Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Έχουμε πει πολλές φορές ότι η διατροφή μας και ιδιαίτερα η Κρητική διατροφή  είναι συνδεδεμένη με τις θρησκευτικές παραδόσεις και τα τοπικά  έθιμα. Είμαστε στα τέλη του Αυγούστου και μια από τις μεγάλες γιορτές με παράδοση στην Κρήτη είναι του Αγίου Φανουρίου.

Στο χωριό μου, το Καβούσι, η γιορτή του Αγίου Φανουρίου είναι από εκείνες τις καλοκαιρινές γιορτές που μαζεύει πάρα πολύ κόσμο, για το λόγο ότι στο χωριό και στην περιοχή βρίσκονται πολλοί επισκέπτες  αυτή την περίοδο που κάνουν διακοπές.  Σε καμιά άλλη περιοχή της Ελλάδας δεν γιορτάζουν τόσο πολύ τον Άγιο Φανούριο όσο στην Κρήτη! Για μας τους Κρητικούς είναι ο Άγιος που φανερώνει πράγματα και πρόσωπα.

Σε όλους μας έχει τύχει να έχουμε χάσει κάποια πράγματα και να κάνουμε το σταυρό μας, να επικαλούμαστε την βοήθεια του Αγίου Φανουρίου να μας το «φανερώσει» τάζοντας του μια πίτα που την λέμε φανουρόπιτα.

Ήμουν μικρή όταν η μάνα μου μ’ έπαιρνε να πάμε στον εσπερινό του Αγίου Φανουρίου  σε μια καταπράσινη περιοχή δίπλα στον εθνικό δρόμο από Άγιο Νικόλαο προς Σητεία. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ο μεγάλος αριθμός φανουρόπιτων που φέρνανε οι γυναίκες. Κάποια στιγμή άρχισα να τις μετράω εκεί που στοιβαζόταν πάνω σε τραπέζια. Γεμίσανε τα τραπέζια, βάλανε και άλλα και δεν φτάνανε. Στοιβάζανε φανουρόπιτες και κάτω από το τραπέζι. Το ίδιο βέβαια σκηνικό γινόταν και ανήμερα της γιορτής του Αγίου.

Αυτό που γινόταν στο τέλος του εσπερινού δεν μπορώ να σας το περιγράψω. Γυναίκες και άνδρες κρατούσαν από ένα δίσκο με φανουρόπιτα προσφέροντας κομματάκια στους πανηγυριώτες. Οι προσκυνητές αναζητούσαν νάιλον τσάντες για να τις μεταφέρουν στο σπίτι τους.  «Χρόνια πολλά», «και του χρόνου», «βοήθεια σου» ήταν οι ευχές που έδιναν οι προσκυνητές. Μεγάλες σε ηλικία γυναίκες και άνδρες λέγανε «ο Θεός να συγχωρέσει και κείνης και μας», εννοώντας τη μάνα του Αγίου. Την παλιά εποχή η ευχή αυτή κυριαρχούσε σε αυτό το πανηγύρι.

Γι αυτό το πανηγύρι θα φτιάξω μια φανουρόπιτα για να την πάω στον Άγιο Φανούριο του χωριού μου. Είναι απλή και εύκολη. Δεν χρειάζεται να έχεις κάνει τάξιμο. Τα τελευταία χρόνια πολλές γυναίκες συνηθίζουν να πηγαίνουν φανουρόπιτες έτσι για το καλό, για να πάρουν ευχές από τον κόσμο, για να μην πάνε «με άδεια χέρια» στην γιορτή. Έτσι μου είπαν και κάποιες φίλες που πάνε κάθε χρόνο από μια φανουρόπιτα.

Βοήθεια μας η χάρις του Αγίου Φανουρίου, στις 27 Αυγούστου, και του χρόνου να ‘μαστε καλά να φτιάξουμε μια άλλη συνταγή!

Φανουρόπιτα

Υλικά

Εκτέλεση

Σε ένα μπολ ανακατεύουμε το ελαιόλαδο με τη ζάχαρη, ρίχνουμε το κονιάκ και διαλύουμε στο χυμό πορτοκαλιού τη σόδα, προσεκτικά διότι αφρίζει. Προσθέτουμε το ξύσμα πορτοκαλιού και τα μυρωδικά.

Αναμιγνύουμε το αλεύρι με το μπέικιν πάουντερ και κοσκινίζουμε το μείγμα. Ρίχνουμε σταδιακά στα υγρά και ανακατεύουμε. Τέλος προσθέτουμε το μήλο κομμένο σε μικρά κομμάτια και τις σταφίδες.

Λαδώνουμε και αλευρώνουμε ένα στρογγυλό ταψί και ρίχνουμε μέσα το μείγμα (προαιρετικά πασπαλίζουμε με σουσάμι). Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 170 βαθμούς για μια ώρα. Προσεκτικά, δεν ανοίγουμε το φούρνο πριν από τα 45 λεπτά. Βυθίζουμε ένα μαχαίρι στο κέντρο της πίτας μας για να δούμε αν είναι ψημένη.

Αφήνουμε να κρυώσει και ξεφορμάρουμε, στολίζουμε τη φανουρόπιτα με αχνή ζάχαρη αν δεν έχουμε βάλει σουσάμι.

Καλή επιτυχία!