Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Twitter | Facebook | Google+ |

Διαφήμιση

Διαφήμιση

Γιατί Μονπελιέ και όχι Γιαννιτσά;

της Χριστίνας Ταχιάου Παραγωγοί + προϊόντακρασί, οινολόγος, Πέλλα

Πέλλα η αμπελόεσσα, Πέλλα η οινομήτωρ. Ο θεός του οίνου που απεικονίζεται στεφανωμένος με την άμπελο στα αριστουργηματικά ψηφιδωτά της Πέλλας φαίνεται ότι βρήκε πρόσφορη και ευλογημένη γη εδώ. Η Πέλλα υπήρξε ένας μεγάλος αμπελώνας με μακρά παράδοση. Εδώ έγραψε και ανέβασε ο μεγάλος τραγικός ποιητής Ευριπίδης το τελευταίο του Έργο, τις «Βάκχες».

Η εκκλησία της Παναγίας των Γιαννιτσών χτίστηκε το 1861 με κρασί αντί για νερό, επειδή ο τούρκος διοικητής της πόλης τους το στέρησε στην ανέγερσή της. Σ' αυτή την περιοχή αναζητούσαν και έβρισκαν το καλό κρασί οι Γάλλοι που στρατοπέδευαν στις όχθες του Γαλλικού ποταμού στις αρχές του 20ού αιώνα. Δυστυχώς, αρρώστιες των αμπελιών και λόγοι άλλοι όπως η αποξήρανση της λίμνης έστρεψαν τους κατοίκους σε άλλες καλλιέργειες. Η γνώση όμως και η αγάπη που συνόδευε το αμπέλι σ' αυτό τον τόπο για χιλιάδες χρόνια δεν ήταν δυνατόν να ξεχαστεί.

Το 1985 ο Θωμάς Λίγας, που σπούδασε οινολογία στη Γαλλία, αξιοποιώντας την τεχνογνωσία και την εμπειρία του πειραματίζεται στη καλλιέργεια του αμπελιού και στην οινοποίηση προσπαθώντας να αναδείξει τις ιδιαιτερότητες του τόπου.
Με αυτόν τον ελκυστικό τρόπο, κινούμενος μεταξύ ιστορίας και σημερινής πραγματικότητας, ο Θωμάς Λίγας μας συστήνει στο site του το “Κτήμα Λίγα”. Το καμάρι του. Αλλά και καμάρι της περιοχής.
Μου είχε μιλήσει με μεγάλο ενθουσιασμό γι' αυτό μια φίλη από τα Γιαννιτσά πριν από 12 χρόνια. Μάλιστα πίστευα ότι πρόκειται για παλιά, οικογενειακή παράδοση. «Ευτυχώς όχι», λέει ο Θωμάς. «Εγώ την έφτιαξα την οινοποιία». Και γιατί, παρακαλώ, ευτυχώς όχι; «Επειδή δεν είχα κανέναν να με επηρεάσει. Όταν μου λένε διάφοροι ότι θέλουν να βάλουν αμπέλια, ρωτώ αν υπάρχει κάποια παράδοση. Όποιος μου λέει όχι, είναι κατάλληλος. Επειδή υπάρχει η κακιά συνήθεια να ακολουθούμε τις συμβουλές του μπατζανάκη, του κουμπάρου και οποιουδήποτε μη ειδικού!».

Ο πατέρας του ήταν αγρότης. Ο Θωμάς Λίγας έφυγε από τα Γιαννιτσά για το Μονπελιέ, για να σπουδάσει στη βιοχημεία. Μετά από ένα-δύο χρόνια είδε τον εαυτό του σε μια προβολή στο μέλλον: να ασχολείται με “sciences appliquées”, όπως λέει.
«Μα αφού εγώ μεγάλωσα στη φύση!» σκέφτηκε. Ευτυχώς στο Μονπελιέ είχε σχολή οινολογίας.
«Είμαι ευτυχής που το έκανα. Ευτυχής!» τονίζει με τον πληθωρικό του τρόπο. Και περιγράφει την πορεία του ως «πολύ εύκολη», εφόσον αυτό που κάνει τώρα, είναι αυτό που ονειρεύτηκε.

«Αναβίωσα την αμπελουργική παράδοση στην Πέλλα», τονίζει. «Στις δεκαετίες του '20 και του '30 έπεσε φυλλοξήρα σε όλη τη χώρα και στη δική μας περιοχή ενώ στη συνέχεια αποξηράνθηκε η λίμνη των Γιαννιτσών κι έγινε βάλτος. Σαν συνέπεια, όλοι στράφηκαν στην εντατική καλλιέργεια κι εγκατέλειψαν την χειρωνακτική. Την επανέφερα!». Μιλά για το αμπέλι με μεγάλη αγάπη. «Δε θέλει κόπο, θέλει σκιά ανθρώπου. Κάποιον να το κοιτάζει, να το χαϊδεύει, να ξέρει ότι είναι εκεί. Η γεωργία δε γίνεται με τηλεκοντρόλ!».
Ευτύχησε «να είμαι της πρώτης γενιάς οινολόγων που ήρθαμε κι επανδρώσαμε τις βιομηχανίες που ήταν στα χέρια γεωπόνων και χημικών». Το κρασί πήρε τα επάνω του, ήταν και απαίτηση της κοινωνίας. Εμφανίστηκε η απαίτηση για κρασιά με προσωπικότητα κι αυτό το κενό κάλυψαν οι μικρές οινοποιείες».

Με έμφαση αναφέρεται στο λάθος των παραγωγών να επαναπαύονται με γαλλικές ποικιλίες. «Το καμπερνέ και το σαρντονέ ήταν ο εύκολος δρόμος. Μα, έπρεπε από την αρχή να στραφούμε σε νέες, ελληνικές, δικές μας ποικιλίες. Ξινόμαυρο, ασύρτικο, ροδίτη, λιμνιώνα, κυδωνίτσα... Τα μέρη μας είναι ευλογημένα! Αυτά πουλάμε στο εξωτερικό, όχι καμπερνέ!».
Έτσι, ο ίδιος ξεπάτωσε κάποια στιγμή τις γαλλόφερτες ποικιλίες κι έβαλε ασύρτικο, λιμνιώνα και τις υπόλοιπες νέες ποικιλίες. Εξάγει σε Ιαπωνία, Αυστρία, Γερμανία, Βέλγιο, Γαλλία και Ολλανδία.
«Έξω εκτιμάται το ξινόμαυρο, ο ροδίτης έχει τη δική του personalité, δεν μιμείται κανένα άλλο κρασί! Σε λογικές τιμές, υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για τα κρασιά της χώρας μας».
Δηλώνει αισιόδοξος και τονίζει και πάλι ότι είναι ευτυχής. «Καλύτερο απ' το καϊμάκι της δημιουργίας, δεν υπάρχει! Να σου πω για χθες που ήμουν στο κλάδεμα;»

ligas.gr
Διεύθυνση: 1ο χλμ. Γιαννιτσά-Αρχοντικό, 58 100 Γιαννιτσά-Πέλλα
Τηλέφωνο - Fax:  23820 24 421
E-mail: wines@ligas.gr

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Πρόσφατα άρθρα της Χριστίνας Ταχιάου

Πρόσφατα άρθρα στην κατηγορία 'Παραγωγοί + προϊόντα'