Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Από το απόγευμα της Πέμπτης, με το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου να έχει αρχίσει, το αυτί της άσχετης περί τα ποδοσφαιρικά, το δικό μου δηλαδή, πιάνει σε παρέες σχόλια όπως «το Περού ξαναπαίζει μετά από 36 χρόνια», «η Ισπανία είναι φαβορί», «η Γερμανία θα τα βρει σκούρα».  Και εγώ, με αέρα συμμετοχής, κάνω κρίσιμες ερωτήσεις του τύπου «εμείς πότε παίζουμε;», που μένουν αναπάντητες, αν εξαιρέσεις κάτι βλέμματα συμπόνιας με το σαφές υπονοούμενο: «η Ελλάδα δεν παίζει στο Μουντιάλ»…

Με άλλα λόγια δεν με «παίζουν» οι ποδοσφαιρόφιλοι φίλοι/φίλες μου αλλά τώρα θα πέσουν στην ανάγκη μου γιατί και μεγάλη βεράντα-ζούγκλα διαθέτω και μεγάλη τηλεόραση σε τραπέζι με ροδάκια, και το βασικό, η «Ασία – Μικρά Ασία», το καλύτερο κούρδικο κεμπαμπτζίδικο της επικράτειας είναι στη γειτονιά μου, πέντε βήματα από το σπίτι, οπότε τι πιο απλό από το να πεταχτώ για κεμπάμπ και σουβλάκια και χούμους και μπίρες παγωμένες για το ημίχρονο όταν τα αίματα θα έχουν ανάψει.

Ποδοσφαιρικός αγώνας σε οθόνη δεν αντέχεται σκέτος, αυτό να λέγεται. Και είναι σίγουρο ότι ντελιβεράδες και ψήστες σε σουβλατζίδικα και πιτσαρίες θα αναστενάξουν αυτές τις ημέρες. Αλλά επειδή το fast food, όσο καλής ποιότητας κι αν είναι, σε καθημερινή βάση βλάπτει, σκέφτηκα άλλου είδους λιχουδιές. Ας είναι καλά οι multi-culti bostanistas και οι λαχταριστές τους συνταγές.

Αρχίζω, λοιπόν, να ψάχνω με οδηγό τους οκτώ ομίλους. Η Ρωσία, ως διοργανώτρια, είναι εκτός συναγωνισμού, της πρέπει τιμή μεγάλη, δεν το συζητώ. Τιμής ένεκεν, λοιπόν, ορίζω την Πάβλοβα επίσημο γλυκό του Μουντιάλ.

Μπορείτε να ετοιμάσετε στο άψε-σβήσε μια αέρινη Πάβλοβα για να τιμήσετε τη Ρωσία αλλά και την Αυστραλία, μια και Αυστραλός ήταν ο ζαχαροπλάστης και Ρωσίδα η μπαλαρίνα Αννα Πάβλοβα για την οποία δημιουργήθηκε αυτό το υπέροχο γλυκό.

Εννοείται ότι από το μουντιαλικό μενού δεν γίνεται να λείπουν τα πιροσκίαλλά ούτε και τα μπλίνις, μια γιορτινή ρωσική λιχουδιά, που μας δείχνει βήμα προς βήμα πώς φτιάχνονται ο Χριστόφορος Πέσκιας. 

Και επειδή στον πρώτο όμιλο βλέπω (με έκπληξη) τη Σαουδική Αραβία, σας έχω μια συνταγή ταμάμ: τζιγεροσαρμάδες με μπλίνις, ω ναι, εδώ ο bostanista Νίκος Μορόπουλος συνδυάζει τα ρωσικά μπλίνις με την αγάπη των Σαουδαράβων για τα αρνιά, τα κατσίκια και τις συκωταριές τους.

Η Ιταλία δεν παίζει. Εχει αποκλειστεί, πρώτη φορά από το 1958, μαθαίνω από τον άριστα ενημερωμένο συνάδελφο απέναντί μου, όμως δεν γίνεται να λείπει από το μενού του ποδοσφαιρόφιλου. Θα τη βάλω εντέχνως στο μουντιαλικό τραπέζι με σαντουιτσάκια καπρέζε αφιερωμένα στον βασιλιά του αιγυπτιακού ποδοσφαίρου, τον κούκλο Μο Σαλάχ με την ευχή να έχει ξεπεράσει τον τραυματισμό του.

