Φασουλόχορτα: Η φασολάδα του Αυγούστου
Χθες φάγαμε αβγά από τις κότες της θείας της Ολγας. Και ήταν τόσο τρομερά φρέσκα που μου γλύστρησε από το χέρι το ένα, έσκασε με δύναμη στο πάτωμα, το τσόφλι του έσπασε σε χίλια κομμάτια κι εγώ έμεινα να θαυμάζω τον κρόκο να στέκεται τουρλωτός – τουρλωτός πάνω στο μωσαϊκό.
Αλλά τα αβγά δεν είναι το μοναδικό πεσκέσι που έρχεται στο σπίτι αυτές τις ήσυχες μέρες του Αυγούστου στο Δερβένι.
Χθες η Ολγα μαγείρεψε φασουλόχορτα με βανίλιες Φενεού Δικότυλον και όπως συνήθως μοίρασε το φαγάκι στους φίλους στη γειτονιά, ανάμεσα σ’αυτούς κι εγώ η τυχερή.
Εδώ θα κάνω μια παρένθεση: όπου βρείτε τη μάρκα οσπρίων Δικότυλον να τα πάρετε οπωσδήποτε, όχι μόνο γιατί είναι πεντανόστιμα αλλά και γιατί (πολύ βασικό αυτό) απεντομώννται με τρόπο βιολογικό πράγμα πολύ σημαντικό, όπως συνειδητοποίησα τις προάλλες μιλώντας με τον παραγωγό (για σκέψου, δηλαδή, να νομίζεις ότι τρως αγνά όσπρια και αυτά να είναι τίγκα στα εντομοκτόνα, κι ας μη μιλάει κανείς γι’ αυτό).
Είναι πολύ εύκολο τ μαγείρεμά τους και λεπτομέρειες δεν χρειάζονται.
Βάζεις στο νερό αποβραδίς τα φασόλια, αλλάζεις το νερό δυο τρεις φορές και το πρωί τα βάζεις να πάρουν μια βράση (τα ξεβράζεις δηλαδή), τα σουρώνεις και τα βάζεις πάλι στην κατσαρόλα με ζεστό νερό αυτή τη φορά και τα αφήνεις να γίνουν, να βράσουν και να μαλακώσουν.
Εντωμεταξύ καθαρίζεις καλά και πλένεις τα χόρτα και τα λαχανικά και τα ψιλοκόβεις. Ο,τι έχεις. Εδώ μπήκαν, βλίτα, μερικά φυλλαράκια σέσκουλα, λάπαθα, γλυστρίδα, κολοκυθοκορφάδες και κάτι μικροσκοπικά κολοκυθάκια, καρότα, πράσινες και κόκκινες πιπεριές, δυο ώριμες ντομάτες.
Ψιλοκόβεις ένα ξερό κρεμμύδι, το γιαχνίζεις με λίγο νερό και μόλις εξατμιστεί ρίχνεις ελαιόλαδο και μια μεγάλη σκελίδα σκόρδο καθαρισμένη και κομμένη στα δυο. Μόλις σοταριστούν ρίχνεις τα καρότα και τα κολοκυθάκια κομμένα σε ροδέλες, τις πιπεριές και τις ντομάτες σε κυβάκια και από πάνω τα χόρτα και πολύ λίγο νερό. Αλατοπιπερώνεις, προσθέτεις και λίγη ρίγνη, αν θέλεις, και αφήνεις να βράσουν σε χαμηλή φωτιά.
Όταν τα χορταρικά μαλακώσουν προσθέτεις και τα φασόλια, λίγο ελαιόλαδο ακόμη, αλατοπιπερώνεις, δοκιμάζεις και αφήνεις το φαγητό να χυλώσει σε πολύ χαμηλή φωτιά. Τρώγεται χλιαρό και κρύο, με ζυμωτό ψωμί (στην περίπτωσή μας το υπέροχο, νόστιμο, μοναδικό ζυμωτό ψωμι σα λαγάνα με προζύμι από τον φούρνο του Προδρομίδη) και μια ωραία δροσερή ρετσίνα ή ένα (το αγαπημένο μου) μοσχοφίλερο.