Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Ανέκαθεν είχα αδυναμία στους μεγάλους τίτλους. Μια ολόκληρη γεμάτη πρόταση να την χαίρομαι και να μην κουράζομαι να την λέγω. Για παράδειγμα, «Τι θα ήθελα να γίνω όταν μεγαλώσω αλλά δεν μπορώ να το πω γιατί δεν το φτάνει ο νους μου». Σε αυτήν την προσωπική προτίμηση οφείλεται και ο μεγάλος τίτλος του σημερινού άρθρου. Ο τίτλος όμως είναι μακρύς (όπως ο γιαλός μερικές φορές) και για ένα άλλο λόγο.

Η πάστα που κοσμεί το πιάτο και αποτελεί το κύριο συστατικό του δεν μπορεί να ονομασθεί απλά, το όνομα της είναι μια περιπέτεια, όπως είναι και το ίδιο το πιάτο. Το πιάτο έχει και μια άλλη διάσταση. Αποδεικνύει ότι το αποτέλεσμα του μινιμαλισμού δεν είναι υποχρεωτικά ευτελές και τετριμμένο, όπως θα μας έκαναν να πιστέψουμε μερικοί. Αντιθέτως, ο μινιμαλισμός ανοίγει διάπλατα τις θύρες στο μυστήριο της φύσης, που μόνον ως απλότητα μπορείς να το προσεγγίσεις γιατί αλλιώς σε καθηλώνει.  

Ξεκινώ από την πάστα λοιπόν. Παράγεται από τον οίκο Del Cecco, ίσως τον καλύτερο οίκο παραγωγής συσκευασμένης πάστα στον κόσμο. Η τιμή του πακέτου των 500 γραμμαρίων είναι περίπου 2,5 ευρώ, τιμή μη απαγορευτική για περιοδική χρήση.  Αντιγράφω την περιγραφή από τον ιστότοπο www.fresh.gr

«Τα Lumaconi προέρχονται από την Καμπανία και Λιγουρία. Το σχήμα είναι ένα ριγέ κέλυφος σαλιγκαριού. Το πλάτος είναι περίπου 34 χιλιοστά, το μέσο μήκος 47,5 mm και ένα πάχος μεταξύ 1,20 και 1,40 mm. Όπως για όλα τα ζυμαρικά μεγάλου μεγέθους, είναι ιδανικά για συνταγές με κάποιου είδους γέμιση, ή ογκραντέν.»

Αυτή την υπέροχη πάστα θα την συβράσω σε μια σάλτσα με βάση το ζουμί ενός οκτάποδα. 

Η σύβραση εδώ αναφέρεται ως μέθοδος μαγειρέματος, που βασικά σημαίνει τα βάζω και βράζουν όλα μαζί. Πρώτα όμως θα φτιάξω το ζουμί του οκτάποδα. Τοποθετώ σε μια μεγάλη κατσαρόλα τον οκτάποδα χωρίς ΤΙΠΟΤΕ. Ούτε νερό, ούτε τίποτε άλλο. Η φωτιά «καντήλι». Σκεπάζω και αφήνω να γίνει μόνο του.

Αφού γίνει ο οκτάπους, τον βγάζω από την κατσαρόλα και προσθέτω τα μυρωδικά. Σκόρδο, δάφνη, καυτερές πιπεριές τσίλι, χοντρό θαλασσινό αλάτι και φρέσκια ρίγανη. Τα αφήνω για μισή ώρα να αφήσουνε τα αρώματα τους στο ζουμί και μετά σουρώνω, και προσθέτω πολτοποιημένες τομάτες, κατά προτίμηση «ΚΥΚΝΟΣ», που είναι οι καλύτερες στην εμπειρία μου.  

Βράζω το μίγμα για μία ώρα για να φύγουνε τα πολλά υγρά, προσθέτω λίγο ελαιόλαδο, και αφού πάρει μία βράση ακόμη, προσθέτω την πάστα. Χαμηλώνω την φωτιά για να μην κολλήσει η πάστα στον πάτο, και ανακατεύω καλά και συχνά. Ο στόχος είναι να μην πετάξω ούτε μια σταλιά από το ζουμί.

Μετά από 13 λεπτά της ώρας πρέπει να έχουνε φύγει τα ζουμιά και να έχει μείνει μια πηχτή σάλτσα που καλύπτει όλες τις επιφάνειες των «σαλιγκαριών». Σβήνω την φωτιά και σερβίρω  την πάστα με τα ποδαράκια του οκτάποδα, στα οποία έχω προσθέσει λίγο ελαιόλαδο και χοντρό αλάτι.

Δεν μπορείτε να φαντασθείτε την ηδονή της βρώσης αυτού του πιάτου, που συνοδεύεται από την εκπομπή ποικίλων ήχων, στους οποίους κυριαρχούν τα ρουφήγματα, και οι αναστεναγμοί. 

Όπως λένε και οι Αμερικάνοι, «it is better than sex». 

Υπογραφή: Ονούφριος Δελαπόρτας, also known as «Helix aspersa»

Ο Νίκος Μορόπουλος διατηρεί το blog Panathinaeos