Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

«Ego borago gaudia semper ago»

Όλα ξεκίνησαν μ’ ένα λάθος. Ήμουν σε μια γειτονιά της πόλης που δεν γνώριζα καλά και βιαζόμουν. Πριν χωθώ στο μετρό, μπήκα σ’ ένα μανάβικο να αγοράσω το σέλερι που μου έλειπε για το φαγητό. Στο ψυγείο πήρε το μάτι μου (χωρίς γυαλιά) κάτι που έμοιαζε με κομμένα και καθαρισμένα κοτσάνια σέλερι, τα βούτηξα, τα πλήρωσα (μου φάνηκαν αρκετά τσιμπημένα αλλά καλά να πάθω που το είχα αμελήσει) και έσπευσα σπίτι να τελειώσω τη σούπα που ετοίμαζα για το βράδυ.

Με το που έπιασα τα κοτσάνια κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά: τα «τσιμπημένα» με είχαν τσιμπήσει, ήταν γεμάτα αγκαθάκια. Αργοπορημένα και φορώντας πια τα γυαλιά μου κοίταξα την ετικέτα: “Borraja”. Τι ήταν τούτο πάλι; Το λεξικό με ενημέρωσε: Borago officinalis, που κατά τους Ρωμαίους σκορπίζει την ευδαιμονία, ελληνιστί «μποράγο» ή «μπουράντζα».

Γνωστό μου από την κηπουρική - μεγάλωνε εύκολα με καλό πότισμα αλλά στον κήπο μου είχε αρχίσει να απλώνεται εθελοντικά εκεί που δεν το έσπερνα και ενώ για έναν μήνα την άνοιξη, είχε πολύ όμορφα γαλάζια λουλουδάκια που στόλιζαν την σαλάτα μου δίνοντάς της και μια ελαφριά γεύση αγγουριού, τον υπόλοιπο καιρό ήταν άτσαλο και στραπατσαρισμένο και, απ' ό,τι μπορούσα να ξέρω, άχρηστο. Είχα ακούσει ότι στην Κρήτη οι φύτρες χρησιμεύουν σε πίτες και ανάμικτα χόρτα αλλά δεν είχα αρκετές πληροφορίες. Τελικά τα φυτά ξεριζώθηκαν και πήγαν στο κομπόστ, γιατί είχα διαβάσει ότι έχουν ιδιαίτερα χρήσιμα συστατικά στην αποσύνθεση.

Να όμως που χρόνια μετά ήρθαν να με εκδικηθούν με τριχοειδή αγκαθάκια, που πήραν μέρες να φύγουν απ' το χέρι μου.

Στα κιτάπια μου και στο ίντερνετ ανακάλυψα ότι στην Ισπανική Γαλικία η Borraja καλλιεργείται σ’ όλους τους λαχανόκηπους και θεωρείται λιχουδιά. Φαίνεται ότι και στη Liguria της Β. Ιταλίας την κάνουνε νοστιμότατα ραβιόλια και στη Γερμανία γλυκιά πράσινη σάλτσα που συνοδεύει το ψητό κρέας. Έχει και φαρμακευτικές χρήσεις (όπως δηλώνει το officinalis) αλλά δεν τις έψαξα.

Η μπουράντζα που έχουμε εμείς στην Ελλάδα δεν έχει τόσο χοντρά κοτσάνια αλλά η ισπανική συνταγή που ακολουθεί σίγουρα γίνεται και με τις φύτρες (ή με οποιοδήποτε άλλο χορταρικό, εδώ που τα λέμε). Σ’ αυτό το σημείο πρέπει να είμαι ειλικρινής και να σας πω ότι, όταν την έφτιαξα εδώ, εγώ δεν την έφαγα: ο λόγος; Μου μύριζε μουρουνόλαδο... O Λευτέρης (που με κατηγορεί για υπερευαισθησία όσφρησης σε βαθμό αναπηρίας) την βρήκε υπέροχη. Δικαιώθηκα όταν από περιέργεια ξαναέψαξα το ίντερνετ και ανακάλυψα ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν συμπαθούν το λαχανικό αυτό γιατί μαγειρεμένο τους μυρίζει ψαρίλα. Μήπως είναι οι ίδιοι που, όπως εγώ, δεν αγαπούν τον φρέσκο κολίανδρο γιατί έχει γεύση σαπουνάδας;
Θα το μελετήσω και θα σας πω.

Borraja a la gallega

Υλικά

Οδηγίες

Τσιγαρίζουμε τα κρεμμυδάκια και προσθέτουμε στο τέλος το σκόρδο μέχρι να μυρίσει. Προσθέτουμε τις πατάτες και την μπουράντζα με μπόλικο αλάτι και πιπέρι και ανακατεύουμε πάνω στη φωτιά ώσπου να καλυφθούν οι επιφάνειες με λάδι.

Προσθέτουμε λίγο νερό από αυτό που έβρασαν οι πατάτες, χαμηλώνουμε τη φωτιά και συνεχίζουμε να μαγειρεύουμε 5-10 λεπτά ακόμα ανακατεύοντας κάθε τόσο ώσπου να απορροφηθεί το νερό.