Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Οτι έχω εγκατασταθεί στο Δερβένι Κορινθίας, σας το έχω ξαναπεί. Ο κορονοϊός με έστειλε εδώ πριν από το λόκνταουν, που υποψιαζόμαστε ότι θα επιβληθεί, αλλά μετά από δύο χρόνια και βάλε, τώρα πια ξέρω ότι είναι το μέρος μου. Το λέω Μουσμουλοχώρι, γιατί το Δερβένι έχει τα πιο νόστιμα μούσμουλα που έχετε φάει ποτέ. Στις λαϊκές αγορές της Αθήνας θα συναντήσετε παραγωγούς, που φέρνουν μούσμουλα Δερβενίου, μην τους προσπεράσετε. Δοκιμάστε τα και θα με θυμηθείτε. Εδώ, δεν υπάρχει αυλή και κήπος χωρίς μουσμουλιά, όποτε «εμείς οι ντόπιοι» δεν διανοούμαστε να αγοράσουμε μούσμουλα (ή λεμόνια…). Γιατί, κι αν δεν έχεις θα σε φιλέψει ο γείτονας.

Τον πρώτο χρόνο της εγκατάστασής μου, εποχή σκληρής καραντίνας, έπαιρνα το καλαθάκι μου και, μέχρι να ωριμάσουν τα δικά μας, τρυγούσα τις μουσμουλιές στο πεζοδρόμιο του από πάνω δρόμου, αφήνοντας τα ψηλά σπονδή στα πουλιά. Την επόμενη χρονιά οι ιδιοκτήτες των σπιτιών αποφάσισαν κι αυτοί να μην φύγουν μετά τις καλοκαιρινές διακοπές, οπότε έκανα με το ποδήλατό μου πιο μακρινές βόλτες για να εντοπίσω αδέσποτες μουσμουλιές.

Εχω ένα πάθος γι’ αυτό το φρούτο, ίσως γιατί κρατάει πολύ λίγο, από τον Μάιο μέχρι τα μέσα Ιουνίου το πολύ, και λαχταράς όλο τον άλλο καιρό την πολύπλοκη γεύση του: ζουμερό, γλυκό, αρωματικό, λιγότερο ή περισσότερο ξινό, αδιόρατα στιφό. Και οπωσδήποτε το αγαπώ χάρη την τρυφερή ανάμνηση των παιδικών μου χρόνων: «Κόψτε και φάτε μούσμουλα από το δέντρο, βρε “μούσμουλα”, αλλά μόνο τα γινωμένα», μας έλεγε ο θείος μου ο Λάμπρος. Δήθεν τάχα μου θυμωμένος, μας αποκαλούσε «μούσμουλα», αποδίδοντας  στο παιδομάνι της οικογένειας –που τότε ακόμη ήταν λιγόφαγο και σνόμπαρε τα φρούτα- μια χροιά ανόητου με τον χαρακτηρισμό του.

Αν έχεις δέντρο στην αυλή κάποια στιγμή έρχονται μαζεμένα, όσο και να φας περισσεύουν οπότε τι κάνεις; Μαρμελάδα και λικέρ βεβαίως με τα κουκούτσια. Το έκανα με τσίπουρο και  εκστασιάστηκα για τη φινέτσα του πικραμύγδαλου, που βγάζει, θυμήθηκα το λικέρ βερίκοκο που έφτιαχνε, κάποτε η μάνα μου.

Το κορυφαίο μου είναι  το λικέρ περγαμόντο (το έκανα ακόμη και με κατεψυγμένο ξύσμα από τη φλούδα, που μου δίνει η γειτόνισσα κάθε φορά που φτιάχνει γλυκό το κουταλιού, κι έγινε εξίσου ωραίο). Και μετά από πειράματα δύο χρόνων με διάφορα φρούτα κατέληξα σε τρία λικέρ: περγαμόντο, μούσμουλο και άγριο βύσσινο με κεράσι. Τα πίνεις τον χειμώνα και ξυπνάει μέσα σου το καλοκαίρι ή το καλοκαίρι με τριμμένο πάγο κι ευφραίνεσαι. Το βάζεις σε κέικ και γλυκά, περιχύνεις κρέμες και παγωτά.

Δείτε εδώ τις συνταγές

Μαρμελάδα μούσμουλο

Υλικά

Πλένουμε τα μούσμουλα, αφαιρούμε τα κουκούτσια, τις ίνες που έχουν εσωτερικά και τις φλούδες,  τα ζυγίζουμε και τα βάζουμε με την ανάλογη ζάχαρη σε κατσαρόλα. Σκεπάζουμε την κατσαρόλα και τα αφήνουμε στην άκρη μέχρι να κατεβάσουν τα υγρά τους, περίπου 4 - 5 ώρες ή και όλη τη νύχτα. Κάπου – κάπου τα πιέζουμε λίγο με ξύλινη κουτάλα (που χρησιμοποιούμε μόνο για γλυκά) για να τα βοηθήσουμε να βγάλουν υγρά.

Βάζουμε την κατσαρόλα στη φωτιά και όταν αρχίσουν να κοχλάζουν, χαμηλώνουμε τη φωτιά και σιγοβράζουμε για 20 λεπτά.

Σβήνουμε τη φωτιά προσθέτουμε την αρμπαρόριζα (ή άλλο αρωματικό προαιρετικά όμως) και αφήνουμε την κατσαρόλα πάνω στο μάτι μέχρι να κρυώσει εντελώς.

Με ράβδο μπλέντερ ή στο μούλτι (ρίχνουμε τα μισά φρούτα με λίγο σιρόπι) πολτοποιούμε ένα μέρος των φρούτων ή όλα αν θέλουμε τη μαρμελάδα εντελώς λεία, και ξαναβάζουμε να σιγοβράσουν για άλλα 10 λεπτά.

