Καλόγνωμες ειδοί του Μαρτίου
Οι ασκήσεις αυτάρκειας του φετινού παρατεταμένου χειμώνα στο μικρό κλειστό περιβόλι μας - και μετά βέβαια στην πάντα δραστήρια γωνιά με τα κατσαρολικά του σπιτιού - είναι δυστυχώς προς το τέλος τους. Δε μπορώ πάντως να έχω κανένα παράπονο - αν βαρυγκομήσω έστω και λίγο, θα πέσει φωτιά να με κάψει. Οι σπορές του φθινοπώρου και τα φυντάνια που βάλαμε στο χώμα μας έδωσαν και μια και δυο και τρεις φορές τα πιο λαχταριστά - μικρά το δέμας αλλά θαυματουργά - σπανάκια. Τρυφερά παντζαρόφυλλα επίσης - αίνιγμα ωστόσο για μένα τουλάχιστον, τον άμαθο ακόμα κηπουρό, γιατί δεν καταφέραμε να μαζέψουμε και βολβούς. Κι ακόμα λουλουδιαστά κουνουπίδια και μπρόκολα, που είναι και τα πιο νόστιμα.
Πάνε όμως τώρα όλα αυτά. Το τρυγημένο μποστάνι αναπαύεται κι ετοιμάζεται για την πολύχρωμη καλοκαιρινή καρποφορία. Παραέξω, στους βραχώδεις λόφους του νησιού, θα χρειαστεί ν’ αναζητήσουμε τις τροφές που μπορούμε να δρέψουμε με τα χέρια μας. Οι παγωνιές περίσσεψαν φέτος το χειμώνα στην Αίγινα, βροχές όμως είχαμε λιγοστές, ως συνήθως. Καθώς πλησιάζουν παρολαυτά τα μέσα Μαρτίου- ευφρόσυνο ορόσημο αυτό για όλους μας, όχι σαν το άλλο το θλιβερό που έχει ταυτιστεί με τη δολοφονία του υπερόπτη Καίσαρα- στο ραντεβού θα είναι σίγουρα και φέτος το πιο χαρισματικό ίσως χορταρικό που φυτρώνει στα πέτρινα μέρη του τόπου μας. Σας χαρίζω όλα τα μυρώνια και τα σταμναγκάθια του κόσμου για ένα ματσάκι γλυκόπικρα καλακάρβουνα. Τα λένε επίσης κι αλιβάρβαρα, αλλ’ όσο κι αν εκτιμώ τον πρωτογονισμό που φέρνει στο νου η εναλλακτική αυτή ονομασία, σαφώς προτιμώ την ακριβολογία της πρώτης, που είναι ασφαλώς και πιο διαδεδομένη. Η τρυφερή ρίζα του αγριόχορτου- τρώγεται βέβαια αφού την πλύνουμε και την ξεβγάλουμε προσεχτικά, να φύγουν όλα τα χώματα- σαν ένα μικρό άκακο καρβουνάκι. Μπορούμε να τα βράσουμε ή και να τα προσφέρουμε τσιγαριαστά, ωμά ωστόσο, ως δροσερή σαλάτα, αμείβουν καλύτερα τον κόπο της υπομονετικής συλλογής τους.
Καλακάρβουνα και λάχανο σαλάτα
Τα υλικά της σαλάτας μας: Δύο φούχτες καλακάρβουνα με τις καλά καθαρισμένες ριζούλες τους. Λεπτοκομμένο λάχανο, από τα φύλλα της καρδιάς. Ψιλοκομμένος μαϊντανός. 1 σκελίδα σκόρδο λιωμένο. Αλατοπίπερο. Αγουρόλαδο (άφοβα). Χυμός λεμονιού (με φειδώ). Προαιρετικά, μια φούχτα φιστίκι ψίχα, ελαφριά καβουρντισμένο. Περιττεύουν προφανώς οι οδηγίες για την εκτέλεση της συνταγής. Μία μόνο προτροπή: ανακατεύουμε καλά τη σαλάτα με τα χέρια να μαλακώσουν τα φύλλα και να πιάσει παντού το λαδολέμονο. Η συμπληρωματική Αιγινίτικη νότα του καβουρντισμένου ανάλατου φιστικιού προστίθεται, αν θέλουμε, στο τέλος, μετά το γερό ανακάτεμα.
Υ.Γ. Τη σαλάτα μας αυτή θα τη χαρούν βέβαια πιο εύκολα οι συντοπίτες. Η πρόταση ωστόσο ισχύει και για τους επισκέπτες μας εκείνους που δεν θα διστάσουν να περιπλανηθούν λίγο στην ενδοχώρα του νησιού μας. Όχι ψηλά τακούνια ωστόσο, παρακαλώ. Οι βραχύσωμοι, ιδίως, ανάμεσά μας ας εκμεταλλευτούν εδώ το αδιαμφισβήτητο συγκριτικό πλεονέκτημά τους Όσο πιο κοντά στις πέτρες και στο χώμα βρισκόμαστε, τόσο πιο εύκολα θα ξεχωρίσουμε τα τρισεύγενα αγριόχορτα.