Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Μήπως θέλετε κάτι ξεχωριστό για το κυριακάτικο τραπέζι σας ή μια μέρα γιορτής; Αν ναι, πώς θα σας φαινόταν η ιδέα του ταρτάρ; Δεν αρέσει σε όλους, έχει όμως και τους φανατικούς του, μεταξύ των οποίων κι εγώ. Ωστόσο, ξεχάστε, το κλασικό γαλλικό ταρτάρ με την κάπαρη, τα αγγουράκια τουρσί και το ωμό αβγό για τους σκληροπυρηνικούς τη γεύσης (αχ πόσο αναπολώ την πικάντικη λιχουδιά του Ma Bourgogne στην παριζιάνικη Place des Vosges, αλλά και κάτι βερολινέζικες εκδοχές του ταρτάρ, μούρλια...)

Ετούτη εδώ είναι μια πολύ ευφάνταστη συνταγή, κοντά στη δική μας γευστική παλέτα, που κλείνει με τσαχπινιά το μάτι στην παράδοση, από τα χέρια του Μπάμπη Κουντούρη, άξιου και «πεντανόστιμου» μαγείρου Κρητικού, ο οποίος αν και νέος, διαθέτει πολύτιμη εμπειρία σε απαιτητικές κουζίνες μεγάλων ξενοδοχείων και εστιατορίων βραβευμένων με αστέρια Michelin. Το μόνο που έχετε να κάνετε εσείς, τώρα, είναι να βρείτε εκλεκτό μοσχαρίσιο φιλέτο, πράγμα καθόλου δύσκολο με τόσα πολλά κρεοπωλεία - μπουτίκ που υπάρχουν πια παντού.

 Πώς τη βρήκα; Ολα ξεκίνησαν με ένα e-mail: «Ολα ήταν υπέροχα», μου έγραψαν τις προάλλες φίλοι περαστικοί από την Αθήνα πριν φύγουν για διακοπές στις Κυκλάδες, που κατέλυσαν για δυο ημέρες στο New Hotel*, όπου executive chef είναι o Κουντούρης. «Και η φιλοξενία, και η θέα από ψηλά και το φαγητό στο εστιατόριο του roof garden, όλα τέλεια. Καμία σχέση με ξενοδοχειακό φαγητό! Σαν να τρως “προχώ” ελληνική κουζίνα με κοσμοπολίτικες πινελιές σε ένα ωραίο art περιβάλλον. Μην παραλείψεις να δοκιμάσεις γκαθπάτσο και σουτζουκάκια ταρτάρ», με προέτρεψαν οι φίλοι μου, που λείπουν καιρό από την Ελλάδα και δεν ξέρουν ότι τα καλά μας ξενοδοχεία φημίζονται επίσης για το φαγητό τους.

Φυσικά δεν έχασα την ευκαιρία να δοκιμάσω το ταρτάρ «σουτζουκάκια» όταν ήρθε η πρόσκληση για δείπνο με φιλενάδες, που είχαμε να συναντηθούμε πάνω από 10 μήνες.

Ιδού λοιπόν η συνταγή

Μοσχάρι ταρτάρ «σουτζουκάκια»

Υλικά

Για το ταρτάρ   

On the top

Για τη σάλτσα «σουτζουκάκια»

Παρασκευή

Ετοιμάζουμε τη σάλτσα: Σε μέτρια κατσαρόλα τσιγαρίζουμε το κρεμμύδι σε ελαιόλαδο. Στην συνέχεια προσθέτουμε το κύμινο, την πάπρικα και συνεχίζουμε το τσιγάρισμα για 1 λεπτό κατόπιν προσθέτουμε τον πελτέ τομάτας. Ρίχνουμε το κρασί, τις  τριμμένες τομάτες και βράζουμε σε μέτρια φωτιά για 8-10 λεπτά. Στην συνέχεια ρίχνουμε και τον ζωμό του αρνιού και συνεχίζουμε το βράσιμο για 10 λεπτά, ακόμα. Αλατοπιπερώνουμε και χτυπάμε στο multi χειρός μέχρι να γίνει μια βελούδινη σάλτσα και στη συνέχεια την περνάμε από ψιλή σίτα. Όταν κρυώσει βάζουμε τη σάλτσα στο ψυγείο για τουλάχιστον 2 ώρες. Χρειάζεται να παγώσει για να μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε στο ταρτάρ.

Για το ταρτάρ: Σε ένα μικρό μπολ ανακατεύουμε όλα μαζί τα υλικά και σερβίρουμε συνοδεύοντας με πατάτες alumette, κορφές από αρωματικά χόρτα, ελαιόλαδο αρωματισμένο με μαϊντανό και σάλτσα «σουτζουκάκια».

