Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

«Ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά
με τα χεράκια της
και γέμισ από τ' άνθη η πλάτη, η αγκαλιά
και τα μαλλάκια της...»

Το διάσημο ποίημα του Γεώργιου Δροσίνη, που αποτέλεσε την ωραιότερη καντάδα κάτω από τα παράθυρα των όμορφων δεσποινίδων της εποχής. Η μούσα του ποίηματος δεν ήταν άλλη από τη νεαρή εξαδέρφη του ποιητή. Ένα πρωινό, ανοίγοντας το παράθυρό του, την είδε κάτω από το δέντρο και καθώς εκείνη κούνησε το δέντρο, τα άνθη έπεσαν πάνω της. Ο απόλυτος λυρισμός της πραγματικότητας οδήγησε τον Γ. Δροσίνη στη μεγάλη έμπνευση.

Υπέγραφε τα ποιήματά του με το ψευδόνυμο «Αράχνη». Ως «Αράχνη», λοιπόν, δημοσίευσε την «Ανθισμένη Αμυγδαλιά» για πρώτη φορά το 1882, στον Ραμπαγιά, σατιρικό περιοδικό της εποχής. Κατά τη διάρκεια της επιστράτευσης εναντίον της Βουλγαρίας, ένας ράπτης, ο Γεώργιος Κωστής μελοποιεί το ποίημα του Γ. Δροσίνη. Αναταραχές, πόλεμος για την ύλη, αγωνία, απελπισμένες ματιές αποχωρισμού σαν εκείνες τις παράνομες, τις ανέλπιστες. Η μελοποιημένη πια «Ανθισμένη Αμυγδαλιά» γίνεται ο ύμνος του μετώπου στα σύνορα της Βουλγαρίας με την Ανατολική Ρωμυλία. Ωδή στον έρωτα μέσα στα χαρακώματα, για την ελπίδα, για τη ζωή.

Η αμυγδαλιά είναι το σύμβολο της ελπίδας και της αιωνιότητας του έρωτα. Ήταν Ιανουάριος όταν επέστρεφε από την πολιορκία της Τροίας ο γιος του Θησέα, Δημοφώντας, και μαθαίνει για τον θάνατο της αγαπημένης του. Η Φύλλις, η πριγκίπισσα της Θράκης. Την θρήνησε ενώ στηριζόταν σε ένα δέντρο αμυγδαλιάς. Η ψυχή της πριγκίπισσας γέμισε χαρά και, καθώς δεν μπορούσε να γυρίσει πίσω εκείνη, το δέντρο άνθισε με λευκά άνθη και τρυφερά ολοπράσινα φύλλα. Έτσι η αμυγδαλιά έγινε το σύμβολο της άνοιξης, ανθίζοντας κάθε χρόνο τέλη Ιανουαρίου με αρχές Φεβρουαρίου, φέρνοντας την ελπίδα, δείχνοντάς μας ολάνθιστη και επίμονη το πώς πρέπει να συνεχίσουμε την κάθε μας χρονιά.

Τα άνθη γίνονται καρποί που τους απολαμβάνουμε κάθε χρόνο τον Σεπτέμβριο, τα αμύγδαλα. Αναφορές για τα αμύγδαλα έχουμε από τη Βίβλο, το 1400 π.Χ., αλλά και από τους Ρωμαίους, το 100 μ.Χ., οι οποίοι ράντιζαν τους νεόνυμφους με αμύγδαλα για τύχη και γονιμότητα. Από το 600 μ.Χ. όλη η Μεσόγειος, Ισπανία, Ελλάδα, Ισραήλ, είχε πλέον αμυγδαλιές. Περίπου στο 1700 η αμυγδαλιά βρίσκεται πλέον και στην Αμερική.

Τα αμύγδαλα είναι τροφή μεγάλης αξίας, με φυσικά αντιοξειδωτικά και μακρά διάρκεια ζωής - πάντα με τη σωστή συντήρηση. Καρπός πλούσιος σε πρωτεϊνη, σίδηρο, κάλιο, μαγνήσιο, Ω3 και Ω6 λιπαρά που βοηθούν στη μείωση της χοληστερίνης. Μια χούφτα αμύγδαλα προσφέρει το 6% της συνιστώμενης ημερήσιας ποσότητας ασβεστίου, στοιχείο απραίτητο για την υγεία των οστών και των δοντιών. Είναι επίσης καρπός πλούσιος σε βιταμίνη Ε, η οποία συμβάλλει στη μείωση του ρυθμού της γήρανσης των κυττάρων. Το αμύγδαλο, εκτός του ότι είναι ένας καρπός απαραίτητος σχεδόν για την υγεία μας, παράλληλα είναι καρπός με αμέτρητες συνταγές και τρόπους κατανάλωσης. Ωμό, ψημένο, αλατισμένο, ανάλατο, φιλέ, πέστο, σε γλυκά, σε σαλάτες, σε ελιές και σε πάρα πολλές συνταγές.

Σήμερα θα σας δώσω μια συνταγή για αμυγδαλόπιτα με ελαφρύ σιρόπι λεμονιού. Φτιάξτε την, γευτείτε την, γεμίστε ελπίδα, ερωτευτείτε, ζήστε.

Για το σιρόπι:

Πλένουμε καλά τα λεμόνια και τα βάζουμε σε μια κατσαρόλα να βράσουν σε χαμηλή φωτιά για 1 ½ ώρα, σκεπασμένα με νερό. Τα βγάζουμε, τα αφήνουμε να κρυώσουν και τα καθαρίζουμε καλά από μεμβράνες κλππ, ουσιαστικά κρατάμε το «φιλέτο» του λεμονιού. Τα κόβουμε σε κομμάτια και τα λιώνουμε στο μούλτι με 100 γρ. ζάχαρη, ώστε να γίνουν πουρές.

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς Κελσίου, μόνο αέρα. Χτυπάμε τα αυγά με το υπόλοιπο της ζάχαρης, 220 γρ., ώσπου να ασπρίσουν και να αφρατέψουν. Στη συνέχεια προσθέτουμε το μπέικιν πάουντερ, την αμυγδαλόσκονη και τον πουρέ λεμονιού και ανακατεύουμε απαλά με μια μαρίζ.

Αδειάζουμε το μίγμα σε μια φόρμα Νο 22 και ψήνουμε για 1 ώρα στους 180 βαθμούς Κελσίου, στον αέρα. Αφήνουμε να κρυώσει και ξεφορμάρουμε.

Για το σιρόπι ζεσταίνω ελάχιστα τα υλικά του, μόνο και μόνο για να λιώσει η ζάχαρη άχνη και αφήνουμε να κρυώσει. Όταν κρυώσει και το γλυκό μας και το σιρόπι, τρυπάω με ένα καλαμάκι από σουβλάκι το γλυκό και ρίχνω με προσοχή το σιρόπι.