Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Το βασίλειό μου (ό,τι έχει περισωθεί τέλος πάντων) για το μυστικό του καλοτηγανισμένου μπαρμπουνιού - τραγανό απ' έξω, ζουμερό αλλά και καλοψημένο από μέσα.

Δοκίμασα όλες τις συμβουλές που κατά καιρούς μου δόθηκαν: όχι πολύ λάδι στο τηγάνι, που θα ’χει κάψει καλά, χωρίς όμως ν’ αχνίζει υπερβολικά.Λίγα και καλά ψάρια σε διαδοχικές ενδεχομένως τηγανιές, ώστε ν’ αποφευχθεί ο συνωστισμός και η απότομη πτώση της θερμοκρασίας στο σκεύος μας. Στέγνωμα κι ελαφρύ αλεύρωμα των ψαριών- στο αλευράκι καλό κάνει να προσθέσουμε και λίγο ψιλό σιμιγδάλι. Τουμπάρισμα κάθε τόσο ενόσω ροδίζονται τα ψαράκια μας.

Κάπως τα καταφέρνω όταν τηρώ όλες αυτές τις καλές οδηγίες αλλά το λαχταριστό- κριτσανιστό ιδίως- μπαρμπούνι δεν αξιώθηκα ακόμα να το πετύχω στο σπιτικό μου τηγάνι.

Οπότε, για να τιμήσω τα ολόφρεσκα πετρομπάρμπουνα που βρήκα σήμερα στην Αιγινήτικη ψαραγορά (προσοχή, είμαστε προς το τέλος της εποχής τους- με την καλοκαιρία έρχονται και τα γεννητούρια τους, που απαραιτήτως οφείλουμε να τα σεβαστούμε), καταφεύγω σε μιαν εναλλακτική, αλλ’ ιδιαίτερα πάντως αξιόπιστη, μέθοδο. Τύλιγμα σε λαδόχαρτο με τη συνοδεία ταιριαστών μυρωδικών και ψήσιμο στο φούρνο.

Χρειαζόμαστε:

Θα τυλιχθούν όλ’ αυτά, όχι πολύ σφιχτά, σε μια διπλή κατά προτίμηση λαδόκολλα και θα ψηθούν σε δυνατό φούρνο ένα τέταρτο της ώρας περίπου. Σας περιμένει, εγγυημένα, η πιο μυρωδάτη και ορεκτική έκπληξη, καθώς θ’ ανοίγετε το ελαφριά καψαλισμένο δεματάκι.
Κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτη πάντως, επιμένω, οποιαδήποτε νέα καλή σύσταση για το ιδανικό τηγανητό μπαρμπουνάκι.