Info

*Στο «Art Lounge» για φαγητό και ανάσες τέχνης

Η βραδιά (ανάμεσα σε δύο καύσωνες) ήταν χλιαρή, από κάτω κυλούσε σαν λαμπερό ποτάμι η κίνηση της Φιλελλήνων, κι εγώ θαύμαζα την πόλη μου, που έχω χάσει από την αρχή της πανδημίας.

Η θέα είναι πανοραμική από τον έβδομο όροφο, όπου βρίσκεται το εστιατόριο «Art Lounge», σε έναν κομψό χώρο με καλοκαιρινή διάθεση και μοναδικό contemporary design, όπως άλλωστε ολόκληρο το New Hotel  (και όλα τα ξενοδοχεία του ομίλου Yes Hotels!) που υμνεί το σύγχρονο design και την τέχνη σε κάθε του γωνιά με την προσωπική επίβλεψη του συλλέκτη Δάκη Ιωάννου.

Ξέρετε τι μου άρεσε περισσότερο από  όλα; Τα φαρδιά ράφια, που πιάνουν ολόκληρο τον τοίχο πίσω από το μπαρ, είναι γεμάτα με (πάρα πολλά) βιβλία τέχνης. Και από τον τρόπο που είναι ακουμπισμένα, καταλαβαίνεις αμέσως ότι δεν μπήκαν εκεί από καπρίτσιο του διακοσμητή. Είναι βιβλία που τα έχουν πιάσει χέρια πολλές φορές, σε προσκαλούν να τα ανοίξεις και να τα χαϊδέψεις. Ανυπομονώ, λοιπόν, να δροσίσει, να φθινοπωριάσει, να χειμωνιάσει, για να περάσω ένα κυριακάτικο πρωινό ξεφυλλίζοντας μερικά, χωμένη στους αναπαυτικούς καναπέδες του «Art Lounge». Και μετά να καθίσουμε στο τραπέζι για brunch.

Το δείπνο μας ξεκίνησε -όπως ακριβώς πρότειναν οι φίλοι μου- με μια υπέροχη κρύα σούπα γκαθπάτσο με πράσινη ντομάτα και λάδι βασιλικού (την ονειρεύομαι), την must τριλογία του ελληνικού καλοκαιριού: ντιπ λευκού ταραμά, καπνιστής μελιτζάνας και φάβας το φοβερό ταρτάρ «σουτζουκάκια», και φυσικά τα υπέροχα βιολογικά ψωμιά του ξενοδοχείου, που συνοδεύονται από εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο και ανθό αλατιού από το Μεσολόγγι.

Συνεχίσαμε με τρυφερό χταπόδι αλά Σπετσιώτα με βελούδινη κρέμα πατάτας και μάραθο, σαλάτα με άγρια ρόκα και παντζάρι ψημένο σε μπάρμπεκιου, ένα εξαιρετικό ριζότο με ημίπαστες γαρίδες Αμβρακικού (το καλύτερό μου πιάτο μαζί με το γκαθπάτσο), αφράτα αρνίσια κεμπαπάκια με απαλή μπεσαμέλ και πέστο λιαστής ντομάτας. Και συνοδεύσαμε το φαγητό μας με Thea, το ωραίο μοσχοφίλερο του Κτήματος Σεμέλη που αποδείχτηκε ωραία επιλογή δίπλα σε όλα αυτά τα πολύπλοκα πιάτα. (Σημειώστε η λίστα κρασιών δίνει έμφαση στον ελληνικό αμπελώνα). Κάθε μπουκιά και αναστεναγμός, σας λέω, πράγμα που συνεχίστηκε και την ώρα του γλυκού (διαλέξαμε μια ανάλαφρη πανακότα καρύδας με passion fruit και μάνγκο, και το εντυπωσιακό cheesecake με βάση σαμπλέ φουντουκιού, κρεμέ φράουλας με κατσικίσιο τυρί, ζελέ βασιλικού και σορμπέ παντζάρι, απρόσμενα ελαφρύ επίσης).

Θα ήθελα τέλος να προσθέσω ότι το αθηναϊκό μας δείπνο στο «Art Lounge», εκτός από την χαλαρή αστική ατμόσφαιρα, το ευγενικό σέρβις και το ωραίο φαγητό  με ευχαρίστησε και για την καλή σχέση ποιότητας – τιμής:  Εκεί ψηλά, ορεκτικά, σαλάτες και ζυμαρικά κυμαίνονται από 9 – 20 ευρώ, κυρίως πιάτα από 21 – 37 ευρώ και επιδόρπια από 9 – 12 ευρώ.