Μύδια Ολυμπιάδας Μαρινιέρ με Mακαρόνια
Αυτές τις μέρες είχα στο μυαλό μου να μαγειρέψω κάτι με μύδια. Τα μύδια Ολυμπιάδας του Αναστασίου είναι τα καλύτερα. Έτσι πήγα στην καλή μου την ψαρού και προμηθεύτηκα τα ολόφρεσκα μύδια Αναστασίου.
Μια παραλλαγή της κλασσικής συνταγής Μαρινιέρ ήταν επιβεβλημένη, αφού δεν είχα σέλερι. Επειδή το πιάτο θα ήτανε το κύριο γεύμα, έπρεπε να προσθέσω και ρύζι ή μακαρόνια.
Προτίμησα μακαρόνια, επειδή δεν είχα ρύζι. Σημειώνω ότι η αυταπάτη της επιλογής όταν πρόκειται περί μίας και μοναδικής, δεν ισχύει μόνον στην μαγειρική.
Τα υλικά που χρησιμοποίησα στο πιάτο είναι:
- Μύδια Ολυμπιάδας Αναστασίου (1200 γρ.)
- Μακαρόνια (500 γρ.)
- Λευκό κρασί (1 κούπα)
- Ξερά κρεμμύδια (1 κούπα μικροί κύβοι)
- Φρέσκα κρεμμύδια (1 κούπα μικροί κύβοι)
- Σκόρδο ψιλοκομμένο (4 σκελίδες)
- Βούτυρο (4 κ.τ.σ)
- Ελαιόλαδο (2 κ.τ.σ.)
- Χοντρό αλάτι (1 κ.τ.σ.)
- Μαύρο πιπέρι (1 κουταλάκι του καφέ)
- Μαϊντανός ψιλοκομμένος (1/2 κούπα)
Πάμε για εκτέλεση τώρα
Το πιάτο είναι απλό και γρήγορο. Απαιτείται όμως καλό καθάρισμα των μυδιών με βουρτσάκι και αφαίρεση του «μουστακιού», που είναι η άγκυρα την οποία ρίχνει το μύδι πάνω στο βράχο για να παραμείνει εκεί.. Τοποθετώ τα καθαρισμένα μύδια σε ένα δοχείο στο οποίο έχω βάλει πάγο και λίγο νερό, και όταν τελειώσω το καθάρισμα κλείνω το δοχείο με μεμβράνη και το τοποθετώ στο ψυγείο μέχρι να τα μαγειρέψω.
Σε μια κατσαρόλα μα βαθύ πάτο τσιγαρίζω τα κρεμμύδια με το σκόρδο στο μισό βούτυρο και το ελαιόλαδο. Μόλις γίνουνε διαφανή τα κρεμμύδια προσθέτω το κρασί και αφήνω να πάρει μερικές βράσεις για να φύγει το αλκοόλ. Προσθέτω τα μύδια και κλείνω με το καπάκι. Σε 3 λεπτά – όχι περισσότερο – αφαιρώ με τρυπητή κουτάλα όλα τα μύδια, και προσθέτω στην κατσαρόλα το υπόλοιπο βούτυρο και αφήνω να δέσει λίγο η σάλτσα.
Σε μια κατσαρόλα δίπλα βράζω τα μακαρόνια να βαστάνε (αλ ντέντε) και αφού τα σουρώσω, τα ρίχνω στην κατσαρόλα με τη σάλτα από τα μύδια. Ανακατεύω καλά και προσθέτω τον μαϊντανό και τα μύδια.
Σερβίρω αμέσως με συνοδευτικό το λευκό κρασί που χρησιμοποίησα στο πιάτο.
Και μόνο οι μυρωδιές που αναδύονται από το πιάτο φτάνουν για να σε χορτάσουν, πόσο μάλλον το ίδιο το πιάτο. Τα μύδια είναι ζουμερά και εύγεστα, μυρίζουν θάλασσα! Η σάλτσα είναι διακριτική, αλλά έχει χαρακτήρα, και πάει πολύ με τα μακαρόνια. Δεν βάζω τυρί, αλλά αυτό είναι θέμα προσωπικής προτίμησης.
Αρμάν Μποκουσέ έγραψεν (1968)
*O Νίκος Μορόπουλος διατηρεί την αγγλόφωνη ιστοσελίδα Panathinaeos