Χρυσή Ζύμη: του σπιτιού μου τα κρουασάν
Ζόρικο εγχείρημα το σπιτικό κρουασάν. Σφολιάτα, βούτυρο, άπλωμα και δίπλωμα ξανά και ξανά – σωστή γυμναστική το πλάσιμο – κάνεις κέφι να τα ετοιμάσεις μια φορά όμως δύσκολα ξαναμπαίνεις στον μπελά. Οπότε καταφεύγω στα έτοιμα, ψάχνοντας διαρκώς κρουασανάκι όσο πιο κοντά στην περιγραφή των αυθεντικών παριζιάνικων (κατά τη Larousse Gastronomique), που πρέπει να είναι ούτε πολύ βουτυρωμένα και σφιχτά μα ούτε και ξερά και υπερβολικά αφράτα, να έχουν την αίσθηση της ζύμης σε κάθε μπουκιά. Και, ασφαλώς, σε τιμή που να επιτρέπει επανάληψη.
Εύρηκα! Προχθές μόλις, περνώντας από τα ράφια με τις ζύμες στο κοντινό μου σούπερ-μάρκετ εντόπισα νέα συσκευασία για κρουασάν βουτύρου από τη Χρυσή Ζύμη. Πρώτο δέλεαρ η συντομία στην ετοιμασία, ψήσιμο σε 15 λεπτά. Δεύτερο η χαμηλή τους τιμή και πως δίπλα στα βουτύρου υπήρχαν και τα γεμιστά με πραλίνα. Τα δύο σακουλάκια μπήκαν στο καλάθι με συνοπτικές διαδικασίες.
Επιστροφή στο σπίτι και ψήσιμο κατά τις οδηγίες: ζέσταμα του φούρνου στους 180 βαθμούς, στον αέρα. Στο μεταξύ άνοιξα τη σακούλα να φτάσουν σε θερμοκρασία δωματίου. Έστρωσα το ταψί με λαδόκολλα και τα άπλωσα με τις αναγκαίες αποστάσεις – φουσκώνουν στο ψήσιμο – μα φαίνεται πως έπρεπε να τα απομακρύνω κι άλλο. Φούρνισμα στην ίδια θερμοκρασία (επιμένοντας στον αέρα), για 15 με 20 λεπτά, ώσπου να αφρατέψουν και να ροδίσουν καλά. Ο δικός μου φούρνος, δεκαπενταετίας και ταλαιπωρημένος αρκετά, ήθελε πέντε λεπτά παραπάνω. Οπότε αυξομειώνετε διάρκεια ψησίματος και θερμοκρασία ανάλογα με τα κόλπα του φούρνου σας.
Μετά το ξεφούρνισμα 5 λεπτά αναμονής και αρχίζει το παιχνίδι της γέμισης. Γλυκά – άγλυκα όπως είναι τους ταιριάζουν το ίδο ωραία μαρμελάδες, πραλίνες και μέλι καθώς και τυρί, αλλαντικά ή τσάτνεϊ γλυκόπικρα. Η χαρά του αυτοσχεδιασμού, ό,τι πρέπει για τα ραχατλίδικα πρωινά του σαββατοκύριακου.
Στο ψυγείο διατηρούνται μία μέρα μόνο, μετά χάνουν τη φρεσκάδα τους, στην κατάψυξη ως έναν μήνα – προσχή όμως, σε θερμοκρασία από -12°C και κάτω!
Μερικές πληροφρίες ακόμα, εδώ: xrisizimi.gr