Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Βαριέμαι τις έτοιμες πίτσες αφόρητα. Τις πίτσες ντελίβερι, εννοώ. Καταφθάνουν συνήθως χλιαρές, μουλιασμένες, λύσσα στο αλάτι. Σήμερα, θα φτιάξω εγώ και μάλιστα όχι τη γνωστή κοσμοαγάπητη, τραγανιστή στη ζύμη της, ζουμερή στα υλικά της ανοιχτή πίτσα αλλά την κλειστή, με κρυμμένα μυστικά καλτσόνε. Κι επιπλέον, θα την κάνω κάπως παιχνιδιάρα ακολουθώντας τη γνωστή κοριτσίστικη τεχνική της κοτσίδας. 

H ζύμη της καλτσόνε (δόση για μία πίτσα)

Αναμειγνύω τη μαγιά, τη ζάχαρη, 1 φλιτζάνι από το αλεύρι και το αλάτι μέσα σε μεγάλο μπολ. Προσθέτω το ζεστό νερό, το λάδι και το ζυμώνω. Προσθέτω σιγά σιγά το υπόλοιπο αλεύρι ώστε να δημιουργηθεί μια ζύμη μαλακιά που να μην κολλάει στα χέρια. Ζυμώνω. Αφήνω τη ζύμη 45 λεπτά, σκεπασμένη με πετσέτα μέσα στο μπολ σε ζεστό σημείο της κουζίνας προτού ετοιμάσω την καλτσόνε.

Η καλτσόνε

Μην περιμένετε να σας πω δόσεις και υλικά για την πίτσα. Πέραν της σάλτσας ντομάτας (νόστιμης, πηχτής βέβαια που θα πρέπει να 'χετε ετοιμάσει, με το κρεμμυδάκι και τα μυρωδικά της) και του τυριού όλα τα υπόλοιπα ακολουθούν μόνο τα κέφια και τα υπάρχοντα στην κουζίνα σας: μανιτάρια, ελιές, αντζούγιες, πιπεριές (που θα τiς έχετε περάσει από το τηγάνι ή το φούρνο να χουν μαραθεί) τόννος από κονσέρβα, ζαμπόν ψιλοκομμένο, προσούτο ή ό,τι τραβάει η όρεξή σας για πίτσα.
Όσο για τις ποσότητες, το μάτι σας κρίνει αλάνθαστα.

Μόνο για τα τυριά θα 'θελα να πω μια κουβέντα: όχι στα έτοιμα, αυτά που χαρακτηρίζω της πριονοκορδέλας, που τα σούπερ μάρκετ τα πουλούν κομμένα σε φέτες ή και με την ένδειξη “για πίτσα”. Καμία γεύση, μα καμία δε διαθέτουν. Τρίψτε στον χοντρό τρίφτη ή ψιλοκόψτε κανονικό κομμάτι τυρί κι αν είναι να βάλετε περισσότερα από ένα (ακόμη καλύτερα) προσέξτε και να ταιριάζουν και να μην είναι και τα δύο αλμυρά ή ανάλατα.

Τελευταία αλλά σημαντική πρακτική συμβουλή: επειδή αν τις εχετε ετοιμάσει ήδη στον πάγκο της κουζίνας σας, μετά είναι δύσκολο να μεταφερθεί η πίτσα σε ταψί, αυτό που θα 'λεγα είναι: Δουλέψτε απευθείας πάνω σε ένα μεγάλο κομμάτι χαρτί φούρνου με το οποίο μετά πανεύκολα μεταφέρετε την καλτσόνε μέσα στον φούρνο.

Ακολουθήστε άφοβα τα βήματα:

Ανοίγω τη ζύμη και απλώνω τη ντομάτα που είπαμε να μην είναι πολύ υδαρής, να στέκει. Την απλώνω έτσι όπως βλέπετε, στο κέντρο της ζύμης αφήνοντας όλο αυτό το περιθώριο δεξιά και αριστερά.

Σειρά έχουν εδώ τα μανιτάρια κι οι ελιές – εσείς βάζετε ό,τι θέλετε.

Τελευταίο το τυρί. Προκύπτει ένας λοφίσκος, συμμετρικός όμως, όχι με πολλά σκαμπανεβάσματα!

Χρησιμοποιώντας ένα κοφτερό μαχαιράκι ή ένα ψαλίδι κουζίνας κόβω τις άκρες στις ζύμες σε λωριδίτσες που να φτάνουν ως τον «κορμό» της πίτσας. Κάθε μία την υπολογίζω γύρω στα 2,5 εκατοστά (δηλαδή 2 γυναικεία λεπτά δάχτυλα!)

Ανασηκώνω μία μία τις λωρίδες και πλέκω την κοτσίδα – καλτσόνε. Δεν είναι δύσκολο και σας διαβεβαιώ προκαλεί μεγάλη ευφορία!

Με λαδωμένα χεράκια χαϊδεύω την επιφάνεια της πίτσας και την φουρνίζω στους 190-200 βαθμούς για 4 λεπτά - παρακολουθώ το χρώμα της να γίνει θελκτικό και ροδοψημένο! Μια-δυο φορές στο ενδιάμεσο του χρόνου, την ραντίζω και με λίγο νεράκι (το ψεκαστήρι του σιδερώματος κάνει θαύματα!).

Ιδού και έτοιμες! 

[οδηγίες και φωτογραφίες από το squidoo.com]