Πώς μου ήρθε; Απλό. Η φήμη της σαλάτας καπρέζε εκτοξεύτηκε τη δεκαετία του 1950, όταν έγινε το αγαπημένο κολατσιό του βασιλιά της Αιγύπτου Φαρούκ, που συνήθιζε να απολαμβάνει ένα σάντουιτς καπρέζε μετά το απογευματινό του μπάνιο…

Για όσους, πάλι, θέλουν κάτι πιο ενισχυμένο στο ψωμάκι τους, έρχεται με φόρα το τσιβίτο, το εθνικό σάντουιτς της Ουρουγουάης, (το κορυφαίο της τέχνης του σάντουιτς κατά Μπουρντέν), με φιλέ μινιόν, ζαμπόν, μπέικον και άλλα πολλά. Και βάζει γκολ, εννοείται.

Με την Αίγυπτο, όμως, και την αγαπημένη κουζίνα της δεν ξεμπερδεύεις έτσι απλά. Εχουμε και ρεβυθοσαλάτα με σουμάκ απερίγραπτης νοστιμιάς και ρυζοσαλάτα δροσερή για τη ζέστη και οπωσδήποτε φαλάφελ. Δεν μπορούν να λείπουν αφού τρώγονται σε όλη τη Μέση Ανατολή και ειδικά στην Αίγυπτο, αντί για ρεβίθι, τα φτιάχνουν με φάβα (φούλια).

Εχουμε και δύο πιο «υγιεινές» εκδοχές τους, τα κινόφελ με κινόα του Βασίλη Καλλίδη και ρεβυθοκεφτέδες, που ψήνει στο φούρνο η Εύη Σκούρα.

Πορτογαλία και Ισπανία είναι γειτόνισσες, κληρώθηκαν να παίξουν και μαζί, οπότε προτείνω για πρώτο έναν πορτογαλικό μεζέ, γαρίδες κοκτέιλ με σάλτσα πίρι πίρι ή μια ισπανική τορτίγια του Ελληνοϊσπανού Μίλτου Αρμένη και οπωσδήποτε ένα γκασπάτσο, δροσερή ανδαλουσιανή σούπα, που κατευνάζει τα πνεύματα.

Θα σας ξαφνιάσω αν συνεχίσω με τηγανητές πατάτες; Ε ναι, λοιπόν, δεν υπάρχει μεγαλύτερη θαλπωρή σε μια στιγμή έντασης, τύπου θα μπει ή δεν θα μπει το πολυπόθητο το γκολ, από το να απλώνεις το χέρι σε ένα βαθύ μπολ γεμάτο φρεσκοτηγανισμένες χρυσαφένιες πατάτες, χοντροκομμένες ή σε μπαστουνάκια, τραγανές απέξω και τρυφερές μέσα. Διαλέγετε και παίρνετε.

Δεν τις διάλεξα τυχαία. Η προέλευσή τους είναι γαλλική (στο Βέλγιο, ως γνωστό, λατρεύονται επίσης), άλλο τώρα αν τρώγονται με πάθος σε όλο τον κόσμο. Μάλιστα, οι γαλλικές pommes frites, στις ΗΠΑ ονομάστηκαν french fries, μέχρι που έγιναν αντικείμενο διαμάχης και άλλαξαν όνομα.

Τα ιστορικά θα τα διαβάσετε εδώ, όσο για τις συνταγές (διότι η καλή τηγανητή πατάτα δεν είναι κάτι απλό, έχει κι αυτή τα μυστικά της) διαλέγουμε μια κλασική στο τηγάνι αλλά και μια υπέροχη, πιο light εκδοχή τους. Τις βάζουμε στον φούρνο (πράγμα που έχει βέβαια επίσης τα μυστικά του), αλλά το τελικό αποτέλεσμα είναι σχεδόν το ίδιο, για την ακρίβεια πολύ καλύτερο αφού οι πατάτες αυτές αποκλείεται να σας βγουν λαδοπιωμένες.

Την ίδια μέθοδο θα χρησιμοποιήσετε αν θέλετε να τις ψήσετε με τη φλούδα τους και να τις κάνετε έξτρα πικάντικες μεταξύ άλλων και με καγιέν, πιπέρι που αγαπούν ιδιαίτερα στο Περού, οπότε νάτο το ντουέτο Γαλλία-Περού.

Και γιατί όχι ένα κροκ μεσιέ (Croque Monsieur) από δίπλα; Το διάσημο γαλλικό πιάτο δεν είναι παρά ένα σάντουιτς με φρυγανισμένο χωριάτικο ψωμί και καπνιστό ζαμπόν αλειμμένο με μουστάρδα Ντιζόν, που θα σκεπάσετε με μπεσαμέλ (για την περίσταση προσθέτουμε στο γάλα που βράζει λιωμένο σκόρδο και δύο φύλλα δάφνης), θα πασπαλίσετε με τριμμένη γραβιέρα και θα βάλετε στον φούρνο να ροδοψηθεί.

