Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Το Δημοτικό σχολείο της Νεφέλης δεν έχει κυλικείο! Τι χαρά!! Έχω έξι ολόκληρα χρόνια περιθώριο πριν το παιδί μου αρχίσει να τρέφεται με σκουπίδια. Γιούχουυυυ!

Και εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι. Η μητέρα μου, με φρόντιζε ως κόρη οφθαλμού μέχρι το γυμνάσιο. Δεν έτρωγα καθόλου ετοιματζίδικα και ανθυγιεινά. Το αποτέλεσμα ήταν αντίθετο απ΄ αυτό που προσδοκούσε, όπως συνήθως συμβαίνει. Τρελό στερητικό σύνδρομο που βγήκε στην επιφάνεια μόλις άρχισα να παίρνω χαρτζιλίκι και είχα σιγά σιγά τον έλεγχο του εαυτού μου.

Οι λουκανικόπιτες με Coca Cola αγοράζονταν δύο – δύο από το κυλικείο του Γυμνασίου. Οι σοκολάτες, τα κρουασάν, τα πατατάκια και ότι συσκευασμένο μπορούσε να μεταφερθεί, κρυβόταν μέσα στη σχολική τσάντα, για να τα φάω με την ησυχία μου στο σπίτι μέσα στο μπάνιο, με τις βρύσες να τρέχουν για να μην ακούγονται τα χρατς χρουτς της συσκευασίας. Τα 6 χρόνια του Γυμνασίου και του Λυκείου είχα γίνει εξπέρ στις παράνομες μεταφορές τροφίμων μέσα στο σπίτι σαν ένα junk food μυρμήγκι. Και για να είμαι ειλικρινής, το σύνδρομο της κρυφής αποθήκευσης φαγητού δεν το έχω ξεπεράσει ακόμα!!

Παρόλα αυτά, αν βάλω την καταπίεση που είχα υποστεί στην άκρη, αναγνωρίζω τα οφέλη της υγιεινής διατροφής και έτσι προσπαθώ να ταΐζω κι εγώ τα παιδιά μου. Αφού ότι σου "γράφουν" οι γονείς, το κουβαλάς σε όλη σου τη ζωή.

Βάλε τώρα την αγάπη μου για τη μαγειρική, βάλε το ότι δεν δίνω συσκευασμένα να παίρνει η Νεφέλη στο σχολείο, βάλε και το ότι δεν θέλω να μην βαριέται και να παίρνει κάθε μέρα άλλο κολατσιό, καταλαβαίνετε τι εργοστάσιο παραγωγής φαγητών έχω στήσει μέσα στο ίδιο μου το σπίτι!

Το μίξερ δουλεύει πυρετωδώς, ο φούρνος ψήνει τη μία λαμαρίνα πίσω από την άλλη και τελικά τα τρώω όλα εγώ!! Γιατί πόσα χαλουμοπιτάκια να φάει ένα παιδί στο σχολείο, πόσα κομμάτια κέικ και πόσα τυροπιτάκια? Φτιάχνω, τρώω, βάζω και στην κατάψυξη για να έχω να της τα εναλλάσσω μέσα στην εβδομάδα.

Στις 11:30 προχθές το βράδυ λοιπόν έφτιαχνα κεκάκια με ινδοκάρυδο. Η μουρλή με το μίξερ ξαναχτύπησε θα λένε στην πολυκατοικία…

Κέι με ινδοκάρυδο

Υλικά

Διαδικασία

Χτυπάμε στον κάδο του μίξερ  το βούτυρο με τη ζάχαρη μέχρι να γίνουν λεία κρέμα. Χωρίς να σταματήσουμε το χτύπημα προσθέτουμε ένα – ένα τα αυγά. Σταματάμε το χτύπημα και προσθέτουμε ανακατεύοντας με μια σπάτουλα, το αλεύρι με το μπέικιν πάουντερ και στη συνέχεια την καρύδα.

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 170 βαθμούς κελσίου. Βουτυρώνουμε και αλευρώνουμε μια φόρμα του κέικ μακρόστενη διαστάσεων 28Χ10 εκατοστών (μετράμε πάντα τον πάτο της φόρμας) και τη γεμίζουμε με το μείγμα.

Ψήνουμε για 30 λεπτά το κέικ στους 170 βαθμούς, έπειτα χαμηλώνουμε τη θερμοκρασία στους 160 βαθμούς και ψήνουμε για άλλα 30 λεπτά. Δοκιμάζουμε να δούμε αν ψήθηκε βυθίζοντας ένα λεπτό μαχαίρι στο κέντρο του. Αν βγει στεγνό χωρίς υπολείμματα υγρής ζύμης, τότε το κέικ είναι έτοιμο. Διαφορετικά το ψήνουμε για λίγα λεπτά ακόμη. Μόλις είναι έτοιμο, βγάζουμε το κέικ από το φούρνο, το αφήνουμε να κρυώσει 50-10 λεπτά και ξεφορμάρουμε.

Καλή επιτυχία!

*Η Χρυσαυγή Μπόμπολα διατηρεί το blog Food for Thought