Αφήνουμε πάλι να κρυώσει εντελώς. Σ' αυτό το στάδιο η μαρμελάδα θα πρέπει να έχει πήξει. Εάν όχι επαναλαμβάνουμε σιγοβράζοντας για 10 λεπτά.

Για να ελέγξουμε αν έχει γίνει, ρίχνουμε λίγη μαρμελάδα σε ένα πιατάκι που έχουμε αφήσει για  λίγο στη κατάψυξη. Με το δάχτυλο ανοίγουμε ένα «χαντάκι». Αν κλείσει θέλει λίγο βράσιμο ακόμη, αν όχι είναι έτοιμη

Αφού βεβαιωθούμε ότι έχει πήξει, ρίχνουμε τον χυμό λεμονιού και μόλις αρχίσει να βράζει την αποσύρουμε από τη φωτιά. Την μεταφέρουμε σε αποστειρωμένα βαζάκια (Δείτε εδώ τη μέθοδο αποστείρωσης).

Καθαρίζουμε το χείλος τους και όπως είναι ζεστά τα γυρίζουμε ανάποδα και τα αφήνουμε έτσι μέχρι να κρυώσουν. Αν τα βαζάκια είναι αποστειρωμένα, αποθηκεύουμε τη μαρμελάδα στο ντουλάπι, αν όχι τα βάζουμε στο ψυγείο.

Σημειώσεις

• Αν τα μούσμουλα, που έχετε, είναι αράντιστα και λεπτόφλουδα, μπορείτε να αφαιρέσετε μόνο τα κουκούτσια και να τα βράσετε μαζί με τις φλούδες.
• Η ζάχαρη και το λεμόνι βοηθάνε τη μαρμελάδα να δέσει και τη συντηρούν, επίσης. Μπορείτε, ωστόσο να μειώσετε την ποσότητα της ζάχαρης αν τη θέλετε πιο άγλυκη (ή να την αυξήσετε,  αλλά δεν σας το προτείνω· 1 κιλό ζάχαρη για ένα κιλό φρούτο έλεγε η παλιά συνταγή).
• Προσωπικά μου αρέσει να είναι καθαρή η γεύση και το άρωμα του κάθε φρούτου, αλλά αν θέλετε να την ενισχύσετε, η αρμπαρόριζα, η κανέλα, η βανίλια και το τζίντζερ ταιριάζουν με το μούσμουλο. (Αν βάλετε τζίντζερ ψιλοκόβετε ένα κομμάτι και το βράζετε από την αρχή μαζί με τα φρούτα).
• Μπορείτε ακόμη να προσθέσετε και 2 μήλα ψιλοκομμένα ή όσο χρειάζετε για να συμπληρώσετε το κιλό.

Λικέρ μούσμουλο

Σε ένα μεγάλο γυάλινο βάζο έριξα τα κουκούτσια από τα μούσμουλα ξεφλουδισμένα  και  3-4 μούσμουλα χωρίς φλούδα αλλά με τη σάρκα τους. (Δεν τα μέτρησα εξομολογούμαι, με το μάτι, αλλά ήταν περίπου ο μισός όγκος). Πρόσθεσα τσίπουρο, έκλεισα το βάζο με διαφανή μεμβράνη και το άφησα σε ένα ντουλάπι αναδεύοντας κάθε τόσο για περίπου δύο μήνες. Μετά (ήταν Αύγουστος) έβγαλα το βάζο στον ήλιο για άλλον ένα μήνα.

Με τον ίδιο τρόπο έφτιαξα επίσης:

• Λικέρ περγαμόντο, με 1700 ml τσίπουρο και 7-8 κ.τ.σ. ξύσμα. Αυτό το ξέχασα στο ντουλάπι για έξι μήνες, αναδεύοντάς το στην αρχή κάθε τόσο
• Λικέρ μαστίχα, που έγινε τέλειο, αλλά δεν θα το ξανακάνω γιατί τα δάκρυα έγιναν μια μάζα στον πάτο της γυάλας. Δεν μπόρεσα να την ξεκολλήσω και την πέταξα. Αν έχετε λύση, μου τη λέτε στο Facebook: Kiki Triantafylli, και σας ευχαριστώ εκ των προτέρων
• Λικέρ My Cherry. Αυτό ήταν το πιο πολύπλοκο (αλλά και το πιο μεθυστικό) οπότε θα δείτε χωριστά τη συνταγή

*Δοκίμασα και με μαύρα μούρα αλλά ήταν μια αηδία και το πέταξα...

*Το λικέρ περγαμόντο έμεινε ξανθό, το μούσμουλο πήρε το χρώμα του κεχριμπαριού και η μαστίζα υπέροχα θολή

Σιρόπια

Αφού όλα τα βάζα έμειναν επιπλέον ένα μήνα στον καυτό αυγουστιάτικο ήλιο, πρόσθεσα στα λικέρ μου ελαφρύ σιρόπι, τα μετάγγισα σε αποστειρωμένα μπουκάλια και τα φύλαξα στο ντουλάπι για τουλάχιστον ένα μήνα, ακόμη, πριν τα ανοίξω. Αναλυτικά:

Αυτό σημαίνει ότι πρώτα σούρωσα σε λεπτό σουρωτήρι σκεπασμένο και με τουλπάνι το τσίπουρο με τα φρούτα και ζύγισα το υγρό. Εφτιαξα κατόπιν ελαφρύ σιρόπι ζεσταίνοντας νερό με ζάχαρη στην κατσαρόλα μέχρι να λιώσει εντελώς η ζάχαρη, ανακάτεψα το σιρόπι με το αλκοόλ και το έριξα στα μπουκάλια. Χρειάστηκα: