Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Μερικές μέρες ξυπνάω το πρωί και έχω την πεποίθηση, την ανάγκη, τη βεβαιότητα, ότι θα γευθώ κάτι. Σήμερα ξύπνησα με τη γεύση της θάλασσας. Ο καλός ψαράς προμήθευσε χταπόδι και κουτσομούρες κι έτσι φτιάχτηκε το πιάτο. Αυτό που προσέθεσα εγώ, ήταν το ριζότο που αποτέλεσε τον πυρήνα του πιάτου.

Το χταπόδι το έβρασα σε χαμηλή φωτιά, χωρίς να προσθέσω νερό, κι έτσι το ζουμί που μου έμεινε στο τέλος ήταν δυνατό, ό,τι πρέπει για το ριζότο. Μόλις έβρασε το χταπόδι, το έβγαλα να κρυώσει κι άρχισα το ριζότο.

Το «μυστικό» για ένα πεντανόστιμο ριζότο με το ζουμί του χταποδιού είναι ο πελτές.

Τσιγαρίζω κρεμμύδια και σκόρδα, προσθέτω αλάτι και καυτερή πιπεριά τσίλι, το ρύζι, και αφού αποκτήσει κάθε κόκκος μια μεμβράνη από ελαιόλαδο ολούθε γύρω του, αρχίζω να προσθέτω το ζουμί του χταποδιού.

Τη δεύτερη ή τρίτη φορά προσθέτω και μια μεγάλη κουταλιά πελτέ τομάτας και τον αναμειγνύω καλά. Αφού χυλώσει το ριζότο, σβήνω τη φωτιά και το αφήνω να χαλαρώσει.

Σε τηγάνι με βαθύ πάτο τηγανίζω τις κουτσομούρες, που έχουν μέγεθος για να φαγωθούν ολόκληρες. Ειδικά τα κεφάλια είναι γλύκισμα, «κουφετάκια» με πολύπλοκη και απολαυστική γευστική αρμονία.

Στη σύλληψη του πιάτου, η κουτσομούρα έρχεται να πάρει τη θέση μιας γαρνιτούρας με θαλασσινή γεύση. Σερβίρω το ριζότο χλιαρό με ψιλοκομμένο χταπόδι από επάνω και τις κουτσομούρες περιμετρικά. Σήμερα προσέθεσα στο πιάτο και τραγανό ψωμί από καλαμπόκι, για να έχω ποικιλία υφής.

Το ριζότο αυτό έχει γευστική δύναμη από το χταπόδι, θέρμη από τις τσίλι και αποτελεί το κέντρο του πιάτου με το σπαθί του. Η σάρκα του χταποδιού έρχεται να κατευνάσει τα πνεύματα, ενώ η κουτσομούρα με τη γλύκα και την ήπια νοστιμιά της δίνει την απαραίτητη ανάπαυλα στο γευστικό ταξίδι.

Για τη συνοδεία απαραιτήτως ασύρτικο Σαντορίνης.

*Ο Νίκος Μορόπουλος είναι ο δημιουργός του blog ΕΥΩΧΙΑ