Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Καθώς είχα βυθίσει το χέρι μου μέσα στο τεράστιο σακί του μανάβικου και διάλεγα καρότα για τη σούπα, έπιασε το χέρι μου ένα αλλιώτικο καρότο. Στο ίδιο κλωνάρι υπήρχαν δυο ξεχωριστά καρότα ενωμένα σαν σιαμαία, μεγαλωμένα μαζί, κάτω απ΄την ίδια... στέγη.

Η πρώτη λέξη που σκέφτηκα, - γλομπάκι αναμμένο-  ήταν η «διαφορετικότητα». Με αυτή την λέξη κολλημένη στο μυαλό, επέστρεψα σπίτι για να φτιάξω τη σούπα, αφού πρώτα βεβαίως τα φωτογράφιζα.

Έτσι όπως τα τοποθετούσα, χωρίς να το πολυσκεφτώ προέκυψε αυτό:

Μια φωτογραφία που θα μπορούσε να πει πολλά σε ορισμένους, αλλά και τίποτα σε κάποιους άλλους. Κι αν με ρωτάς τι λεζάντα θα της έβαζα θα ήταν «διαφορετικότητα και απομόνωση».

Από αρχαιοτάτων χρόνων το διαφορετικό προξενούσε εντύπωση. Ξένιζε τους ανθρώπους και γινόταν αντικείμενο έχθρας, φόβου, σχολιασμού, ψιθύρων, πολλές φορές μίσους και τελικά απομόνωσης. Η σύγχρονη εποχή που ζούμε, αυτή της εξέλιξης της τεχνολογίας και των επιστημών δεν έχει καταφέρει να αποτινάξει το ταμπού αυτό, παρά μόνο ίσως, ορισμένες φορές να το συγκαλύψει ή στην καλύτερη περίπτωση να το μετριάσει. Οι άνθρωποι είναι πάντα άνθρωποι.

Οτιδήποτε ξεφεύγει από τα κοινωνικά στερεότυπα και την «κανονικότητα» που μας έχει επιβάλλει το σχολείο, η εκκλησία, η κοινωνία η ίδια, απαξιώνεται. Όποιος είναι διαφορετικός απομονώνεται. Οτιδήποτε ξεχωριστό το κοροϊδεύουμε και τελικά το παραγκωνίζουμε αποκαλύπτοντας λιγότερο ή περισσότερο τη ρατσιστική μας φύση.

Μια γυναίκα που έχει πατήσει τα 35 και δεν έχει ακόμα σοβαρό δεσμό, κάποια άλλη που ενώ είναι παντρεμένη δεν κάνει παιδί, ένα παιδί που έχει μια νοητική ιδιαιτερότητα, ένα γκέι ζευγάρι, ένας άνθρωπος με κινητικά προβλήματα, μια μαθήτρια παχύσαρκη, και τα παραδείγματα τελειωμό δεν έχουν.

Θα μου πεις τι θέση έχουν τώρα όλ΄αυτά σ΄ενα μπλογκ μαγειρικής και γιατί σε πρήζω; Θα σου πω, ότι έχεις δίκιο και το κλείνω εδώ! Αλλά να μωρέ, η σκέψη τρέχει και δεν την κουμαντάρεις εύκολα. Πώς από τα καρότα φτάνει κανείς στις υπαρξιακές αναζητήσεις; Ένα τσιγάρο δρόμος... και δεν καπνίζω κιόλας!

Επιστρέφω στη σούπα μου λοιπόν, στις κατσαρόλες μου και τις κουτάλες!

Οι σούπες που προτιμώ να τρώω είναι αυτές που έχουν μέσα λαχανικά αλλά οπωσδήποτε και κάποιο κρέας (κοτόπουλο ή μοσχάρι) ή ακόμα καλύτερα ψάρι!  Οι αμιγώς χορτοφαγικές σούπες δεν είναι το πρώτο πράγμα που θα σκεφτώ να φάω μια κρύα χειμωνιάτικη μέρα, αλλά ούτε και το δεύτερο ίσως... Αυτό με έκανε ν΄αναζητήσω τρόπους ώστε να κάνω μια απλή σούπα λαχανικών  πιο νόστιμη ώστε να την φάω με πραγματική ευχαρίστηση κι όχι απλά να την καταπιώ.

