Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Ήταν και τότε 6 Απριλίου. Μετά ένα πολύωρο αλλά κι ονειρικό ταξίδι είχα φτάσει επιτέλους στις δυτικές ακτές της Γαλλίας. Είχε διασχίσει  το Marais Poitevin, τη δεύτερη σε μέγεθος υγρή ζώνη της χώρας, που καλύπτει μια επιφάνεια περίπου 100.000 εκταρίων, για να βρεθώ στο Aiguillon-sur-Mer ένα ψαροχώρι, γνωστό για τις μυδοκαλλιέργειες του. Ήταν περασμένες δώδεκα και οι πελάτες ενός από τα λιγοστά καφέ που έμεναν ανοιχτά τέτοια εποχή τότε ακόμα, είχαν καταλάβει τα τραπέζια για το μεσημεριανό τους φαγητό. Κοίταξα γύρω μου σχεδόν απελπισμένη. Η κούραση μου ήταν τόση, που πίστεψα πως ο νεαρός που μου πρότεινε να κάτσω στο τραπέζι, όπου καθόταν μόνος του θα πρέπει να άκουσε τι σκεφτόμουν και για αυτό να μου είπε εκείνο το «Μπορώ να σας προσφέρω κι ένα ποτήρι muscadet-sur-lie, αν δεχτείτε να μοιραστείτε το τραπέζι μου. Σήμερα είναι τα γενέθλιά μου και εσείς σίγουρα έχετε έρθει από πολύ μακριά».

Τον κοίταξα μουρμουρίζοντας «από το Παρίσι» και τότε μόνο πρόσεξα πως τα γαλάζια του μάτια είχαν το χρώμα του ωκεανού που αγρίευε εκείνη την ώρα πίσω από την θαμπή από τ’ αλάτι τζαμαρία του καφενείου. Απόθεσα τον σάκο μου στο ξύλινο πάτωμα και κάθισα, αδυνατώντας μάλλον να αρνηθώ. Φάγαμε παρέα, μύδια αλά μαρινιέρ, αρωματισμένα με μια παράξενη βινεγκρέτ ξιδιού, λίγο-πολύ μαγειρεμένα με την συνταγή που παραθέτω παρακάτω. Ήπιαμε κρασί, γελάσαμε και γιορτάσαμε λες και γνωριζόμαστε από παιδιά.

Πολλές ώρες αργότερα, σαν να ήταν το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο, δεν δίστασα να τον ακολουθήσω μέχρι την ακτή. Μου είχε υποσχεθεί να μου δείξει πως μεγαλώνουν τα μύδια κολλώντας πάνω στους πασσάλους, που οι άνθρωποι στερεώνουν για αυτό το σκοπό μέσα στην άμμο, στις ακτές. Περπατήσαμε ώρα με τα πόδια να βυθίζονται στη λασπωμένη άμμο. Ο τόπος ήταν γεμάτος γλάρους και μαζί τους πέταγαν και κάτι μικρά ψαροπούλια, που δεν έμαθα ποτέ πως τα λένε. Εκεί από όπου το κύμα είχε τραβηχτεί εκείνη την ώρα κάτι ψαράδες δόλωναν παραγάδια. Ένας μόνο, ο πιο γέρος, έκαιγε πευκοβελόνες για να ψήσει τα μύδια που είχε κρύψει ανάμεσά τους. Όποτε ο αέρας γυρνούσε τον καπνό προς το μέρος μας, όλη η παραλία μύριζε ρετσίνι και ψημένα όστρακα. Ο γερο-ψαράς, χωρίς να μιλήσει, έβγαλε από το καλάθι του ψαρέματος ένα μπουκάλι sauvignon από το Oisly και δυο γυάλινα ποτήρια και πρόσφερε και σε μας.

Δεν ξέρω πόσες ώρες είχαν περάσει, αλλά ξημέρωνε όταν συνειδητοποίησα πως έπρεπε πια να συνεχίσω το ταξίδι μου. Χαιρέτησα την παρέα, σχεδόν λυπημένη που τελείωνε η γιορτή και ζήτησα από τον Didier να με πάει μέχρι το σταθμό. Δεν ξέρω τι με είχε σπρώξει να σταματήσω στο Aiguillon-sur-Mer, αλλά από τότε, κάθε τέτοια μέρα, αν τύχει και το θυμηθώ, μνημονεύω την πιο βραχύβια φιλία που έκανα ποτέ μου με έναν από τους πιο ευχάριστους ανθρώπους που έφερε η ζωή στο δρόμο μου. Χρόνια σου πολλά, Didier, όπου κι αν είσαι. Όλα τα όνειρα πεθαίνουν το πρωί, εξάλλου.

Ξιδάτα μύδια - υλικά για 4 άτομα

Καθαρίζω τα μύδια καλά εξωτερικά τρίβοντας τα με ένα βουρτσάκι της κουζίνας για να βγάλω ό,τι έχει κολλήσει στο κέλυφος τους. Τους κόβω και τα «μουσάκια» τους με το ψαλίδι και τα ξεπλένω καλά. Ζεσταίνω το μισό λάδι μου σε μια κατσαρόλα ικανή να χωρέσει τα μύδια. Και σοτάρω τα ξερά κρεμμυδάκια και τα σβήνω με το κρασί, προσθέτω τα μύδια, το αρωματικό μπουκετάκι και τρίβω λίγο πιπέρι. Σκεπάζω με το καπάκι της την κατσαρόλα και αφήνω τα μύδια να ανοίξουν, σε δυνατή φωτιά, φροντίζοντας να κουνάω πότε-πότε την κατσαρόλα.

Μόλις ανοίξουν τα μύδια, κρατάω μόνο τα ανοιχτά και πετάω τα υπόλοιπα που δεν άνοιξαν. Αφαιρώ το πάνω μέρος από το κέλυφος και κρατάω το γεμάτο τμήμα του. Κρατάω, χωριστά τον ζωμό της κατσαρόλας και στρώνω τα μύδια κυκλικά, σε μια στρογγυλή πιατέλα ή σε τέσσερα πιάτα.

Σοτάρω τα κρεμμύδια και τα σκόρδα με το υπόλοιπο λάδι και πριν πάρουν χρώμα, προσθέτω το ζωμό από τα μύδια και το ξίδι. Τα αφήνω να πάρουν μια μικρή βράση για να μειωθούν τα υγρά τους και μετά μοιράζω αυτή τη σάλτσα στα πιάτα. Πασπαλίζω με τον μαϊντανό και ρίχνω από πάνω τα ψίχουλα του ψωμιού, αφού τα σοτάρω πρώτα για μερικά λεπτά σε λιωμένο βούτυρο, χωρίς να τους επιτρέψω να πάρουν χρώμα.