Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Όταν λες φαγητό της μάνας στο μυαλό μου έρχεται ο τραχανάς. Γιατί για μας, τους Ρουμελιώτες, δεν υπάρχει άλλο φαγητό που να προσφέρει μεγαλύτερη θαλπωρή από ένα βαθύ πιάτο τραχανά βρασμένο με γάλα, λίγο βούτυρο και τριμμένη φέτα. Είναι μια παχουλή, καλά χυλωμένη σούπα – βάλσαμο που γίνεται στο άψε σβήσε.

Διαφέρει αυτός ο τραχανάς από την υπέροχη ντοματένια εκδοχή – υπερπαραγωγή του Κώστα Τσαούση (δείτε εδώ τη συνταγή του) την οποία έβαλα αμέσως στη λίστα μου με τα γιορτινά. Βάζει λάδι στη σούπα του ο Κώστας και την συνοδεύει με απάκι και καπνιστή χοιρινή μπριζόλα. 'O,τι πρέπει δηλαδή για ένα brunch ή μετά από μια εξόρμηση στα βουνά, τον χειμώνα με τα χιόνια. Εμείς πάλι, όλο το χρόνο όχι μόνο τον χειμώνα, τον τρώμε σκέτο, ούτε καν μια φέτα ψωμί (φρυγανισμένο του πάει πολύ) δεν βουτάμε μέσα, αλλά αυτό είναι μια καλή δικαιολογία για ένα δεύτερο πιάτο. Βαθύ εννοείται.

Υλικά

Για 3 βαθιά πιάτα

Μόλις πάρει βράση το νερό, ρίχνω στην κατσαρόλα τον τραχανά, προσθέτω το αλάτι και αφήνω να σιγοβράσει μέχρι να χυλώσει καλά. Προσθέτω το γάλα και αφήνω τον τραχανά να βράσει λίγο ακόμη. Ρίχνω το βούτυρο, τη φέτα, ανακατεύω καλά και σερβίρω. Αν χτυπήσω λίγο με τη ράβδο – μπλέντερ, η σούπα γίνεται ακόμη πιο παχουλή και κρεμώδης.

Σημειώσεις

Αυτός ο τραχανάς λέγεται γλυκός, όχι γιατί έχει ζάχαρη, αλλά γιατί γίνεται με φρέσκο γάλα (δείτε εδώ τη συνταγή της μαμάς μου) σε αντίθεση με τον ξινό που τον φτιάχνουν με γάλα αφού έχει ξινίσει.

Μερικές φορές, όταν βαριέμαι, κάνω την παραλλαγή του αδελφού μου που προσθέτει στο τέλος 2-3 κ.τ.σ. καυτερή σάλτσα ντομάτα (arrabiata) ή, απλά, λίγη σάλτσα ντομάτα και καυτερή κόκκινη πιπεριά. Μετά την χτυπάω καλά στο μπλέντερ να γίνει βελουτέ.