Τα μπαχαρικά, ο σωστός συνδυασμός αυτών και η κατάλληλη δοσολογία, είναι το μυστικό που κάνει ένα πιάτο από μέτριο να γίνει πεντανόστιμο. Εκεί λοιπόν βρήκα τη λύση που ζητούσα.

Το εξωτικό κάρι, το γήινο κύμινο, η γλυκιά κανέλα, το πιπεράτο  τζίντζερ, ο ευεργετικός κουρκουμάς, δημιούργησαν την τέλεια καροτόσουπα. Πλούσια σε γεύση, πυκνή σε υφή, ζεστή και ανάλαφρη. Με μαροκινή απόχρωση στη γεύση και χρώμα έντονο πορτοκαλί!

Αν είχα να προτείνω φέτος το χειμώνα ένα αγαπημένο πρώτο πιάτο για κάποιο καθιστό τραπέζι, θα ήταν μονάχα αυτή η καροτόσουπα και τίποτα άλλο!!  Θα τη σερβίριζα ζεστή,  σε μαύρα μπολ, για να κάνει αντίθεση με το έντονο πορτοκαλί της χρώμα, και ιδανικά θα τη συνόδευα με τα πικάντικα κρακερς παρμεζάνας.

Καροτόσουπα βελουτέ με σελινόριζα και μπαχαρικά

Υλικά

Μέθοδος

Πλένουμε και καθαρίζουμε όλα τα λαχανικά μας και ψιλοκόβουμε το κρεμμύδι.

Συγκεντρώνουμε τις ποσότητες των μπαχαρικών σε ένα μικρό μπολάκι και ετοιμάζουμε το ζωμό να είναι ζεστός όταν θα τον χρειαστούμε.

Σε μεγάλη κατσαρόλα ρίχνουμε το λάδι να κάψει και σοτάρουμε σε αυτό το κρεμμύδι για περίπου 4-5 λεπτά ώσπου να γυαλίσει και να μαραθεί ελαφρώς. Κατόπιν ρίχνουμε όλα τα μπαχαρικά μαζί και τα φέρνουμε μια – δυο βόλτες με την κουτάλα μας ώστε να βγάλουν τ΄αρώματά τους. Όχι όμως περισσότερο για να μην καούν. Τέλος ρίχνουμε στην κατσαρόλα τα καρότα σε χοντρά κομμάτια, τη σελινόριζα που την έχουμε κι αυτήν τεμαχίσει σε κύβους, το σκόρδο,  το 1 λίτρο ζωμού που το έχουμε ζεστάνει και μια επιπλέον κούπα βραστού νερού.

Προσθέτουμε λίγο αλάτι και πιπέρι, κλείνουμε το καπάκι της κατσαρόλας και χαμηλώνουμε το μάτι της κουζίνας στο μέτριο ή και παρακάτω. Σιγοβράζουμε τη σούπα για περίπου 40 λεπτά ή μέχρι να δούμε ότι τα λαχανικά είναι μαλακά όταν τα τσιμπάμε με το πιρούνι.

Μόλις γίνει αυτό πολτοποιούμε τη σούπα μέσα στην κατσαρόλα με το ραβδομπλέντερ μας ή αν δεν έχουμε,  την μεταφέρουμε σε δόσεις στο κανονικό μπλέντερ ή μούλτι που διαθέτουμε. Θέλουμε να πετύχουμε ένα απόλυτα βελουτέ μίγμα χωρίς κομμάτια λαχανικών να επιπλέουν.

Όταν την πολτοποιήσουμε όλη και έχει γίνει βελούδινη διορθώνουμε την υφή της με επιπλέον νερό. Αν δηλαδή είναι πολύ παχύρρευστη και την θέλουμε πιο λεπτόρρευστη προσθέτουμε λίγο βραστό νερό για ν΄αποκτήσει την επιθυμητή πυκνότητα.

Τέλος δοκιμάζουμε τη σούπα στο αλάτι για να προσθέσουμε αν χρειάζεται. Πασπαλίζουμε με λεπτοκομμένο φρέσκο πιπέρι και ανακατεύουμε.

Σερβίρουμε γαρνίροντάς την με 1-2 τρυφερά φύλλα σέλινου.

Καλή επιτυχία!

*Η Χρυσαυγή Μπόμπολα διατηρεί το blog Food for Thought