Ναι, είμαι φραουλοκόριτσο!
Έχω γενέθλια στις αρχές Φεβρουαρίου. Πριν από λίγα χρόνια συνήθιζα να λέω ότι «το δώρο μου για τα γενέθλιά μου είναι ένα κεσεδάκι φράουλες», διότι - απ’ ό,τι θυμάμαι - περίπου τότε έβγαιναν κι ήταν πανάκριβες. Μάλιστα, επειδή ένα απ’ τα πρώτα τραγούδια που γνώρισα να έχουν γραφτεί για το όνομά μου μιλάει για το φραουλοκόριτσο, «Christine, the strawberry girl», (φυσικά Siouxsie and the Banshees - Christine) οπότε μου φαινόταν πολύ φυσικό να γιορτάζω τη γέννησή μου με φράουλες.
Εδώ και λίγες μέρες βλέπω φράουλες στην αγορά της Θεσσαλονίκης, δίπλα στα κάστανα. Γύρω στα 6 - 6,5 ευρώ το κιλό. Μπερδεύτηκα. Πήρα τηλέφωνο τον φρουτέμπορο φίλο - σύμβουλο επί ζητημάτων της αγοράς των αγροτικών προϊόντων.
«Μα καλά, μέχρι πότε έχουμε φράουλες;» τον ρώτησα παραζαλισμένη, επειδή δίπλα στις φράουλες και τα κάστανα είχε και σύκα Μαρκόπουλου κι ένιωθα ότι έχω χάσει κάθε έννοια εποχής του χρόνου. «Τώρα αρχίζει η εποχή της ελληνικής φράουλας», μου απάντησε.
«Κάνε τα λιανά, ρε πουλάκι μου», είπα, νιώθοντας ότι δεν ξέρω τίποτα για τον κόσμο τούτο. «Αν καταλαβαίνω καλά, η μόνη εποχή που δεν έχουμε φράουλες είναι το καλοκαίρι;»
«Λοιπόν, άκου» απάντησε. «Οι ελληνικές φράουλες βγαίνουν στην αγορά από το τέλος Νοεμβρίου έως τον Ιούνιο. Αυτές που είχαμε τον τελευταίο καιρό ήταν εισαγόμενες από το Βέλγιο και την Ολλανδία. Με τα θερμοκήπια και την τεχνολογία μπορούν και παράγουν όλο το χρόνο. Απλώς, αλλάζουν οι ποικιλίες».
Εννοείται ότι σχολιάσαμε το γεγονός ότι όταν οι κουτόφραγκοι κι οι βελανιδοφάγοι ανέπτυσσαν τεχνολογία προκειμένου να μπορούν να εξυπηρετήσουν τις ολοένα αυξανόμενες ανάγκες των αγορών του πλανήτη, εμείς, οι απόγονοι του Περικλή, αναπτύσσαμε αλυσίδες σκυλάδικων και πατσατζίδικων στους κάμπους.
Του είπα ότι οι φράουλες μου φάνηκαν λίγο χλωμές. «Α, δεν τις είδες καλά», αντέδρασε. «Σε πληροφορώ ότι αν δεν ήταν χαρούμενες, φράουλες που σου μιλάνε και σου τραγουδάνε, δεν θα μπορούσαν να πουληθούν και μάλιστα τόσο ακριβά. Είναι καταπληκτικές φράουλες! Οι ελληνικές που θα βγουν θα κυμαίνονται από 4,5-7 ευρώ.»
Αφού λύσαμε τις απορίες μου για τις φράουλες, ρώτησα και για τα σύκα. «Μέχρι πριν λίγες μέρες αγόραζα κάτι υπέροχα απ’ τον Μαρκόπουλο, γλυκά και μελωμένα», του είπα. «Α, εξαιρετικός παραγωγός» σχολίασε. «Τώρα θα αρχίσουν και τα εισαγωγής, από την Ιταλία, την Ολλανδία, τη Γαλλία. Μπορείς να βρεις φρέσκα σύκα όλο τον χρόνο.» «Μα καλά, πώς είναι δυνατόν να βγάζουν σύκα Δεκέμβρη μήνα στην Ιταλία, την Ολλανδία, τη Γαλλ…;» πήγα να ρωτήσω αλλά θυμήθηκα αυτά που λέγαμε προηγουμένως για τους βελανιδοφάγους και τους απόγονους του Περικλή, κρατήθηκα κι έβαλα ξανά ν’ ακούσω το «Christine, the strawberry girl».
Σφυρίζω και σκέφτομαι τις φράουλες