Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Οι οδηγίες της μικρής αγγελίας ήταν σαφείς. Θα τον συναντούσα σε ένα καφέ στην Île Saint-Louis, από την πλευρά του Pont de la Tournelle, σε κάποιο στενάκι που δεν έβλεπε καν στο Σηκουάνα. Τον εντόπισα αμέσως, χωρίς να ακολουθήσω τις υπόλοιπες υποδείξεις. Έτσι όπως καθόταν στο βάθος της σάλας, ο χαμηλός φωτισμός έδινε στην όψη του σοκολατένια απόχρωση.

Χωρίς να με ρωτήσει παρήγγειλε ζεστή σοκολάτα με τσίλι και για τους δυο μας. Άρχισε να τρίβει ανάμεσα στις παλάμες του το ξύλινο moussoir, τον αναδευτήρα που προεξείχε από την καπάκι της υψίκορμης «σοκολατιέρας» από παλιά φαγιάνς, με τη σιγουριά του γνώστη, για να ομογενοποιηθεί το ρόφημα και να σχηματιστεί ο απαραίτητος αφρός. Στις κινήσεις του αναγνώριζες την άνεση του Παριζιάνου, παρότι μια ακαθόριστη αδρότητα στην εκφορά του λόγου πρόδιδε τις λατινοαμερικάνικες ρίζες του. Όση ώρα μιλούσαμε, χωρίς θέμα, ένιωθα πως με μέτραγε, περισσότερο για να ζυγιάσει αν θα δεχόμουν τους όρους του παρά για να δει αν κάνω για το θέμα που ήθελε να ζωγραφίσει. Μου μίλαγε για το κακάο και το κακαόδεντρο, με μια σχετική υπερβολή, προσπαθώντας να κρύψει πόσο τον ενδιέφερε η δική μου σχέση με τη σοκολάτα. Ξαφνικά ένιωσα άβολα, αμήχανα. Ένα γλυκό άρωμα με νότες μπαχαρικών διαπέρασε τα ρουθούνια μου, με κυρίευσε. Ακινητοποιήθηκα. Πίστεψα πως έφταιγε η διαολεμένα καυτερή πιπερίτσα και τα υπόλοιπα μπαχαρικά για την έξαψη της στιγμής.

Σαν να είχε διαισθανθεί την αναστάτωσή μου, παρήγγειλε άλλη μια σοκολάτα, καυτή, για το σπίτι, πλήρωσε και λίγα λεπτά αργότερα βρεθήκαμε στο διαμέρισμα του. Δούλεψε ξανά τη σοκολάτα, με ένα πινέλο αυτή τη φορά, πάλι χωρίς να βιάζεται. Με έβαλε να σταθώ μπροστά σε έναν ολόσωμο, αναγεννησιακό καθρέφτη, με επίχρυσους ερωτιδείς στο πλαίσιό του. Βούτηξε τη μύτη του λεπτού πινέλου στη σοκολάτα κι άρχισε να σχεδιάζει στο γυμνό μου σώμα περίεργα, γραμμικά σχήματα που, όπως έβλεπα τα είδωλά τους στον καθρέφτη, μου θύμισαν τα ιερά πτηνά σε εκείνα τα μεξικάνικα αγγεία που είχα δει, πριν μερικούς μήνες, σε μια έκθεση στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης. Όπου με ακουμπούσε η σοκολάτα, την ένιωθα αρχικά να με καίει, αλλά, όπως την κατεύθυναν οι λεπτές τρίχες του πινέλου, έρρεε σαν χάδι, που όσο στέγνωνε τραβούσε το δέρμα μου και το ανασήκωνε.

Δεν ξέρω αν έφταιγε η κούραση τόσων ωρών, αν ήταν το κρύο που επικρατούσε στο ψηλοτάβανο διαμέρισμα ή το άγγιγμα του πινέλου που διέσχιζε με τόσο επαγγελματισμό το σώμα μου, αλλά λίγη ώρα αργότερα άρχισα να τρέμω. «Ακίνητη», βρυχήθηκε. «Γονάτισε, πάρε ένα μικρό ψωμάκι και δοκίμασε να το φας σαν να πρόκειται να στο αρπάξει κάποιος από το στόμα». Δάγκωσα τη μικρή μπριός και αυτή τη φορά ένιωσα τη ζεστή σοκολάτα να πλημμυρίζει το στόμα μου. Εκείνος συνέχιζε να ζωγραφίζει στην πλάτη μου κι εγώ προσπαθούσα να μην τον αφήσω να αντιληφθεί πόσο έτρεμα, κάθε που το πινέλο του διέτρεχε την σπονδυλική μου στήλη. Έτρωγα τα σοκολατόψωμα, το ένα πίσω από το άλλο, λες για να πατάξω έναν άγνωστο φόβο. Τον ερωτευόμουν κι ήθελα να το βάλω στα πόδια.

Όταν τελείωσε το «έργο» του, άρχιζε να με φωτογραφίζει, με τον ίδιο αδιάκριτο τρόπο, που πριν λίγο με στιγμάτιζε με τη ζεστή σοκολάτα. Αισθανόμουν τον φακό του να με τρώει σαν μικρό ψωμάκι. Δεν πλύθηκα. Φόρεσα τα ρούχα μου πάνω από τα σχέδια του, πήρα εκείνα τα καταραμένα τριακόσια φράγκα και βγήκα στον δρόμο, σχεδόν τρέχοντας. Ένιωσα πως για μια ακόμα φορά είχα παραδοθεί στο πάθος που περιέγραφε η αγγελία: «Ζητείται μοντέλο για γυμνό, με έντονο πάθος για σοκολάτα».

Ψωμάκια μπριός με σοκολάτα

Για 12 μικρές μπριός:

Είναι σημαντικό να αφήσετε όλα τα υλικά σε θερμοκρασία δωματίου πριν τα χρησιμοποιήσετε. Χτυπάτε στο μπολ του μίξερ το γάλα, το αβγό, τη ζάχαρη και το βούτυρο. Ρίχνετε το αλεύρι πάνω από τα υπόλοιπα υλικά, σχηματίζετε με το δάχτυλό σας το γνωστό λακκάκι στο κέντρο του και ρίχνετε τη διαλυμένη μαγιά. Σκεπάζετε το λακκάκι με αλεύρι και δουλεύετε το μείγμα με τον αναδευτήρα που προορίζεται για ψωμί και ζύμες, μέχρι να σχηματιστεί μια λεία ζύμη.

Την βγάζετε από το μίξερ και την πλάθετε σε 12 μπαλίτσες. Βάζετε στη μέση της κάθε μιας ένα καρεδάκι σοκολάτας και την κλείνετε ενώνοντάς την καλά. Αφήνετε τα ψωμάκια να φουσκώσουν, για 1 ώρα, στο πιο ζεστό και ξηρό σημείο της κουζίνας σας και στη συνέχεια τα βάζετε να ψηθούν, σε προθερμασμένο, στους 180°C, φούρνο για 20-30 λεπτά ή μέχρι να ροδοκοκκινίσουν.

Tα σερβίρετε, κατά προτίμηση, ζεστά.