Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Σας μοιάζει με κουλούρι Θεσσαλονίκης; Κι εγώ για τέτοια το πήρα στην αρχή. Είναι όμως πιο «αμαρτωλό». Την πρώτη φορά που είδα την ονομασία τους σε τιμοκατάλογο κυλικείου (έτυχε να πάω σε πολλούς χώρους με κυλικεία αυτή την εποχή…) παραξενεύτηκα πολύ και το μυαλό πήγε πρώτα στο σχήμα.Τι σόι σχήμα θα είχαν τούτα τα κουλούρια για να τα λένε ανθοκούλουρα;

Μέχρι να ρωτήσω την υπεύθυνη του κυλικείου είχα κάνει και τη δεύτερη σκέψη περί ανθότυρου που ήταν η σωστή τελικά.

«Δεν έχω να σας δείξω γιατί είναι τα πρώτα που φεύγουν, τα λατρεύουν τα παιδιά (διαπιστωμένη δηλαδή η σημείωση στον υπότιτλο της ανάρτησης), αλλά θα σας τα δείξω σε φωτογραφίες».  

Όταν διάβασα τη σύσταση σε ένα προσπέκτους που υπήρχε είδα ότι ένα από τα συστατικά τους ήταν ο ανθότυρος και σ’ αυτό οφείλεται μάλλον και το όνομά τους αν και πιο σωστό και πιο δηλωτικό του περιεχομένου θα ήταν μάλλον το όνομα ανθοτυροκούλουρα.

Χρησιμοποίησα σε γενικές γραμμές τη συνταγή μου για κουλούρια σαν Θεσσαλονίκης (έτσι λέω τη συνταγή μου…) γιατί έτσι μοιάζουν πράγματι, με μικρές παραλλαγές στις ποσότητες των υλικών για να «δέσω» το ζυμάρι με το τυρί κάπως καλύτερα.

Στο σπίτι είχα ξινομυζήθρα και αυτήν χρησιμοποίησα αλλά ευχαρίστως θα έβαζα και φέτα ή νωπό ανθότυρο.

Το αποτέλεσμα μάς ενθουσίασε! Δοκιμάστηκε και με καφέ και με ρακή, υποθέτω το ίδιο θα ταιριάζει και με χυμό. Επειδή είναι πολύ ωραία και όταν κρυώσουν, υποθέτω ότι θα είναι πολύ καλή ιδέα και για κουλουράκια παραλίας εκδρομής.  Μια λύση λοιπόν για τις μαμάδες που κάτι θέλουν να κρατούν.

Και μια και οι ζέστες ευνοούν τις ζύμες με μαγιά, θα σας συνιστούσα να τα δοκιμάσετε!

Ανθοκούλουρα ή ανθοτυροκούλουρα ή απλώς τυροκούλουρα!

Υλικά:

Επί το έργον:

Σε μια μπολ που σκεπάζει, ανακατεύουμε το νερό, τη μαγιά το ελαιόλαδο και τη ζάχαρη. Προσθέτουμε 2-3 κουταλιές σούπας από το συνολικό αλεύρι, ανακατεύουμε να διαλυθούν τα στερεά και σκεπάζουμε για 10 λεπτά το μπολ. Προσθέτουμε το αλάτι και το υπόλοιπο αλεύρι και ζυμώνουμε καλά να γίνει μια μαλακή ζύμη που όμως να μη κολλά στα χέρια. Αφήνουμε περίπου μια ώρα να ξεκουραστεί.

Ωστόσο καθαρίζουμε και ξεπλένουμε καλά το σουσάμι και το απλώνουμε σε πετσέτα να τραβά την υγρασία του. Μετά από αυτόν το χρόνο πλάθουμε σαν ψωμάκι ολόκληρο το ζυμάρι και με ένα μαχαίρι το χωρίζουμε σε 8 μέρη (ίσα , έστω με το μάτι).

Παίρνουμε ένα ένα κομμάτι και το πλάθουμε σαν ένα μακρύ μπαστούνι (περίπου 40 cm) . Με το χέρι το πλαταίνουμε σε όλο το μήκος και απλώνουμε τυρί. Κλείνουμε στο ζυμάρι  το τυρί και φροντίζουμε  κολλήσει καλά στα σημεία ένωσης (το κυλάμε στην επιφάνεια εργασίας).

Το κλείνουμε σε κουλούρι ή το στρίβουμε σε πλεξουδάκι και το βουτάμε στο ζαχαρόνερο και μετά στο σουσάμι να πασπαλιστεί καλά. Το βάζουμε σε ταψί στρωμένο με χαρτί ψησίματος.

Πλάθουμε και τα υπόλοιπα. Εναλλακτικά, έπλασα πιο κοντά και πιο πλατειά τα μπαστουνάκια και μετά που έκλεισα το τυρί τους έδωσα το ίδιο μήκος. Μάλλον πιο εύκολο ήταν έτσι. 

Αυτά είναι στην κατάψυξη!

Όταν τα τελειώσουμε ανάβουμε το φούρνο στους 200 βαθμούς. Όταν κλείσει το φωτάκι βάζουμε τα κουλούρια στη μεσαία σχάρα και τα ψήνουμε για 20 λεπτά περίπου, μέχρι να ροδίσουν και από πάνω και στον πάτο τους. Έτοιμα!

Παρατηρήσεις:

• Τα κουλούρια που είδα στο κυλικείο ήταν κατεψυγμένα . Έτσι έβαλα κι εγώ 3 από τα 8 που έφτιαξα στην κατάψυξη. Θα σας πω το αποτέλεσμα…
• Κάποιοι από τους δοκιμαστές θα ήθελαν περισσότερο τυρί… Κάποιοι άλλοι είπαν ότι ήταν αρκετό, όσο ακριβώς έπρεπε για να μη «χαθεί»  η ζύμη και το σουσάμι.  Εγώ είμαι με τους δεύτερους, αλλά στη γεύση πολλά είναι υποκειμενικά οπότε κανονίστε εσείς τι θέλετε…
• Αν έχουμε νωπή μαγιά μπορούμε να αντικαταστήσουμε την ξηρή με ένα κύβο των 25 gr. Η αναλογία 1:3 συστήνεται από τους περισσότερους ειδικούς και είναι αυτή που συνηθίζω κι εγώ.