Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Κάποιος σχολίασε το άρθρο μου για τις παπαρούνες στο facebook κατηγορώντας με για υποκρισία. Πως είναι δυνατόν, λέει, να παριστάνω τη φυσιολάτρη και να προτείνω το κόψιμο των άγριων λουλουδιών για τα βάζα. Υποθέτω ότι το λέει καλόπιστα (αν όχι, δικό του το πρόβλημα) και θα επιχειρήσω να απαντήσω.

Φυσιολάτρης είμαι, και, κατά κάποιον ταπεινό τρόπο, φυσιογνώστης. Αυτό όμως δεν με κάνει Ιακωβίνο της φύσης. Έχει και ο Ιακωβινισμός τα καλά του (μερικά από τα πιο αγαπητά μου πρόσωπα είναι Ιακωβίνοι) αλλά στην περίπτωση αυτή είναι άστοχος. Τα αγριολούλουδα είναι εκεί (εκτός από τους ειδικούς ρόλους που παίζουν στο σύστημα του φυσικού κόσμου) για να μας δίνουν χαρά με την ομορφιά τους και στους αγρούς και μέσα στο σπίτι. Το να κόβουμε μερικά λουλουδάκια για να παρατείνουμε τη χαρά αυτή μόνο καλό κάνει και σε μας και σε εκείνα.

Το κόψιμο αναζωογονεί το πολυετές φυτό, εξ ου και το ετήσιο κλάδεμα των δέντρων. Το μονοετές φυτό έχει ήδη σκορπίσει χιλιάδες σπόρους για κάθε ανθάκι που φέρνουμε στο σπίτι μας.

Αυτό που απαγορεύεται είναι το ξερίζωμα, έστω και αν σκοπός μας είναι να το μεταφυτέψουμε στον κήπο μας. Ρωτήστε όσους μαζεύουν άγρια χόρτα για το τραπέζι... πάντα τα κόβουν προσεκτικά με κοφτερό μαχαίρι, αφήνοντας το ριζικό σύστημα μέσα στο χώμα για να ξαναβγάλει φύλλα. Αν θέλουμε άγρια φυτά στον κήπο μας, συλλέγουμε σπόρο. Τα ξεριζωμένα, έτσι κι αλλιώς, σπάνια πιάνουν.

Υπάρχουν μερικές περιπτώσεις που αποκλείουν και το κόψιμο. Αυτά είναι τα σπάνια φυτά που κινδυνεύουν να εξαφανισθούν. Βεβαίως όχι μόνο δεν τα κόβουμε αλλά κάνουμε ό,τι μπορούμε να τα προστατέψουμε, κοινοποιώντας το πρόβλημα στην περιοχή μας.

Δυστυχώς όμως τα είδη που κινδυνεύουν δεν απειλούνται από αγαθούς φυσιολάτρες σαν κι εμάς.
Οι Ιακωβίνοι καλύτερα να στρέψουν το μένος τους εναντίον της ακατάσχετης οικοδομικής ανάπτυξης, της μόλυνσης του περιβάλλοντος και της εμπορικής εκμετάλλευσης. Ας πούμε, η όμορφη άγρια ορχιδέα Orchis mascula κινδυνεύει να εξαφανιστεί επειδή ο βολβός της είναι το κύριο συστατικό για το σαλέπι που εκατοντάδες χιλιάδες (Τούρκων κυρίως) πίνουν καθημερινά. Θα μπορούσαν να έχουν γίνει τεράστιες επικερδείς φυτείες αλλά τους επιτήδειους τους βολεύει καλύτερα να σαρώνουν τους αγρούς και τα δάση κάθε άνοιξη. Το ίδιο ισχύει και για τους «βολβούς» από Muscari που τρώμε κάθε Σαρακοστή.

Τις σκέψεις αυτές τις έκανα κατά την πρωινή μου βόλτα, κόβοντας αγριολούλουδα από τις άκρες του δρόμου για ένα αποκλειστικά άγριο καλάθι, που έφτιαξα και φωτογράφησα με μεγάλη χαρά. Εντύπωση μου έκανε το ότι ελάχιστα από τα λουλούδια που έκοψα ήταν τα ίδια με εκείνα που είχα συλλέξει εδώ και δύο εβδομάδες για να φτιάξω το μαγιάτικο στεφάνι. Πλήρης ανανέωση στους αγρούς μέσα σε 15 μέρες.