Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Ομνύω στη μαλακή, σπογγώδη υφή των κέικ, είναι η συνηθισμένη μου κρίση του μεσονυχτίου: με τα φώτα της κουζίνας σβηστά, και μόνο εκείνα του απορροφητήρα αναμμένα στη χαμηλή σκάλα, ετοιμάζω κέικ ως και πολύ αργά μόνο και μόνο για να έχουμε δυο ευωδιαστές φέτες δίπλα στον πρωινό καφέ. Τέλειωσε το βούτυρο; Δεν πειράζει, ελαιόλαδο, τι να βρεις ανοιχτό τέτοια ώρα. Δεν έχω γάλα; Θα δοκιμάσω με χυμό πορτοκαλιού. Με γιαούρτι; Λες να πετύχει; Δοκιμές επί δοκιμών, μπαίνουν και τα φρούτα στο παιχνίδι και οι πειραματισμοί δεν τελειώνουν ποτέ. Μα το αληθινό αντικείμενο του πόθου μου, κυρίως λόγω ακρίβειας που απαιτεί στον χρόνο, είναι τα μικρά σοκολατένια κέικ-λάβα. Εκείνα που απ' έξω μοιάζουν με σουφλέ μα μόλις το κουτάλι σπάσει τη μαλακή ζύμη από μέσα ξεχύνεται ζεστή-καυτή η υγρή ακόμα σοκολάτα. Τα υλικά αρκούν για τέσσερα κεκάκια, όμως μπορείτε να επαναλάβετε μέχρι... εξαντλήσεώς σας.

Πρώτο βήμα, ζέσταμα του φούρνου στους 180 βαθμούς. Δεύτερο, το καλό βουτύρωμα και αλεύρωμα των πυρέξ, για να εξασφαλίσω ανώδυνη έξοδο μετά το ψήσιμο. Ετοιμάζω μπεν μαρί: κατσαρόλα με νερό να ζεσταίνεται και από πάνω της μεταλλικό σκεύος που ίσα-ίσα την καλύπτει. Αδειάζω εκεί το βούτυρο με τη σοκολάτα σπασμένη σε μικρά κομμάτια, μόλις το σκεύος ζεσταθεί για τα καλά, ανακατεύω μέχρι να λιώσουν και να ενωθούν. Αφήνω κατά μέρος να κρυώσουν κάπως.

Στο μπολ του μίξερ αδειάζω τους δύο κρόκους, τα αυγά και τη ζάχαρη και ανακατεύω μέχρι να σχηματίσουν κρέμα σχεδόν λευκή, πηχτή. Ρίχνω λίγο-λίγο το μίγμα της σοκολάτας που ετοίμασα μόλις πριν και ανακατεύω καλά με τον αυγοδάρτη. 

Έφτασε η ώρα για το αλεύρι, το οποίο επίσης προσθέτω σταδιακά ενώ το μίξερ δουλεύει σε μεσαία ταχύτητα, για να ενσωματώνεται όσο πέφτει. Το μίγμα που θα σχηματιστεί θυμίζει την απλή ζύμη για κέικ μόνο που θα είναι περισσότερο υδαρές. Μοιράζω στα πυρίμαχα μπολάκια και ψήνω για 7 λεπτά αυξάνοντας τη θερμοκρασία στους 230 βαθμούς.

Κατέληξα στα 7 λεπτά μετά από δοκιμή: έβαλα το πρώτο κεκάκι να ψηθεί μόνο του για να διαπιστώσω πόσο χρόνο χρειάζεται ο φούρνος μου, καθότι κάθε φούρνος έχει τα δικά του κόλπα. Το άφησα για 8 λεπτά και παραψήθηκε - όχι πως δεν φαγώθηκε αμέσως, μα να, δεν είχε εκείνο το ποθητό ρευστό εσωτερικό. Ένα λεπτό λιγότερο και τα υπόλοιπα προέκυψαν όπως έπρεπε, οπότε “κλείδωσα” στο επτάλεπτο.  

Μετά το ξεφούρνισμα, χρειάζεται υπομονή για 5 με 10 λεπτά, να μείνουν τα κεκάκια μέσα στο φορμάκι τους - το ψήσιμο συνεχίζεται στο εσωτερικό για λίγα ακόμη λεπτά, δεν το ξεχνάμε αυτό - και μετά, προσεκτικά, με μια εύκαμπτη σπάτουλα, τα βγάζουμε από τα φορμάκια και σερβίρουμε με λίγη άχνη και κακάο οι εγκρατείς, με παγωτό ή μπόλικη μόλις χτυπημένη σαντιγί οι αποφασισμένοι.