Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Δύο είναι τα τινά: ή δεν έχετε ετοιμάσει κουραμπιέδες ακόμα (πού όρεξη, πού κέφια, ίσως τελευταία στιγμή, την παραμονή ακόμα, που θα λασκάρει λίγο το ημερήσιο πρόγραμμα) ή τους έχετε ετοιμάσει από τα μέσα του μήνα και στην πιατέλα έχει μείνει μόνο σκορπισμένη άχνη να τους θυμίζει. Είτε δεν φτιάξατε ως τώρα είτε ανασκουμπώνεστε για δεύτερο γύρο και θέλετε να πειραματιστείτε, οι bostanistas έχουν πέντε συν έναν διαφορετικούς τρόπους να ετοιμάζουν το θελκτικό μπισκοτογλυκό των Χριστουγέννων, με αλλαγές στο μέσα και το έξω του. Τραγανοί και εύθρυπτοι ή μήπως βουτυρένιοι και σφιχτοί; Ιδού οι εναλλακτικές μας:

Πρώτοι στη λίστα εκείνοι της Αναστασίας Λαμπρία απευθείας από τα κιτάπια της θείας Μένης, της οικογενειακής βασίλισσας των Χριστουγέννων. Απλοί ως προς τα υλικά τους, μα με μαεστρία στην ετοιμασία και το βούτυρο - πάντοτε γάλακτος - σε πρώτο ρόλο. Και μπόλικοι: 100 από την πρώτη κιόλας φουρνιά, να χαίρεσαι να μοιράζεις!

Νησιώτικη η ρετσέτα της Αγλαΐας Κρεμέζη για παλιοκαιρίσιους κουραμπιέδες, που αρνείται το βούτυρο επιμένοντας στη γλίνα (χοιρινό λίπος) μπερδεμένη με λάδι. Πιο υγιεινή από τα συνήθη βούτυρα και λιγόtερο χοληστερινούχα - και συνεχίζει με ούζο και καβουρδισμένο αμύγδαλο, που τους κάνει νόστιμους και τραγανούς στο φουλ.

Τι κι αν τους έχουμε συνηθίσει εν μέσω Δεκεμβρίου; Πολλοί αναζητούν τους κουραμπιέδες καθ΄όλη τη διάρκεια του χρόνου: με 4 μόλις υλικά η συνταγή της οικογένειας Κολιονάσιου, με την ομώνυμη επιχείρηση γιαννιώτικων γλυκών, εξασφαλίζει κουραμπιεδάκια ανοιξιάτικα, σαν μπισκότα, αχνισμένα ελαφρώς και όχι χιονισμένα κατά τη χειμερινή συνήθεια.

Κουραμπιέδες από Κρήτη: Αφήνει κατά μέρος το βούτυρο η Βαγγελιώ Κασσαπάκη και ξεκινά πλάσιμο με ελαιόλαδο, εξάλλου ήταν το μόνο σίγουρο υλικό που υπήρχε πάντοτε στα περισσότερα κρητικά σπίτια. Αμύγδαλο κάμποσο, μια κούπα ολόκληρη, όπου κονιάκ εναλλακτικά μπαίνει και ρακή (πώς θα μπορούσε αλλιώς) και αφού ετοιμαστούν με περισσή ευκολία, επιλέγεις: άχνη ή σοκολάτα; Νηστίσιμοι για τους νηστεύοντες, ανάλαφροι για τους προσεκτικούς.

Έπειτα το success story της Μαρίας Πετρίδη που «μαγάρισε» την παράδοση του κουραμπιέ και με έκανε να σκιρτήσω: όχι αμύγδαλο ούτε άχνη αλλά καλυμμένοι με πικρή, κατά προτίμηση, σοκολάτα. Αφού οι κουραμπιέδες σκεπαστούν λίγο, περισσότερο ή τελείως στεγνώνουν σε σχάρα και πασπαλίζονται με ζάχαρη ή ξηρούς καρπούς - σαν αφράτα, παχουλά μπισκότα.

Λαμπιόνια - μαργαρίτες να αναβοσβήνουν στο δέντρο ρυθμικά και λαδένιοι κουραμπιέδες να ετοιμάζονται στην κουζίνα, τούτη είναι η γιορτινή ανάμνηση της Μαρίας Τσέκου. Τη συνταγή για αυτούς, τους ίδους κουραμπιέδες, αφού έχει πάρει τις απαραίτητες οδηγίες, καταγράφει και ετοιμάζει ξανά. Απλοί μα μεγαλειώδεις σε γεύση, σηκώνουν και λίγο αμύγδαλο στη ζύμη για το κρίτσι-κρίτσι.

Γενικής εφαρμογής κανόνας:
Αν θελήσετε να τους προσφέρετε σε κουτί, περιμένετε μία μέρα, όσο περνάνε οι πρώτες ώρες μετά το ξεφούρνισμα τόσο σφίγγουν. Και μην ξεχάσετε να πασπαλίσετε εκ νέου με άχνη, για να λερώσουν, ως είθισται, μπόλικες μύτες και μανίκια.