Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Φιστίκι Αιγίνης: Ισόβια εμμονή, ακαταμάχητη απόλαυση

της Μαρίτας Ζαχαριάδου

Υποθέτω πως δεν ήμουν μόνο εγώ: για τα περισσότερα (πρώην) παιδιά, τα φιστίκια Αιγίνης ήταν ένα τραύμα. Ποτέ δεν ήταν αρκετά. Με κάποιο μαγικό τρόπο, τα πανάκριβα σακουλάκια των 100 γραμμαρίων εξαφανίζονταν σε dt, και οι γονείς μας έδιναν μάχη να μας κρατήσουν μακριά τους, ώστε να τα απολαύσουν «οι καλεσμένοι» με το ποτό τους, γιατί «έτσι ήταν το σωστό». Δίκιο είχαν κι εκείνοι, δίκιο είχαμε όμως κι εμείς. Γιατί τα φιστίκια Αιγίνης είναι εκπληκτικά.                

Και τώρα, ξαφνικά, βρεθήκαμε με 20 ώριμες, υγιείς φιστικιές στα χέρια μας, στο κτήμα Αρότρια της Εύβοιας. Και ζούμε όλη τη χαρούμενη διαδικασία της παραγωγής του μαγικού αυτού καρπού: είδαμε να πίνουν με απόλαυση τις βροχές του χειμώνα, να απολαμβάνουν τη χωνεμένη κοπριά και να αναπνέουν με το φρεζάρισμα του χώματος, είδαμε να ανθίζουν και να ξεχωρίζουν οι αρσενικές από τις θηλυκές, είδαμε τον καρπό των θηλυκών να δένει και, στα μέσα του καλοκαιριού, να παίρνει αυτό το υπέροχο χρώμα, που καλύπτει όλο το φάσμα από το ανοιχτό πράσινο έως το βαθύ ρόδινο.

Λίγο μετά τον Δεκαπενταύγουστο, ξεκινά η συγκομιδή, ή μάλλον η πρώτη φάση της συγκομιδής: τα φιστίκια δεν ωριμάζουν όλα μαζί και, καθώς είναι ευγενικός καρπός, δεν θέλουν ζόρι. Σε αντίθεση με την ελιά, τα φιστίκια πρέπει να πέφτουν από το δέντρο με ένα ελαφρό τίναγμα του κλαδιού που φιλοξενεί στην άκρη του το «τσαμπί» με τον καρπό.

Από εκεί και πέρα, υπάρχουν δύο δρόμοι: ο ένας οδηγεί στους χώρους μαζικής επεξεργασίας τους καρπού, όπου αποφλοιώνονται, ψήνονται και αλατίζονται για να διατεθούν στο εμπόριο. Ο άλλος είναι το μεγάλο ζεν: κάθεσαι κάπου αναπαυτικά και γδύνεις ένα-ένα τα φιστίκια από το μαλακό τους περίβλημα, για να αποκαλυφθεί το σκληρό κέλυφος, όσο ανοιχτό χρειάζεται ώστε να φαίνεται μέσα ο κρυμμένος θησαυρός. Η ευωδιά είναι εκπληκτική. Πίσω από το διακριτικό ρετσίνι αναγνωρίζεις την αγαπημένη μυρωδιά του φιστικιού, που περιμένει να αναδυθεί σε όλη της την ένταση με το ψήσιμο ή την απλή αποξήρανση στον ήλιο και στον αέρα.

Και ενώ δουλεύεις και ταυτόχρονα επινοείς συνταγές γι’ αυτό το εκπληκτικό υλικό, βρίσκεσαι, χωρίς να το καταλαβαίνεις, στη θέση των γονιών σου, να προσπαθείς να σταματήσεις τον ίδιο τον εαυτό σου πια. Γιατί η γεύση του φρέσκου φιστικιού είναι, σε κάθε φάση του, αλατισμένο ή όχι, ακαταμάχητη. Τόσο ακαταμάχητη, όσο κι ένα 

Spaghettoni με πέστο φιστικιού Αιγίνης

Συνταγή της Βίκυς-Στουκάνο Κλόζερ

Βράζουμε σε αλατισμένο νερό al dente τα μακαρόνια και τα σουρώνουμε. 

Χτυπάμε στο μπλέντερ όλα τα υπόλοιπα υλικά, εκτός από το αλάτι, μέχρι να ομογενοποιηθούν και δοκιμάζουμε για να προσθέσουμε αλάτι αν χρειαστεί.

Ρίχνουμε το μείγμα στην κατσαρόλα για να ζεσταθεί λίγο, προσθέτουμε τα μακαρόνια και ανακατεύουμε καλά.

Σερβίρουμε με μπόλικο φρεσκοτριμένο πιπέρι και συνοδεύουμε με ένα καλό μυρωδάτο ασύρτικο.