Μακαρονάδα με σάλτσα αντζούγιας, στροφή στα κλασικά

της Γεωργίας Κουτσούκου 6 Μαΐου 2017 • Συνταγές • μακαρόνια, μακαρονάδα, μακαρονάδα με αντζούγια, αντζούγιες, πουτανέσκα, μακαρονάδα με ντοματίνια, εύκολη μακαρονάδα, γρήγορη μακαρονάδα

Περνώντας τα χρόνια αποφασίζεις ότι οι κλασικές αξίες δεν δέχονται συζήτηση. Τις ορίζεις ανάλογα με τις σκέψεις σου και τα βιώματά σου και κάθε φορά τις βάζεις σαν ασπίδα, όταν ο παραλογισμός διαφόρων καταστάσεων παρεισφρύει για να τις αλλάξει.

Οι κλασσικές αξίες του καθενός μας διαφέρουν για δύο λόγους. Πρώτον γιατί ο καθένας μας είναι διαφορετικός και δεύτερον γιατί τις ορίζουμε σύμφωνα με τη μνήμη μας, τα θέλω και τα πρέπει μας. Τώρα που έχω οίστρο και σας τα λέω όλα αυτά, θα σας αποκαλύψω μια κοινή μας κλασσική αξία που είναι αδιαμφισβήτητη και ξυπνάει στον καθένα μας σκέψεις, κουβέντες ατέρμoνες, τρυφεράδες, ταξίδια, όνειρα, χαμόγελα διάπλατα, απολαύσεις τρελλές, σχέδια, φίλους παλιούς, πρώην μα και επόμενους. Αξία ισχυρή σε γεύση και ζωντάνια, η μακαρονάδα.

Ποιος δεν έχει μνήμη από αυτό το πιάτο; Μια μακαρονάδα άσπρη με το βούτυρο μοσχομυριστό και καυτό να πέφτει τσιτσιρίζοντας πάνω στη μυζήθρα και να σου διώχνει κάθε καημό. Μακαρονάδα με σάλτσα κόκκινη και γλυκιά γεμάτη μυρωδικά, να σου αγκαλιάζει τους κάλυκες σαν το πρώτο φιλί που δεν ξέρεις αν είναι απόλαυση ή αμαρτία. Μακαρονάδα καυτερή, γεμάτη χρώματα που σου φέρνει την άνοιξη μπροστά στα μάτια σου. Βλέπεις, γεύεσαι και μαγεύεσαι από σκέψεις εφηβικές με ορμή και τόλμη.

Η μακαρονάδα δεν έχει ηλικία, χρώμα, κόμμα, δεν μπαίνει σε καλούπια. Έχει ταυτότητα δική της και δεν δέχεται διεκδικητές. Είναι μια κυρία του λιμανιού και του σαλονιού, που συμπεριφέρεται αναλόγως και πάντα με επιτυχία. Φίλη, ερωμένη, καλλιτέχνιδα, γλυκιά, τρυφερή, παθιασμένη, λιτή, αριστοκρατική ακόμα και όταν είναι «μπλουμ». Ελληνίδα, Ιταλιάνα, Κινέζα, Αφρικάνα, Αμερικάνα, Κονγκολέζα, μια γυναίκα που όλοι ονειρεύονται και όλοι ανακατεύονται. Σήμερα το άρθρο δεν έχει ιστορία, έχει μακαρονάδα.

Σπαγγέτι με σάλτσα αντζούγια

Υλικά:

500 γρ. μακαρόνια σπαγγέτι
8 φιλέτα αντζούγιας
2 σκελίδες ψιλοκομμένο σκόρδο
10 γρ. φύλλα μαϊντανού
7-8 γρ. κάπαρη
10 γρ. κουκουνάρι
7 γρ. σταφίδες
30-40 γρ. έξτρα παρθένο ελαιόλαδο
4 ντομάτες τριμμένες ή 20-30 ντοματάκια τσέρι κομμένα στη μέση
2-3 κουταλιές της σούπας τυρί τριμμένο, παρμεζάνα ή μυζήθρα
πιπέρι φρεσκοτριμμένο κατά το δοκούν

Εκτέλεση

Πλένω τα φικλέτα αντζούγιας ή αφαιρώ το πολύ αλάτι ξύνοντάς τα με ένα μαχαιράκι, ώστε να βγει το αλάτι αρκετά.

Αφού έχω αφαλατώσει τις αντζούγιες, τις βάζω στο γουδί μαζί με τις σκελίδες του ψιλοκομμένου σκόρδου και τα φύλλα του μαϊντανού επίσης ψιλοκομμένα. Δεν θέλω να βάλω τους μίσχους, διότι έχουν ίνες.

Αρχίζω να πολτοποιώ απαλά. Προσθέτω την κάπαρη, το κουκουνάρι, τις σταφίδες (τις έχω βάλει από νωρίτερα να μουλιάσουν σε ελαφρώς χλιαρό νερό, ώστε να φουσκώσουν). Συνεχίζω στην ουσία ανακατεύοντας και πιέζοντας απαλά, ώστε να ομογενοποιηθούν τα υλικά. Τέλος, προσθέτω στο πέστο αντζούγιας το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο.

Βράζω τα ζυμαρικά μου, αν έχω πάρει του εμπορίου τα βγάζω και τα στραγγίζω, όχι εντελώς, 2 λεπτά πριν να είναι al dente (το καλύτερο είναι να ακολουθήσω τις οδηγίες της συσκευασίας). Αν είναι φρέσκα τα ζυμαρικά, τότε βράζω για 3-4 λεπτά το πολύ.

Σε μέτρια φωτιά βάζω λίγο ελαιόλαδο, ρίχνω τις ντομάτες και μαγειρεύω για 2-3 λεπτά, προσθέτω και το πέστο αντζούγιας και μαγειρεύω για ακόμα 3-4 λεπτά. Προσθέτω τα ζυμαρικά στη σάλτσα και ανακατεύω καλά. Κατεβάζω τη φωτιά και σερβίρω αμέσως.

Σερβίρω με τριμμένη παρμεζάνα προσδίδοντας όλη την ιταλική νότα του φαγητού ή με ημίχλωρη βουτυράτη ελληνική μυζήθρα, ώστε να προωθήσω την ελληνοϊταλική φιλία.

Εγώ βέβαια τη σάλτσα αντζούγια στα μακαρόνια μου την προτιμώ με φρεσκοτριμμένο πιπέρι, τόσο όσο να κοκκινίσουν τα μάγουλά μου και να σβήσω με ένα γεμάτο αρώματα κόκκινο ποτήρι κρασί.