Να 'ρθει επειγόντως καλοκαίρι!
Ζητείται επειγόντως καλοκαίρι με μυρωδιές ήλιου, ξερού χόρτου και αλατιού. Η λέξη Μασσαλία τουλάχιστον σ' εμένα αυτήν την επιθυμία προκαλεί. Σημαίνει Ιστορία, λιμάνι, θάλασσα λίγο βρώμικη, λίγο πονηρή, τρελές ψαροφαγίες, οργιώδεις μπουγιαμπέσες, τσάρκες με γέλια.
Και τώρα που η Μασσαλία είναι η φετινή πολιτιστική πρωτεύουσα όλο αυτό το πανηγύρι των θαλασσινών μυρωδιών και της γαλλικής αλητείας (εντάξει λίγο γραφικά τα περιγράφω αλλά ας μείνουν έτσι) επανήλθαν στο προσκήνιο.
Η ταπενάντ στη Μασσαλία πρωτογεννήθηκε και η ετυμολογία της λέξης παραπέμπει στην κάπαρη (tapeno), την επιτομή της μεσογειακής καλοκαιρινής νοστιμιάς.
Η μασσαλιώτικη ταπενάντ
- 200 γρ. ελιές χωρίς το κουκούτσι τους (βάζω Καλαμών ή Αμφίσσης που είναι οι αγαπημένες μου)
- 200 γρ.κάπαρη
- 100 γρ. αντζούγιες
- 100 γραμ. τόνο μαριναρισμένο
- μία κουταλιά μουστάρδα δυνατή
- 180 γρ. ελαιόλαδο
- 1 κουταλιά της σούπας κονιάκ ή μπράντυ
- πιπέρι φρεσκοτριμμένο
- δεντρολίβανο, θυμάρι, φρέσκια ρίγανη
Στο μεγάλο μου γουδί το ξύλινο και ευρύχωρο (που ήταν γαμήλιο δώρο για τη γιαγιά μου που παντρεύτηκε ακριβώς το 1910) λιώνω τις ελιές, τις κάπαρες, τις αντζούγιες και τον τόνο. Αν έχω υπομονή, περνάω το μίγμα κι από ένα λεπτό σουρωτήρι να βγει σαν αλοιφή (αν βιάζομαι το αφήνω να μοιάζει πιο ρουστίκ, χοντροκομμένο).
Προσθέτω τη μουστάρδα και το πιπέρι και αμέσως μετά τα μυρωδικά, δεντρολίβανου φυλλαράκια, ρίγανης, θυμαριού. Αναδεύοντας συνέχεια με ένα πιρούνι ρίχνω το λάδι σιγά-σιγά και το κονιάκ.
Διατηρείται σε γυάλινο βάζο στο ψυγείο για αρκετές μέρες και ομορφαίνει τις γκρίζες μέρες του χειμώνα: την αλείφω κατευθείαν πάνω σε παξιμάδια ή ψωμί αλλά και ενδιαμέσως μπορώ να βάλω ένα κομμάτι κατσικίσιο φρέσκο τυρί. Νοστιμίζει καίρια τις μακαρονάδες και τις σαλάτες τις φρέσκιες (ή μήπως και τις βραστές;).
Η Γαλλία ως γνωστόν, όχι μόνο ταιριάζει αλλά ομορφαίνει τα πάντα - εντός και εκτός κουζίνας.
Με τα φύκια του Βασίλη: ο παράδεισος του Umami