Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Με το πρόωρο καλοκαίρι εξαφανίστηκαν πρόωρα οι παπαρούνες. Εκεί που περίμενα να περάσουν οι φούριες του Πάσχα και να πάω στα χωράφια για μια τελευταία συλλογή για τα βάζα, συνειδητοποίησα ότι κόντευαν να τελειώσουν. Ακόμα και οι ελάχιστες που άνοιγαν με τις πρώτες αχτίδες του ήλιου έριχναν τα πέταλά τους μέσα σε δυο ώρες. Χρειάστηκε σήμερα να αμοληθώ πρωί-πρωί για να μαζέψω λίγες για ένα βαζάκι κι ένα μαγιάτικο καλάθι.

Και μην αρχίσετε να μου λέτε ότι οι παπαρούνες δεν μπαίνουν στο βάζο έτσι κι αλλιώς, ότι μαραίνονται από την πρώτη στιγμή που θα τις κόψεις. Έτσι νόμιζα κι εγώ επί πολλά χρόνια μέχρι που μια σοφή φίλη μου φυσιογνώστης μου έμαθε το κόλπο. Θα σας το μάθω και εσάς, παρόλο που απ’ ό,τι βλέπω δεν θα έχετε την ευκαιρία να το χρησιμοποιήσετε μέχρι του χρόνου, εκτός αν εκεί που είστε επιζούν μερικές ακόμα σε δροσερές γωνιές.

Λοιπόν, θα οπλιστείτε με ένα ψαλίδι και έναν... αναπτήρα. Κάθε παπαρούνα που κόβετε θα καίγετε την κομμένη άκρη του κοτσανιού μέχρι να μαυρίσει (καμιά τριανταριά δευτερόλεπτα).
Μη χρησιμοποιήστε σπίρτα γιατί χρειάζεται περισσότερη ώρα από τη ζωή ενός σπίρτου και θα κάψετε τα δάχτυλα σας. Μην περιμένετε να τις κάνετε όλες μαζί στο τέλος γιατί θα είναι αργά.
Το κάψιμο πρέπει να γίνει μόλις κοπεί το λουλούδι. Μετά θα τις βάλετε κανονικά στο νερό και θα κρατήσουν μερικές μέρες. Αξίζει τον μπελά... είναι πανέμορφες και οι φίλοι σας θα θαυμάζουν και θα απορούν.

Εγώ αγαπώ πολύ τις παπαρούνες και γι' αυτό σπέρνω και διάφορες ποικιλίες, ήμερες και άγριες από άλλα μέρη, με διάφορα χρώματα και φυλλώματα.

Η πιο εύκολη από τις ξένες είναι η άγρια καλιφορνέζικη Eschscholtzia californica, σε διάφορες αποχρώσεις ανάμεσα σε κίτρινο και πορτοκαλί. Ούτε χρειάζεται πια να τις σπείρω, φυτρώνουν μόνες τους από σπόρο που έπεσε την προηγούμενη άνοιξη και ανθίζει από τα τέλη Μαρτίου ως τον Ιούνιο.

Οι πιο εντυπωσιακές είναι οι πολύχρωμες Papaver orientalis και κάτι άλλες από την Ισλανδία, που όμως έχουν ιδιαίτερη ευαισθησία στη ζέστη. Άλλη που έχω εδώ είναι η λευκή Argemone με τον αγκαθωτό καρπό. Τις ξενόφερτες αυτές τις σπέρνω, μαζί με άλλα ανοιξιάτικα λουλούδια που πολλαπλασιάζονται με σπόρους, σε ένα μεγάλο δουλεμένο παρτέρι που αργότερα θα φιλοξενήσει τα καλοκαιρινά μονοετή εποχικά. Εν τω μεταξύ θα έχω μαζέψει τον σπόρο για του χρόνου και θα τον απλώσω τον Οκτώβριο όταν φύγουν τα εποχικά και ξαναδουλευτεί το χώμα με μπόλικο κόμποστ.

Κάθε άνοιξη οι αναλογίες είναι διαφορετικές ανάλογα με το πόσοι σπόροι επέζησαν. Αυτή τη στιγμή το παρτέρι φιλοξενεί, εκτός από τις διάφορες παπαρούνες, και άγρια δελφίνια Consolida orientalis που έχουν υπερισχύσει σε χρώματα μπλε σκούρο, άσπρο και ροζ.

Το μόνο που πρέπει να θυμόσαστε αν θέλετε να σπείρετε παπαρούνες είναι ότι θέλουν σκαμμένο χώμα... γι' αυτό και οι άγριες βγαίνουν στα χωράφια με το φρεσκοπράσινο σιτάρι. Η φωτογραφία η δικιά μου είναι από ένα χωράφι με κρεμμύδια.

Μια αγαπημένη παπαρούνα και πολύ κοινή στην Ελλάδα είναι η άγρια κίτρινη Glaucium flavum.
Την έχω δοκιμάσει αλλά δεν πρόκοψε εδώ στο κτήμα γιατί αγαπάει την άμμο και το αλάτι.
Θα την συναντήσετε στις ακρογιαλιές, Μάιο και Ιούνιο.