Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Μπορεί η μεξικάνικη κουζίνα να μη συγκαταλέγεται στις πιο εκλεπτυσμένες αλλά είναι πρώτη σε κατάταξη όταν αναζητάς δυνατές, πλούσιες, καυτερές γεύσεις. Από τα λίγα μου σχετικά διαβάσματα, κατάλαβα πως η μορφή που έχει σήμερα οφείλεται κατ’ εξοχήν στους Ισπανούς που στα φαγητά των Μάγιας και των Αζτέκων πρόσθεσαν μεταξύ άλλων το ρύζι και το τυρί. Το καλαμπόκι, τα φασόλια, τα διάφορα είδη πιπεριάς- ων ουκ έστιν αριθμός - και τα φρούτα αναμίχθηκαν με νέα υλικά και δημιούργησαν πιάτα γευστικά και εύκολα στην παρασκευή. Έτσι ζητήματα όπως πάρτυ, απρόσμενες επισκέψεις από φίλους, κάτι πεινασμένα (και κυρίως βαριεστημένα) μεσημέρια ή βράδια και πολύς κιμάς που έχει περισσέψει από χθες, βρίσκουν τη λύση τους στο μεξικάνικο street food που ακούει στο όνομα τορτίγιας. Οι καλαμποκένιες πίτες, δηλαδή, που πρόθυμα συνδυάζονται σχεδόν με τα πάντα. Χορταστικότερα όλων τα πεντανόστιμα τάκος, τρώγονται αυστηρά με τα χέρια. Γρήγορα ναι, πρόχειρα όχι, απλά μα όχι ευτελή.

Τα δέοντα για περίπου 6 άτομα:

Όταν θα φτάσει η στιγμή να σερβίρουμε (το πολύ σε είκοσι λεπτά) χρειαζόμαστε ακόμα:

Μέγα συνοδευτικό η σάλτσα γκουακαμόλε - εδώ η κλασσική της συνταγή με ένα κόλπο από την Γκέλη Βούρβουλη.

Ανοίγουμε τον φούρνο στους 180°C και τον αφήνουμε να ζεσταθεί. Στο μεταξύ ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο σε χαμηλή κατσαρόλα και μέτρια θερμοκρασία. Προσθέτουμε τον κιμά και το κρεμμύδι και ανακατεύουμε για περίπου 15 λεπτά μέχρι να ροδίσουν.

Αν έχουμε έτοιμο κιμά από προγενέστερο γεύμα, όλα γίνονται πιο εύκολα: τον ζεσταίνουμε για φρεσκάρισμα και προσθέτουμε κανονικά τα υλικά. Διαλέγουμε ένα ταψί που θα χωρά τις τορτίγιας και τις σιγοψήνουμε για περίπου 5 λεπτά, μέχρι να πάρουν λίγο χρώμα. Φροντίζουμε να πάρουν και το κατάλληλο σχήμα ώστε να υποδεχτούν στη συνέχεια τον κιμά.

Στον κιμά προσθέτουμε τώρα ¼ του ποτηριού νερό, αλάτι, πιπέρι και όλα τα μπαχαρικά (κύμινο, πάπρικα, τσίλι), σκεπάζουμε την κατσαρόλα και αφήνουμε το μίγμα να βράσει για περίπου 30 λεπτά. Καθόλη αυτή την ώρα ελέγχουμε τη σάλτσα και την απομακρύνουμε από τη φωτιά όταν έχει πήξει αρκετά. Είμαστε σχεδόν έτοιμοι.

Σε κάθε πίτα βάζουμε περίπου δύο με τρεις γενναίες κουταλιές από το μίγμα και ρίχνουμε από πάνω τυρί, μαρούλι, τις πιπεριές και σάλτσα γουακαμόλε κατά βούληση. Αρκετές φορές συνηθίζεται οι πίτες να μη ψήνονται αλλά δοκιμάστε αυτή την εκδοχή και το τραγανό του αποτελέσματος θα σας πείσει για το αντίθετο.

Δυο συμβουλές (έπαθα και έμαθα):
Σε καταστάσεις καιόμενης γλώσσας, υγρών ματιών και λοιπών συμπαρομαρτούντων εξαιτίας του περίσσιου τσίλι, καταφύγετε στο ψωμί ή το ρύζι. Να αποφεύγετε το νερό, εντείνει το κάψιμο. Ανεξάρτητα από ώρα και περίσταση η κίτρινη τεκίλα είναι η καλύτερη φίλη τους.