λεμόνι στο τέλος και η Χριστίνα αναλαμβάνει τις βρωμοδουλειές. Τις εντόπισα, τις ζήλεψα, ήρθαμε σε επαφή και με χαρά μεγάλη δέχτηκα την πρόσκλησή τους για το pre-Halloween γεύμα στην Καλλιθέα. Τετάρτη βράδυ, η πρόσκληση-μενού που έλαβα με προετοίμασε για τα καλύτερα.

Με το που φτάσαμε άρχισε το βάψιμο επιμελώς: ματωμένα μάτια, σαρδόνια χαμόγελα και μουσική από θρίλερ, το κλίμα ταιριαστό με όσα μαγειρεύτηκαν. Όλα νόστιμα και λιμπιστερά, εγώ ανυπόμονα ρωτούσα για τα “φτερά της νυχτερίδας”: φτερούγες κοτόπουλου ψημένες με βούτυρο, τραγανές και ζουμερές, με μια κατακόκκινη σάλτσα για πολλές βουτιές. Ξεκινήσαμε με σαλάτα κολοκύθας, ακολούθησαν μακαρόνια μασκαρεμένα, πουρές γευστικός, κρέας σε σκούρα σάλτσα - με τσίλι σος και καστανή ζάχαρη - και τάρτα φουλ της σοκολάτας. Πρόθυμες μου παραχώρησαν όλες τις συνταγές μα οι φτερούγες με ξετρέλαναν, όποτε με αυτές ξεκινώ:

Για 10 ψητές φτερούγες, αρκετές για 2 άτομα:

Πλένεις τις φτερούγες καλά και στρώνεις με λαδόκολλα και αλουμινόχαρτο ένα ρηχό ταψί. Ζεσταίνεις τον φούρνο στους 220 βαθμούς, σκουπίζεις με χαρτί τις φτερούγες, για να σιγουρευτείς πως δεν έχουν πολλά υγρά, και σε ένα μικρό μπολ ανακατεύεις πάπρικα, αλάτι, πιπέρια. Τις αλείφεις με αυτά.

Βάζεις το βούτυρο στο αλουμινόχαρτο και φουρνίζεις το ταψί άδειο, για 3 λεπτά, να λιώσει το βούτυρο όσο περισσότερο γίνεται. Μόλις λιώσει, ξεφουρνίζεις, απλώνεις εκεί τις φτερούγες και τις γυρίζεις από όλες τις πλευρές για να σιγουρευτείς πως το βούτυρο πήγε παντού. Ψήνεις για περίπου 30 λεπτά, στην ίδια θερμοκρασία, μέχρι να δεις πως τα κοτοπουλάκια ροδίζουν και γίνονται τραγανά. Μόλις είναι έτοιμα, γύρισμα από την άλλη πλευρά και ψήσιμο για 15 ακόμα λεπτά. 

Για τη σάλτσα:
Όσο οι φτερούγες ψήνονται, ανακατεύεις σε ένα άνετο μπολ χυμό από μισό λάιμ, ξύσμα από δύο λάιμ, 2/3 του φλιτζανιού τσίλι σος,  3 κ.σ. μέλι, ¼ φλιτζ. βούτυρο λιωμένο, λίγο σκόρδο σε σκόνη και πιπέρι καυτερό. Αν κάτι από αυτά σου λείπει, απλώς αυτοσχεδίασε, η σάλτσα θα προκύψει νόστιμη σε κάθε περίπτωση. Λίγο πριν ξεφουρνίσεις τις φτερούγες, την αδειάζεις σε κατσαρόλα χαμηλή και την ζεσταίνεις για λίγο ανακατεύοντας, να ενωθούν καλά τα υλικά και να ζεσταθεί. Πριν το σερβίρισμα ή την απλώνεις πάνω στις φτερούγες ή την αφήνεις σε μικρό μπολ δίπλα, να πάρει ο καθένας όση θέλει. Σύμφωνα με ιδέα της Ραλλούς ταιριάζει έξοχα και σε σάντουιτς. Μια δοκιμή θα μας πείσει.