Κρίταμος: γαστρονομική διέγερση
Ορισμένοι τυχεροί σαν εμένα, μερικές φορές τους ξεβράζει η θάλασσα σε ερημικές παραλίες...
Η νωχέλεια και το κύμα τους σπρώχνουν στην ακτή και παρόλο το ζαβλάκωμα του ήλιου διατηρούν την περιέργεια να παρατηρούν τον μικρόκοσμο των βράχων.
Είναι, που λέτε, ένα αεράκι φτιαγμένο από ξερό αγέρα θυμαρίσιο που αλμυρίζει, αμάλγαμα βιασύνης και θέρμης, που έρχεται από την ξηρά και σου πετά στα μάτια, με τρόπο απαξιωτικό, ξερά κομμάτια από φύκια, μυρωδιές φρέσκου αλατιού και καυτού βότσαλου ανακατεμένου με ησυχία.
Εκεί λοιπόν που έχεις παραδώσει το ιδρωμένο σου δέρμα στην ηδονή της ομορφιάς του και του φυσάς κόντρα, νωχελικό, δικό σου αγέρα, κάνοντας μπουρμπουλήθρες στην επιφάνεια με το στόμα σου, χρησιμοποιώντας εκείνο το χαζοβιόλικο ύφος του αναπαυόμενου δεινού κολυμβητή, σκάει μύτη ένα φυτό επί πέτρας καθεζόμενο και ποτιζόμενο που καμαρώνει το ευ ζην του μες στο κατακαλόκαιρο, σκορπώντας μια μοσκοβόλια τριζάτη τίγκα στο ερωτηματικό...
Περίεργο το μούτρο...
Τα φύλλα του έχουν πρασινόασπρο χρώμα, είναι λεία, επιμήκη και σπαστικά ζουμερά, μέσα στην ζέστη. Έχει κάτι λουλούδια πρασινωπά, που ισχυρίζεται ότι μοιάζουν με κριθάρι, και έναν λεβέντη δεκαξηπόδαρο που περπατά στα φύλλα του προσπαθώντας του κάκου να τα φάει.
Το όλον σύνολο ζητά συστάσεις.
Επιστροφή στο σκάφος και το καραgooglάρισμα αρχίζει.
Το βοτανικό του όνομα λοιπόν είναι crithmum maritimum, Κρίταμος στην Ελλάδα, Αρμυρίχα στην Κέρκυρα, Rock Samphire το λένε οι Άγγλοι κομπιάζοντας και στη Γαλλία herbe de Saint-Pierre, διότι προφανώς ο Άγιος τούτος έχει φάει τον άμπακα, γι' αυτό και σπανίζει πλέον.
Ο Διοσκουρίδης και ο Πλίνιος είχαν σε μεγάλη εκτίμηση τον Κρίταμο καθώς έχει πολύ βιταμίνη C, είναι αντιμικροβιακός, περιέχει αιθέρια έλαια, μεταλλικά άλατα, ιώδιο και άλλες βιταμίνες.
Στην αρχαία Ελληνική κουζίνα τον χρησιμοποιούσαν ευρέως στις σαλάτες και τον διατηρούσαν στην άλμη. Είναι ένας θησαυρός γεύσης και παρουσιάζει μια γευστική πολυπλοκότητα όταν σκάει στον ουρανίσκο, προκαλώντας μια ανεπανάληπτη γαστρονομική διέγερση, ειδικά τον Μάη που είναι φρέσκος. Μετά τα κοτσάνια του, σιγά σιγά, ξυλοποιούνται.
Εγώ τον κρίταμο τον έβρασα, τον έπλυνα καλά και στη συνέχεια τον έβαλα σε καλά αλατισμένο νερό, που έβρασε για 1 λεπτό μόνο. Τον έβγαλα και τον έβαλα σε παγωμένο νερό, έτσι ώστε να σταματήσει ο βρασμός και να διατηρήσει το χρώμα του.
Στη συνέχεια τον στράγγισα και τον άφησα πάνω σε μια καθαρή πετσέτα για 2 ώρες με τον δεκαξηπόδαρο “Σωτήρη” να κόβει βόλτες ορθές και ανάποδες και να τραβάει τις μάσες της ζωής του.
Καμιά φορά και οι κάμπιες έχουν γαστρονομικές απαιτήσεις… Συμφάγαμε με τον “Σωτήρη”· αυτός προτίμησε μόνον Κρίταμο, εγώ προσέθεσα boutiqueόλαδο ελιάς, μαύρο τριμμένο αλάτι Ιμαλαΐων, λεμόνι κι αχινούς.
Αμφότεροι σαν πλούσιοι.
Άγριο κρίταμο Ικαρίας: ο μεζές του βράχου