Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Κατά ένα μαγικό σχεδόν τρόπο, παρά την κατήφεια και την ηττοπάθεια της καθημερινότητάς μας, γνωρίζω εσχάτως και συνδέομαι πάραυτα με νέα πρόσωπα, ανθρώπους ταλαντούχους, έξυπνους, χαριτωμένους. Τελείως διαφορετικούς, άγνωστους μεταξύ τους: ανεπιτήδευτοι, λαμπεροί, παιγνιώδεις. Μ' αυτούς μοιράζομαι το σημερινό τραπέζι. Κι επειδή ένας εξ αυτών δεν πλησιάζει το σκόρδο (που του λόγου μου λατρεύω) θα κάνω την παραχώρηση να το αφαιρέσω από το μαγείρεμά μου.

Φρέσκες ταλιατέλες με αντζούγιες και μυρωδικά
για 4 γεμάτα πιάτα

Τα φρέσκα ζυμαρικά είναι ανυπέρβλητα σε γεύση και υφή, όμως πρέπει να 'χουμε παραπάνω το νου μας όταν τα ετοιμάζουμε: θέλουν τον μισό χρόνο από τα συμβατικά και επίσης κολλάνε εύκολα.
Άρα προσοχή. Τρία-τέσσερα λεπτά είναι υπεραρκετά. Μετά, ακολουθεί η καταστροφή και το πιάτο μεταβάλλεται σε έμπλαστρο.

Άρα κάνουμε κινήσεις πολύ συντονισμένες: Βάζουμε δηλαδή το νερό (αλατισμένο) να βράσει ώστε να υποδεχτεί την πάστα και παράλληλα ετοιμάζουμε τη μυρωδάτη όλο ένταση και τσαχπινιά σάλτσα μας:

Σε ενα βαθουλί τηγάνι, σε μέτρια φωτιά ζεσταίνουμε κάμποσες κουταλιές ελαιόλαδο, 5-6 είναι μια χαρά. Ρίχνουμε τις αντζούγιες, το μπούκοβο, τα κρεμμυδάκια ψιλοκομμένα και το δεντρολίβανο (μαδημένο). Πριν από οτιδήποτε άλλο, εισπνέουμε και πάραυτα εγγυώμαι ότι η διάθεσή μας αλλάζει.
Μόλις αρχίσει το κρεμμυδάκι να παίρνει χρώμα, προσθέτουμε το σκόρδο και τη μαντζουράνα.
Πέντε έξι ακόμη λεπτά θέλουμε, μέχρι να καραμελώσουν τα κρεμμυδάκια. Τέλος, έρχεται ο χυμός και το ξύσμα λεμονιού. Οι αντζούγιες θα 'χουν λιώσει εντελώς και η σαλτσίτσα θα μοσχομυρίζει θάλασσα και περιβόλι μαζί.

Έτοιμα τα μακαρόνια; Σουρώνουμε στα γρήγορα, τα «γυαλίζουμε» με δυο κουταλιές από το λάδι το αρχικό της αντζούγιας και τα αναταμώνουμε με τη σάλτσα μας.
Παρμεζάνα, προαιρετική! Καλά κέφια επιβεβλημένα.

[φωτο και συνταγή από το lemonsandanchovies.com]