Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Με πλησιάζει και με κοιτάζει στα μάτια. Βαθιά, διερευνητικά,  και με τη γνωστή αναμονή των δύο περίπου δευτερολέπτων πριν ξεκινήσει να μιλάει. Είναι το κοίταγμα του «σε τσεκάρω» για να  προετοιμάσει το έδαφος για ειλικρινή συζήτηση.

 «Μαμά υπάρχει ο Άγιος Βασίλης;».

Οταν έκλεισε τα 10 και τα πράγματα σοβάρεψαν. Μου την έκανε εδώ και χρόνια την ερώτηση αυτή, αλλά τότε ήταν διαφορετικά... Σαν να ήξερε την απάντηση. Στο σχολείο άλλωστε είναι πλέον κοινό μυστικό!

Αμφιταλαντεύτηκα προς στιγμήν για το τι θα της έλεγα, αλλά δεν ήξερα πως να ξεστομίσω πάλι εκείνο το «ναι», που φαίνεται αληθινό. Τελικά απάντησα με ερώτηση ώστε να κερδίσω χρόνο, να τακτοποιήσω τις σκέψεις μου και να πάρω μια γρήγορη -τη σωστή ελπίζω- απόφαση. «Εσύ τι πιστεύεις δηλαδή;» της είπα.

...Και κάπως έτσι πήραν τα πράγματα το δρόμο τους.

Στεναχωρήθηκα που της είπα την αλήθεια. Σαν να χάθηκε για πάντα ένα κομμάτι της παιδικότητάς της. Όμως θέλω να καταπνίξω αυτές τις σκέψεις. Δεν πρέπει  να στεναχωριέμαι που μεγαλώνει. Μόνο να χαίρομαι!

Την επόμενη μέρα για να σβήσω τις τύψεις και τις αμφιβολίες αν έκανα το σωστό έφτιαξα ένα από τα αγαπημένα της φαγητά. Το ζητούσε επίμονα τον τελευταίο καιρό αλλά πάντα κάτι τύχαινε και της έλεγα όχι. Κοτόπουλο γιουβέτσι με σπιτικό, μάλιστα, κοτόπουλο που έτυχε να έχω στην κατάψυξη. 

Το φρόντισα περισσότερο απ΄ότι συνήθως, το περιποιήθηκα και έγινε το ωραιότερο γιουβέτσι, που έφτιαξα τον τελευταίο χρόνο. Ήθελα να την ευχαριστήσω. Το κριθαράκι πήρε όλη τη γεύση του χωριάτικου κοτόπουλου κι έμεινε σπειρωτό και μελωμένο –κυριολεκτικά μελωμένο αφού στο φαγητό αντί για λίγη ζάχαρη βάζω πάντα μέλι. 

Την ημέρα εκείνη, που ο υδράργυρος έκανε βουτιά και ο βοριάς ξύριζε,  η ηλεκτρική κουζίνα έκαιγε από το πρωί ζεσταίνοντας το χώρο και σκορπώντας την μυρωδιά αυτού του απόλυτα σπιτικού και παραδοσιακού φαγητού. 

Το φαγητό το έφτιαξα όπως πάντα στη γάστρα γιατί προτιμώ να το σιγοψήνω  ώστε να παραμένει ζουμερό, χωρίς να στεγνώνει. Το κριθαράκι άλλωστε αν πιει  τα υγρά του γίνεται σαν στουπί και έτσι χάνεται όλη η ευχαρίστηση.

Πάντα μου άρεσε να γλιστράει από το πιρούνι στο στόμα χωρίς να είναι στεγνό σαν άμορφη, μασίφ μάζα που θέλει μαχαίρι για να κοπεί. Το γιουβέτσι θέλει την τέχνη του αλλά στην ουσία είναι ένα εύκολο φαγητό που απλά χρειάζεται κανείς να του πάρει «τον αέρα»!

Κοτόπουλο γιουβέτσι (στη γάστρα)

Υλικά

Μέθοδος

Τοποθετούμε τα κομμάτια του κοτόπουλου στη γάστρα.

Βάζουμε τα κρεμμύδια και το σκόρδο στο μούλτι και τα πολτοποιούμε. Ρίχνουμε το μίγμα κρεμμυδιού και σκόρδου στη γάστρα ανάμεσα στα κομμάτια του κοτόπουλου και προσθέτουμε επίσης τα ψιλοκομμένα ντοματάκια, το ξύλο κανέλας και το λάδι. Αλατίζουμε καλά τα κομμάτια του κρέατος και προσθέτουμε πιπέρι. Τέλος ρίχνουμε ένα νεροπότηρο νερό, κλείνουμε το καπάκι της γάστρας και την τοποθετούμε στο φούρνο.

Σιγοψήνουμε το φαγητό στους 130 βαθμούς για περίπου 2 ώρες, ελέγχοντάς το αραιά και που για να δούμε αν έχουν σωθεί τα υγρά του και αν έχει συμβεί κάτι τέτοιο τότε προσθέτουμε λίγο νερό ακόμα.

Μετά το πέρας του δίωρου, ανοίγουμε τη γάστρα και ρίχνουμε  το κριθαράκι διάσπαρτο ανάμεσα στα κομμάτια του κοτόπουλου. Συμπληρώνουμε με 1 λίτρο  βραστό νερό μέσα στο οποίο έχουμε λιώσει το μέλι. Αλατίζουμε και το κριθαράκι και το ανακατεύουμε  λίγο με το κουτάλι έτσι ώστε το νερό που έχουμε ρίξει να πάει στον πάτο της γάστρας.

Τοποθετούμε ξανά το φαγητό στο φούρνο μέχρι να δούμε ότι το κριθαράκι έχει ψηθεί κατά το ήμισυ. Δηλαδή περίπου 10-15 λεπτά. Όταν δοκιμάζουμε το ζυμαρικό πρέπει ναι μεν να τρώγεται αλλά στην ουσία να είναι αρκετά σκληρό.

Σε αυτό το σημείο κι ενώ υπάρχει αρκετό νερό ακόμα στη γάστρα, βγάζουμε το φαγητό από το φούρνο, ανακατεύουμε λίγο το ζυμαρικό, σκεπάζουμε τη γάστρα με το καπάκι και την αφήνουμε για μισή ώρα χωρίς να την ανοίξουμε. Το κριθαράκι σε αυτό το διάστημα που είναι εκτός φούρνου θα απορροφήσει τα υγρά που υπάρχουν στο φαγητό και θα μείνει σπυρωτό χωρίς να κολλάει και βρασμένο όσο πρέπει!!!  

Μετά από μισή ώρα ξεσκεπάζουμε το φαγητό και σερβίρουμε.

Καλή επιτυχία!

*Η Χρυσαυγή Μπόμπολα διατηρεί το blog Food for Thought