Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Κυριακή πρωί και δύο αγαπημένα μου πλάσματα κόρναραν τη... μελωδία της εκδρομής κάτω από το σπίτι μου. Ο Γιάννης και η Άννα, κουμπάροι και αδέλφια μου, όταν βρίσκομαι μαζί τους ο χρόνος δεν μετράει, αγαπιόμαστε και μαζί περνάει η μέρα «νεράκι». Με μουσική λες και από ελληνική ταινία της δεκαετίας του 1960, ο δρόμος έφευγε με φόρα κάτω από τις ρόδες μας. «Θα σας πάω στο χωριό που πέρασα τα παιδικά μου καλοκαίρια», είπε η Άννα. Πρώτη στάση Βισταγή Νομού Ρεθύμνου, επαρχία Αμαρίου.

Αναμνήσεις και ιστορίες μας γέμισαν και χάσαμε την αίσθηση του χρόνου, μεταφερθήκαμε εκεί που η Άννα μας πήγε και ήταν αυτή που μας ξύπνησε από τον λήθαργο λέγοντας «επιχείρηση κεράσια».

Επόμενη στάση, πίνοντας ντόπια αναψυκτικά και χαζεύοντας τη φύση...

Και τώρα Γερακάρι, με τα γνωστά και τραγανά του κεράσια, ένα χωριό του Ρεθύμνου που αγαπώ και με κάθε ευκαιρία θέλω να επισκέπτομαι. Στην είσοδο του χωριού μας περίμενε η κυρία Προκοπία, που έχει μια μικρή έκταση με κερασιές και ως επί το πλείστον τα πουλάει στους «διαβατάρηδες» σαν και εμάς. 

Μας πήγε μέσα στις κερασιές και εκεί μας περίμενε η κόρη της, η Μαρία, που ζει μόνιμα στην Αθήνα αλλά κάθε χρόνο αυτή την εποχή κατεβαίνει να βοηθήσει στο μάζεμα των κερασιών. «Ψυχοθεραπεία» τα χαρακτήρισε και όση ώρα μας μίλαγε γι’αυτά το πρόσωπό της φώτιζε. Η κυρά των Κερασιών! Τώρα το μόνο που μένει είναι να τα κάνουμε πολλές πολλές συνταγές.

Η εκδρομή μας έκλεισε λίγο απρόοπτα, μια ιδέα είχα που μπορώ να πω ότι μας βγήκε σε καλό. «Δεν πάμε για καφεδάκι στον Μέρωνα, το Αναγνωστικόν, στον φίλο μου τον Μπάμπη;». Kαι καταλήξαμε να χορεύουμε συρτό και πεντοζάλι στον δρόμο! Μία καταπληκτική Κυριακή, που στον δρόμο μου συνάντησα μόνο φωτεινούς ανθρώπους. Να την κάνετε αυτή την εκδρομή, αξίζει!

Και μια συνταγή με τα «λάφυρα» της εκδρομής, γλυκό του κουταλιού βύσσινο. Και πού δεν μπαίνει! Και πώς δεν σερβίρεται! Από σκέτο μέχρι όπου φτάνει η φαντασία σας... Το θεωρώ τον βασιλιά των γλυκών του κουταλιού!

Υλικά:

Πλένουμε τα βύσσινα και αφαιρούμε τα κοτσάνια. Τα βάζουμε στην κατάψυξη μία ώρα (μυστικό που μου έμαθε η φίλη μου Γιάννα Μπαλαφούτη, επαγγελματίας γλυκατζού) και έπειτα µε το ειδικό εργαλείο αφαιρούμε τα κουκούτσια. Με αυτόν τον τρόπο δεν πιτσιλάμε παντού και κατά συνέπεια δεν χάνουμε και τα ζουμιά απο τα βυσσινά μας. Βάζουμε σε μπολ στρώσεις, εναλλάξ, βύσσινα και ζάχαρη. Καλύπτουμε µε μεμβράνη. Αφήνουμε µία νύχτα στο ψυγείο και τους δίνουμε 2-3 ανακατέματα.

Τα αφήνουμε τουλάχιστον 12 ώρες.

Βάζουμε τα βύσσινα και τη ζάχαρη σε µία κατσαρόλα µε χοντρή βάση. Προσθέτουμε το νερό και ανακατεύουμε. Τα αφήνουμε να πάρουν βράση και τότε χαμηλώνουμε τη φωτιά. Ξαφρίζουμε, ξαφρίζουμε.Το μυστικό για να είναι γυαλιστερά τα γλυκά μας και το σιρόπι τους, είναι το καλό ξάφρισμα. Βράζουμε για 20' και αφήνουμε το γλυκό να κρυώσει πολύ πολύ καλά στην κατσαρόλα.

Τότε το ξαναβράζουμε σε μέτρια φωτιά, μέχρι να δέσει το σιρόπι. Το σιρόπι έχει δέσει όταν στάζουμε µία σταγόνα πάνω σε ένα πιατάκι. Όταν αυτή στέκεται και δεν χύνεται, το γλυκό είναι σωστά δεμένο. Προσθέτουμε τον χυμό λεμονιού και βράζουμε για 1 με 2 λεπτά ακόμη.

* Η Εύα Παρακεντάκη διατηρεί το food blog Eva In Tasteland.