Τα νύχια του δράκου και άλλες ακρότητες
(Γράμμα απ' τη Μαδρίτη):
Τώρα τις γιορτές όλοι βρίσκουμε (ή μάλλον βρίσκαμε) την ευκαιρία να επιτρέψουμε στον εαυτό μας μια πανάκριβη λιχουδιά αλλιώς απαγορευμένη. Η ειρωνεία της τύχης είναι ότι ακριβώς τις μέρες αυτές η τιμή τους αυξάνει απίστευτα.
Εδώ στην Ισπανία, μια από τις πιο δημοφιλείς και πιο ακριβές είναι τα percebes. Η ελληνική ονομασία είναι «βάλανος» και είναι αρθρόποδο θαλασσινό που συνήθως το συναντάμε κολλημένο στα ύφαλα των πλεούμενων. Τον ακόλουθο ορισμό τον βρήκα στο ίντερνετ: «Οι βάλανοι είναι εδραίοι οργανισμοί, οι οποίοι προσκολλώνται στα βράχια και το σώμα τους περικλείεται από ασβεστολιθικές πλάκες, που ανοίγουν για την έξοδο των εξαρτημάτων συλλογής της τροφής.» Ο νοών νοείτω. Αγγλικά λέγονται barnacles. Απ’ ό,τι ξέρω τουλάχιστον, στην Ελλάδα δεν τρώγονται.
Στην όψη είναι φρικτά. Ο εγγονός μου, όταν τα είδε σε φωτογραφία είπε ότι μοιάζουν με νύχια γέρου δράκου. Ξέρω διάφορους μη Ισπανούς που έχουν αρνηθεί να τα δοκιμάσουν λόγω της εμφάνισής τους. Δεν ξέρουν τι χάνουν! Όταν είναι φρέσκα και φρεσκοβρασμένα (2-3 λεπτά) είναι από τους νοστιμότερους θαλασσομεζέδες που έχω φάει ποτέ… σχεδόν καλύτερα και από αχινούς.
Αυτά που φωτογράφησα σε ιχθυοπώλη της αγοράς πριν από δεκαπέντε περίπου μέρες κόστιζαν περίπου 80 ευρώ το κιλό. Σήμερα, μεταξύ Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς, στο ίδιο μαγαζί κάνουν 175 και κάθε μέρα ακριβαίνουν….
Υπάρχει όμως και ακόμα πιο ακριβή λιχουδιά: κάτι μικροσκοπικά χελάκια 5 πόντους μήκος και λεπτά σαν σπαγγετίνι που αυτές τις μέρες κοστίζουν 800 ευρώ το κιλό και λέγεται ότι ως την παραμονή Πρωτοχρονιάς θα πάνε πάνω από 1.000!
Λέγονται angulas και τρώγονται σωταρισμένα με σκόρδο. Κατά τη δική μου γνώμη αυτά δεν αξίζουν τον κόπο. Και 100 ευρώ να έκαναν εγώ δεν θα τα έπαιρνα. Μάλιστα η αγορά έχει γεμίσει από Γιαπωνέζικα τεχνητά χελάκια (ανάλογα με τη γνωστή μας ψευτοκαβουρόψυχα) που λέγονται gulas, και ο πιο πολύς κόσμος πια τρώει μόνον αυτά. (Αν βάλεις αρκετό σκόρδο δεν καταλαβαίνεις τη διαφορά).
Αλλά για να μην αγνοήσουμε και τα ταπεινά: προχτές το μεσημέρι πίνοντας το κρασάκι μας με φίλους στη χειμωνιάτικη λιακάδα του καφενείου της πλατείας, μας έφεραν για μεζέ (6 ευρώ) κάτι νοστιμότατα σαλιγκαράκια της θάλασσας που λέγονται bigaros.
Είναι βρασμένα για τρία λεπτά. Τα πιάνεις με το χέρι και τα τρως με οδοντογλυφίδα.