Προς τιμήν των Γάλλων, πάντα, θα σας πρότεινα και δύο παραλλαγές του μιλφέιγ, μια απλή και ανάλαφρη με μπισκότα κράκερ, αλλά και μια εξίσου εύκολη με φύλλο σφολιάτας και τη δροσιά της φράουλας. Και επειδή οι… ερωτευμένοι με την μπάλα θέλουν τη σοκολάτα τους, ιδού ένα αυθεντικό σουφλέ για ανυπόμονους Βαλεντίνους.

Πάμε όμως τώρα στο Περού. Σημειώστε ότι η 28η Ιουνίου είναι η «εθνική ημέρα του σεβίτσε», πιάτο–μέρος της περουβιανής πολιτιστικής κληρονομιάς, οπότε επιβάλλεται να το τιμήσουμε ειδικά αυτές τις μέρες του Μουντιάλ. Στο Περού άλλωστε το σεβίτσε είναι «φαγητό του δρόμου».

Το ετοιμάζουν πλανόδιοι πωλητές σε καροτσάκια με φρέσκα θαλασσινά και φιλεταρισμένα ψάρια, που τα «ψήνουν» για μερικά λεπτά σε ένα πικάντικο μeίγμα με βάση το λεμόνι, ή και το λάιμ, πιπεριές τσίλι, φρέσκο κολίανδρο, ντομάτα, και αλάτι.

Ειδικά τις ημέρες που θα αγωνίζεται η εθνική του Περού, λοιπόν, με αιγαιοπελαγίτικες γαρίδες και μια συνταγή κατευθείαν από τους δρόμους της Λίμα, σας προτείνουμε να φτιάξετε ένα πικάντικο σεβίτσε γαρίδας.

Εδώ θα κάνω μια παρένθεση. Σούσι δεν φτιάχνουμε στο σπίτι αλλά επειδή το αγαπάμε, επίσης θαυμάζουμε τους Ιάπωνες, σας προτείνουμε να διαβάσετε εδώ όλα όσα θα πρέπει να ξέρει ο sushi lover, πριν δώσει την παραγγελία του.

Η Αργεντινή παίζει επίσης δυνατά στην καρδιά μας. Δείτε εδώ πώς θα ετοιμάσετε picadas δίσκους με μικρές λιχουδιές για τσιμπολόγημα, που είναι ό,τι πρέπει για την περίσταση (ακόμη και για όσο περιμένετε τον ντελιβερά να φέρει τα σουβλάκια).

Προτείνω, ακόμη, βραζιλιάνικα τυροψωμάκια, είναι ό,τι πρέπει για τσιμπολόγημα ανάμεσα στις φάσεις. Τυρόψωμο, άλλωστε, και τυροψωμάκιαέχουμε διάφορα, δείτε και εδώ και εμπνευστείτε.

Φυσικά μια μεξικάνικη εντσιλάδα, σάλτσα-άλλειμα για σάντουιτς και βέβαια μια μεξικάνικη γουακαμόλε, δεν επιτρέπεται, σε καμία περίπτωση να λείπουν, εντάξει; Το αβοκάντο το αγαπάμε πολύ, οπότε έχουμε διάφορες γουακαμόλε, κλασικές, σε μορφή ντιπ και σε σαλάτα, ακόμη και παντρεμένη με ταραμά του Ηλία Σκουλά ή με φιστίκι σε μια εκδοχή αιγινίτικη, διαλέξτε αυτή που σας εμπνέει περισσότερο.

Και όταν έρθει η σειρά της Δανίας, ένα έχω να σας πω: χαράς ευαγγέλια. Γιατί «πρόχειρο» φαγητό σε αυτή τη χώρα του ευρωπαϊκού Βορρά σημαίνει smØrrebrØd, δηλαδή ανοιχτά σάντουιτς με ψωμί σίκαλης και από πάνω όλα τα καλά του κόσμου.

Tο topping μπορεί να είναι κρέας (ροστ μπιφ), ψάρι (ρέγγα, σολομός, χέλι), θαλασσινά, τυρί, διάφορα αλλαντικά, βραστά αβγά, σε συνδυασμό με διάφορα αλείμματα (κοτοσαλάτα, γαριδοσαλάτα, κ.λπ.), και σαλατικά, αγγούρι, ντομάτα, κρεμμύδι, κ.λπ.

Διαβάστε τα βασικά για τα σμέρμπροντ, αλλά μη διστάσετε να κάνετε τις δικές σας παραλλαγές «ζωγραφίζοντας» φέτες ψωμιού με ό,τι υλικά θέλετε. Και σίγουρα δεν χρειάζεται να περιμένετε να έρθει αγώνας με τη Δανία για να τα φτιάξετε. Είναι ό,τι πιο πρακτικό σε συνταγή για να αξιοποιήσετε όλα όσα υπάρχουν στο ψυγείο και στα ντουλάπια σας.