Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Με το μπριζολάκι ανά χείρας, μάδημα στο τρυφερό ψητό, το πηρούνι να έχει πάρει φωτιά -μία στις πατάτες, μία στη σαλάτα- και κάθε τόσο βουτιά στην τυτοκαυτερή. Κρασί ή μήπως μπύρα; Σε κάθε περίπτωση το ποτήρι γέμισε δις (και τρις). Κάπως έτσι πέρασε το βράδυ της Τσικνοπέμπτης για τους περισσότερους κι επειδή ξημέρωσε Παρασκευή των ενοχών -όλο και κάτι θα τσιμπολογήσουμε το σαββατοκύριακο- έλα να αποτοξινωθούμε, έστω σήμερα, μπας και περισώσουμε τίποτα.

Πλένω καλά τα πάντα, χωρίς να καθαρίσω ούτε το μήλο μα ούτε και το αγγούρι. Στίβω το λεμόνι, κόβω το μήλο σε κομμάτια και ετοιμάζω το πολύτιμο μπλέντερ (σαφώς το προτιμώ από τον ισοπεδωτικό αποχυμωτή γιατί δεν καταστρέφει τη θρεπτική σάρκα τους).

Ξεκινώ με τα μαλακότερα: σπανάκι, λάχανο, σέλερι, μαϊντανός ή κόλιανδρος και όσο αυτά ανακατεύονται ρίχνω από πάνω το λεμόνι και τα κομμάτια του ξινόμηλου.

Αραιώνω σύμφωνα με τις προτιμήσεις της στιγμής, αν και συνήθως μισό ποτήρι νερού ή ένα ποτήρι πάγου είναι ό,τι πρέπει για τον πηχτό χυμό που ασφαλώς πίνω στο άψε-σβήσε, αφού στα ποτήρια προσθέσω κάμποσες φέτες από τραγανό αγγούρι, να γίνει πιο ενδιαφέρον το καταπράσινο ρόφημα.