Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Η βασική σου επιθυμία μπαίνοντας είναι να σωριαστείς στον καναπέ, βγάζοντας ταυτοχρόνως τα παπούτσιά σου (σπρώχοντας το ένα με το άλλο, τσαλακώνοντας το δέρμα στο σημείο του αχίλλειου τένοντα). Ακολουθεί η γνωστή τελετουργία: λάπτοπ στα γόνατα, κουμπί κλιματιστικού, κουμπί τηλεόρασης σε σίγαση. Και απόλυτη σιγή, κουβέντα δε θες να πεις ούτε να ακούσεις. Κι είναι μόνο Αύγουστος. Δεν την βγάζεις καθαρή έτσι, σε βλέπω.

Το ζύμωμα λέει η Αγλαϊα Κρεμέζη έχει θεραπευτικές, εκτονωτικές ικανότητες. Μαζεύω τα κουράγιά μου και λέω να την ακούσω. Όχι για κάτι περίπλοκο και δύσκολο. Καντουτσίνι της Τοσκάνης, μπισκοτάκια με γωνίες δηλαδή... Μαλακιά μυρωδάτη ζύμη (αλεύρι, αυγά, ανθόνερο, πικραμύγδαλο...) πλάθεται σε κάτι που θα καταλήξει παιχνιδιάρικη μπουκίτσα. Ο καρπός μέσα του σου δίνει την ελπίδα του σπόρου της αναγέννησης. Είμαι ρομάντζα και φιλολό; ε ναι, γνωστό αυτό, πάμε παρακάτω.

Οι Λατίνοι τα έπαιρναν μαζί τους στους πολέμους αυτά τα διπλοφουρνισμένα («μπισκότι», ας ανοίξουμε και κανά λεξικό) γλυκισματάκια. Τραγανά και μαζί ελαφρώς μαστιχωτά ζουν σε τσίγκινο κουτί για μέρες πολλές, κάνουν τέλειες βουτιές στον πρωινό εσπρέσσο αλλά και συνοδεύουν επίσης νύχτας αγρύπνιας.

Εκτέλεση
Ξεκινάω από τα μύγδαλα: για πιο χειροτεχνική απόλαυση (διαδικασία που σε αποσπά από τις πολύ βαριές σκέψεις) τα κόβω στη μέση με ένα καλό μαχαίρι. Όταν βιάζομαι περισσότερο και δεν αναζητώ την παρηγορία της λεπτομέρειας, τα χοντροκόβω στο μούλτι - ένα μικρό πάτημα του κουμπιού κι είναι έτοιμα, προετιμητέρα πάντως η πρώτη επιλογή. Στα καντουτσίνι τα μύγδαλα δεν πρέπει ναναι τρίμματα.
Τα φουρνίζω στους 180ο σκέτα, απλωμένα σε ταψί για 10 λεπτά περίπου.
Αναμειγνύω όλα μαζί τα υλικά- τελευταία αφήνω τα μύγδαλα και τέλος, τέλος τα αυγά. Τα ζυμώνω με αλευρωμένα χέρια (στην αρχή κολλάει αλλά δεν πτοούμαι). Αν κρίνω απαραίτητο προσθέτω λιγουλάκι ακόμη ανθόνερο ή γάλα, για να δουλευτεί καλύτερα η ζύμη. Πάντως, η ζύμη πρέπει να 'ναι πολύ μαλακή, να πέφτει από ένα κουτάλι.
Βουτυρώνω και αλευρώνω μια λαμαρίνα του φούρνου και σχηματίζω δύο μακριές λεπτές φρατζολίτσες πλάτους περίπου 8 εκ. Κατά το ψήσιμο θα απλώσουν ακόμη περισσότερο γι αυτό μην τις κάνετε φαρδύτερες.
Σε ζεστό φούρνο (180ο) ψήνω για 15 λεπτά μόνο τα καντουτσίνι. Ενδιαμέσως, ανοίγω το φούρνο και χρησιμοποιώντας δύο σπάτουλες στενεύω τις "φρατζολίτσες" γιανα μην ξεχειλώσουν πολύ όσο ψήνονται.
Πάνω στο τέταρτο, κατεβάζω τη θερμοκρασία στους 150ο, τα  βγάζω από το φούρνο, αφήνω λίγα λεπτά να φύγει η πολλή κάψα κι έπειτα προσεκτικά, μέσα στο ταψί, κόβω διαγωνίως σε καντουτσίνι. Γυρίζω τη μία πλευρά τους προς τα επάνω και ξαναφουρνίζω για 8-10 περίπου ώσπου να να πάρουν χρυσαφένιο χρώμα. Δεν τα αφήνω παραπάνω και τα βγάζω και από τον φούρνο. Μαστιχωτά και μυρωδάτα. Όταν τα μασουλάς μαζί με τον καφέ σου, για λίγο, ελάχιστο κάπως θαμπώνει για λίγο το μαύρο αυτού του καλοκαιριού.