Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Σε ένα πρόσφατο ταξίδι στα Ιεροσόλυμα, και αφού τριγύρισα τα τουριστικά και μη μέρη της παλιάς πόλης, αναζήτησα να γευθώ δύο από τα κλασσικά μεζεδάκια της περιοχής, του τερουάρ που λένε οι Γάλλοι.

Κοντά στην πύλη της Χάιφα, βρίσκεται το εστιατόριο «Nafoura», που στα αραβικά σημαίνει «συντριβάνι». Ο κήπος του ακουμπά στο τείχος της παλιάς πόλης. Ο καυτός ήλιος δεν εμπόδιζε την απόλαυση αυτής της γωνιάς πλάι στα τείχη.

Το κίμπε είναι το πρώτο μεζεδάκι. Έχει πολλαπλές ονομασίες, Kibbeh, kibbe, kebbah (επίσης kubbeh, kubbah, kubbi) και είναι ένα λεβαντίνικο πιάτο που είναι πολύ δημοφιλές στη Μέση Aνατολή.

Είναι ένα κέλυφος από πληγούρι, γεμιστό με αρνίσιο κιμά, με κρεμμύδια και μυρωδικά, όπως η κανέλα, το μοσχοκάρυδο και άλλα. Αυτό που δοκίμασα στο «Nafoura» ήταν πεντανόστιμο και πανάλαφρο. Το τηγανητό κέλυφος ήτανε σχεδόν τραγανό, και με το λεμόνι μετριαζόταν σημαντικά η λιπαρότητα. Το κρέας μοσχομύριζε χωρίς να είναι βαρύ. Μερικοί βάζουνε και κουκουνάρι στο κίμπε. 

Το φαλάφελ είναι το δεύτερο μεζεδάκι. Εξαιρετικά διαδεδομένο στη Μέση Ανατολή, γίνεται με ρεβίθια και μυρωδικά, ενώ στην Αίγυπτο γίνεται με φάβα. 

Είναι και αυτό τηγανητό και σερβίρεται είτε στο πιάτο σαν μεζές είτε σε πίτα σαν στριτ φουντ. Αυτό που δοκίμασα ήταν τραγανό, νόστιμο, με μπόλικα μυρωδικά, μαϊντανό και κολίανδρο.

Το σίγουρο είναι ότι αν δεν τηγανιστούν σωστά, και το κίμπε και το φαλάφελ, θα είναι μια τρανταχτή αποτυχία. Το δε μυστικό του τηγανίσματλος τους δεν το ξέρω ακόμα. Αλλά πού θα μου πάει; Στο μεταξύ, προσβλέπω στην επόμενη ευκαιρία να γευθώ μεσανατολίτικες λιχουδιές, που να αξίζουνε τόσο όσο αυτές στο τείχος των Ιεροσολύμων.

*Ο Νίκος Μορόπουλος είναι ο δημιουργός του blog ΕΥΩΧΙΑ