Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Κινείται κάπου μεταξύ τούρτας και ζουμερού σουφλέ, δεν την λες σίγουρα κέικ ούτε όμως και πίτα. Στα μαγειρικά κιτάπια η σοκολατόπιτα δεν έχει μακρά ιστορία, περί τα τέλη του 1880 εμφανίζεται, εν Ελλάδι ακόμα αργότερα. Μερικοί την θέλουν στεγνή, να θυμίζει κέικ, η Μαρία Τσέκου την προτιμά με πορτοκάλι και καρύδια σε εκδοχή νηστίσιμη ενώ η Έβελυν Φώσκολου την συνηθίζει σαν γλυκό ψυγείου, έτοιμη μέσα σε 15 λεπτά, με βάση μπισκότου. Εγώ επιμυκήνω την ετοιμασία της γιατί την περιποιούμαι λίγο παραπάνω: την θέλω σιροπιασμένη μέσα, όσο πρέπει για να μη στεγνώσει μα ούτε και να αφήνει ίχνη μπακλαβά στο πιάτο, και μισοκαλυμμένη με λιμπιστερό γλάσο. Ήταν το κλου του βραδινού μας χθες και, όσα κομμάτια περίσσεψαν, ο λόγος που όλοι σήμερα ξυπνήσαμε νωρίς - μπας και προλάβουμε.

Για τη ζύμη:

Για το σιρόπι:

Για το γλάσο:

Το τρικάκι τούτης της σοκολατόπιτας είναι το σιρόπι που θα την μουσκέψει όσο πρέπει, πριν την καλύψει το γλάσο, και θα της δώσει ζουμερή, κολλώδη υφή (μένει το ίδιο γευστική ως και για δύο ημέρες). Ξεκίνησα λοιπόν από αυτό: σε μικρή κατσαρόλα άδειασα νερό (500 ml), ζάχαρη (200 γραμμ.), κακάο (75 γραμμ.) και περίμενα μέχρι την πρώτη βράση. Ανακάτεψα καλά, περίμενα για 2-3 λεπτά, απέσυρα από τη φωτιά και άφησα το καστανό σιρόπι κατά μέρος.

Ζέστανα τον φούρνο στους 180 βαθμούς - έφτασε η ώρα της ζύμης: σε ένα μεγάλο, άνετο μπολ χτύπησα στο μεγάλο μίξερ τη ζάχαρη με το βούτυρο, αφού το δεύτερο μαλάκωσε αρκετά εκτός ψυγείου (το ίδιο θα έκανα και με μικρότερο μίξερ χειρός). Μόλις ενώθηκαν και αφράτεψαν, πρόσθεσα ένα προς ένα τα αυγά. Σειρά πήρε το κακάο, το μπέικιν και το αλεύρι, επίσης σταδιακά, και τέλος το νερό και το κονιάκ. Το ανακάτεμα συνεχίστηκε ώσπου τα υλικά να ενωθούν καλά - όποτε χρειάστηκε βοήθησα με μια σπάτουλα σπρώχνοντας ό,τι κόλλαγε στα πλάγια προς το κέντρο. Βουτύρωσα ένα παραλληλόγραμμο πυρέξ μεσαίου μεγέθους, άδειασα εκεί το μίγμα και το έψησα στην ίδια θερμοκρασία (180°C) για 35 λεπτά. Έλεγξα δυο φορές με το μαχαίρι βυθίζοντάς το στο κέικ: την πρώτη βγήκε λερωμένο από τη μισοψημένη ζύμη οπότε συνέχισα το ψήσιμο. Τη δεύτερη, στα 35 λεπτά, βγήκε καθαρό, οπότε έσβησα τον φούρνο.

Ξεφούρνισμα και αναμονή στον πάγκο μέχρι να κρυώσει κάπως. Στο μεταξύ ετοίμασα το γλάσο. Σε μεσαία κατσαρόλα ζέστανα την κρέμα γάλακτος μέχρι να εμφανιστούν οι πρώτες φυσαλίδες, τράβηξα το σκεύος από τη φωτιά και έριξα εκεί την κουβερτούρα σπασμένη σε κομμάτια. Απαλό ανακάτεμα μέχρι να λιώσει η σοκολάτα και φτάσαμε στο τέλος.

Χάραξα το κέικ σε κομμάτια (12), έριξα το σιρόπι και περίμενα να το απορροφήσει. Αναμονή για 5 λεπτά και άδειασα ζεστό ακόμα το γλάσο πάνω από τα κομμάτια απλώνοντάς το με σπάτουλα μαλακά, για να πάει παντού. Θα έπρεπε να περιμένουμε να κρυώσει όμως κανείς δεν κρατήθηκε (γι' αυτό και κατόρθωσα να φωτογραφίσω μόνο δύο κομμάτια - ήταν τα μόνα που περισώθηκαν).

Μπορεί τα κρύα να κρατούν καλά αλλά επιμένω πως μοναδικό της ταίρι - ναι, ακόμα και με τον καφέ - είναι κάμποσες κουταλιές παγωτό βανίλια.