Ο Τσε Γκεβάρα βοηθός του «βασιλιά των μπάρμπεκιου»
Ο 23ρονος φοιτητής ιατρικής Τσε Γκεβάρα έκανε ένα μεγάλο ταξίδι με την μοτοσυκλέτα του, ξεκινώντας τον Ιανουάριο του 1952. Ήτανε παρέα με τον φίλο του Αλμπέρτο Γκρανάντο, ένα 29χρονο φοιτητή βιοχημείας.
Το 9μηνο ταξίδι αποτέλεσε το αντικείμενο των «Ημερολογίων Μοτοσυκλέτας». Από τα ημερολόγια έρχεται η σημερινή ιστορία. Έχω την έκδοση Verso 1995 σε μετάφραση (από τα ισπανικά στα αγγλικά) της Αν Ράιτ. Το κείμενο που ακολουθεί είναι δική μου απόδοση του αγγλικού κειμένου.
Στην αρχή του ταξιδιού, οι δύο ταξιδιώτες φτάνουν στην μικρή πόλη Σαν Μάρτιν ντες λος Άντες (βλέπε τον χάρτη), που είναι τουριστικός προορισμός. Φιλοξενούνται σε μια καλύβα με εργαλεία του οργανισμού που φροντίζει τα εθνικά πάρκα της Αργεντινής. Το τοπίο δίπλα στην λίμνη είναι τόσο μαγευτικό που ο Τσε αναρωτιέται μήπως μετά από τις περιπλανήσεις του καταλήξει στην περιοχή με τις λίμνες των Άνδεων, τουλάχιστον για να ανακαλύψει μια νέα αντίληψη ζωής.
Ο νυχτοφύλακας των Πάρκων, ντον Πέντρο Ολάτε, προσέφερε μπάρμπεκιου στους ταξιδιώτες που έφαγαν σαν λιοντάρια, γνωρίζοντας ότι σύντομα θα στερηθούν το εξαιρετικό αργεντίνικο κρέας. Στην συζήτηση που ακολούθησε, για το πόσο καλό είναι το κρέας και ότι σύντομα οι ταξιδιώτες θα το στερούνταν, καθώς θα αποχαιρετούσαν την Αργεντινή, ο ντον Πέντρο ανακοίνωσε στους ταξιδιώτες ότι την ερχόμενη Κυριακή οργανώνει μπάρμπεκιου για τους οδηγούς ενός αγώνα αυτοκινήτων που θα γινότανε στην περιοχή και ότι χρειαζότανε δύο βοηθούς. «Μπορεί να μην πληρωθείτε, όμως θα πάρετε όσο κρέας θέλετε», τους είπε.
Ο Τσε και ο Αλμπέρτο συμφώνησαν κι έτσι έγιναν Βοηθός Νούμερο Ένα και Βοηθός Νούμερο Δύο στο «Βασιλιά των Μπάρμπεκιου της Νότιας Αργεντινής».
Η αναμονή της Κυριακής ήταν γεμάτη ένταση. Από τις έξι το πρωί της Κυριακής οι δύο βοηθοί φόρτωναν ξύλα σε ένα φορτηγό που θα πήγαινε στο μπάρμπεκιου. Στις 11 η δουλειά τους είχε τελειώσει και έπεσαν με τα μούτρα στα παϊδάκια.
Όπως συνηθίζεται, το κρέας ήτανε άφθονο κι έτσι οι δύο ταξιδιώτες ικανοποίησαν την πείνα τους, έφαγαν σαν καμήλες. Ένα κόλπο που έστησαν για να βάλουν στην άκρη μπουκάλια με κρασί και να το πάρουν αργότερα δεν ευδοκίμησε. Έτσι οι δύο βοηθοί βρήκαν τον δρόμο για την επιστροφή στην πόλη φορτωμένοι με ψωμί, κρασί και άφθονο κρέας. Χορτασμένοι μεν, αλλά με πληγωμένη υπερηφάνεια.
Ο Τσε Γκεβάρα έγραψε, San Martin des los Andes, 1952 μ.Χ.
Ο Νίκος Μορόπουλος διατηρεί το ελληνοαγγλικό blog Panathinaeos
Τέσσερα Γαστρονομικά Στιγμιότυπα από το Ημερολόγιο του Γιώργου Σεφέρη