Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Να διαλύσουμε την Δημοτική Αστυνομία. Να την διαλύσουμε.
Να διαλύσουμε την ΕΡΤ. Να την διαλύσουμε.
Να διαλύσουμε τα Αμυντικά Συστήματα. Να τα διαλύσουμε.
Να διαλύσουμε την Αεροπορική Βιομηχανία. Να την διαλύσουμε.
Να διαλύσουμε την Ερευνα για την Ελιά και το Ελαιόλαδο. Όχι, να μη τα διαλύσουμε!

Τον τελευταίο καιρό όλο και από κάτι διαλύουμε στο δημόσιο. Παράλληλα δεν φτιάχνουμε όμως και κάτι καινούριο, σύγχρονο, αποδοτικό. Τίποτα. Είμαστε φαίνεται πλήρεις, τα είχαμε όλα και απλά διαλύουμε αυτά που περισσεύανε. Όλες οι συζητήσεις στα ΜΜΕ είναι τι και πώς θα χαλάσουμε, διαλύσουμε, μετακινήσουμε, αποσπάσουμε, παραιτήσουμε. Πρέπει όμως κάτι να αφήσουμε στη θέση του σ’ αυτό τον τόπο, που να ανήκει στον δημόσιο τομέα και που δεν μας αφήνει (sorry) χρήματα, κέρδος. Έτσι, δεν είναι δυνατόν να γίνεται από πέρυσι τόση συζήτηση, υπομνήματα, επιστολές, εκκλήσεις, ψηφίσματα για να μην διαλύσουμε τελείως το ήδη ημι-διαλυμένο (μοναδικό) τομέα έρευνας στην ελαιοκομία. Μιλάμε για το Ινστιτούτο Ελαίας και Υποτροπικών Φυτών στα Χανιά. Είναι δυνατόν, εσείς κύριε Υπουργέ, κύριε Καθηγητά, να δέχεστε να έχει χαρακτηριστεί ένα καθαρόαιμο Ερευνητικό Ινστιτούτο σαν μια ακόμα ΔΕΚΟ; Τι πράγματα είναι αυτά; Πού ζούμε πια κύριε Καθηγητά; Πόση μνημονίτιδα τέλος πάντων έχουμε πάθει; Τυφλή υπακοή μέχρι το τέλος;

Ποιοι είναι υπεύθυνοι για τη διάλυση του τομέα έρευνας, που γινότανε στο Ινστιτούτο τα Χανιά; Πού είναι οι ερευνητικές τους εργασίες; Πριν από 3 χρόνια είχε 36 άτομα προσωπικό και τώρα... 15 άτομα εκ των οποίων οι 4 μόνον είναι ερευνητές! Και ας λέει ο διευθυντής του Ινστιτούτου (ίσως "άχρηστος και αυτός", αφού διευθύνει έναν μη κερδοφόρο δημόσιο τομέα), ο δρ Κώστας Χαρτζουλάκης, ότι «είναι μεγάλη απώλεια και υπάρχουν σοβαρά προβλήματα λειτουργίας για το Ινστιτούτο γιατί (οι επιστήμονες που φεύγουν) ήταν άνθρωποι με μεγάλη και μοναδική εμπειρία 25 ετών». Και αν, όπως διάβασα, θα προσληφθούν 200 ερευνητές, να δούμε εάν, πότε και πόσοι θα ενταχθούν παραγωγικά στο σύστημα του Ινστιτούτου, το οποίο ευνουχισμένο πασχίζει να κάνει στοιχειωδώς τη δουλειά του.

Μα και άλλοι ερευνητές έχουν βγει στα κάγκελα. Είδα προχθές στις ειδήσεις και τους επιστήμονες, τους ερευνητές με τις άσπρες μπλούζες, δόκτορες και δοκτόρισσες της Γ.Γ.Καταναλωτή να κάθονται λυπημένοι έξω, στην πλατεία Κάνιγγος, διαμαρτυρόμενοι για τα χάλια που βιώνουν και για τα χάλια που έρχονται. Αυτοί οι μοναδικοί επιστήμονες του δημόσιου τομέα, που αξιολογούν πιστοποιημένα οργανοληπτικά τα ελαιόλαδα και μας εκπροσωπούν στα διεθνή συνέδρια ελαιόλαδου, όλοι αυτοί έξω στο λιοπύρι με αυτή τη ζέστη, με τα πρόσωπα κάτω. Και εσείς, κύριε υπουργέ, τι κάνετε, όλοι καλά εκεί, στο υπουργείο; Η Θεσσαλονίκη όλα καλά; Πώς τα βλέπετε τα πράγματα με το φοβερό μας ελαιόλαδο; Από ποιότητα σκίζουμε, ε; Και από πωλήσεις; Τρομερά νούμερα! Φοβάμαι ότι ανήκετε στην κατηγορία εκείνων που νομίζουν ότι το ελληνικό ελαιόλαδο είναι τόσο καλό που, όταν εμφανίζεται πλέον εμφιαλωμένο στο εξωτερικό, τρέχουν όλοι να το αγοράσουν.

Καταλάβετε το: το μέγα πρόβλημα σήμερα στον τομέα του ελαιόλάδου είναι η παντελής έλλειψη γνώσεων από τον παραγωγό και τον ελαιοτριβέα μέχρι τον γεωπόνο του ελαιοτριβείου και τον καταναλωτή. Ποιος γεωπόνος διδάχτηκε τον τομέα “ελαιόλαδο”; Ποιο μάθημα, π.χ. στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο, έχει τη λέξη «ελαιόλαδο» στον τίτλο του; Κανένα.

Μα και το ίδιο το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο δεν θέλει πολύ για να καταλάβεις το πόσο απαρχαιωμένες δομές έχει. Μόλις μπεις μέσα το καταλαβαίνεις. Εκεί, ανάμεσα στις πολυκατοικίες, μαθαίνουν να κλαδεύουν ελιές, πειραματίζονται, κάνουν γεωργική έρευνα. Πού είναι οι πειραματικοί τους ελαιώνες για να δοκιμάζουμε και να βλέπουμε π.χ.ποια κλαδέματα είναι καλύτερα για την κορωνέικη και τις άλλες ποικιλίες; Ποιο κλάδεμα σε βάθος τετραετίας δίνει τα περισσότερα κιλά ελιάς ανά δέντρο; Έχουμε ελαιοποιήσει, έστω μια φορά, σωστά ένα μανάκι η μια μεγαρίτικη ποκιλία; Πόσο ψηλά σε πολυφαινόλες έχουμε δει ότι μπορεί να πάνε αυτές οι δύο ποικιλίες; Ποιες οι δυνατότητές τους; Ποιος τα ξέρει, σε ποια μελέτη να ανατρέξουμε; Όλη η Ευρώπη, όλος ο ελαιοπαραγωγικός κόσμος, ασχολείται, μιλάει, μελετάει, διαγωνίζεται για τις πολυφαινόλες. Εδώ εμείς ακόμα είμαστε, φοβάμαι, στις “τρείς γραμμές”. Πού σε πάνε, ρε Καραμήτρο, όξω στην Ευρώπη με την γκλίτσα στον ώμο μέσα σε ένα μπουκάλι από κολώνια; Τα πρόβατα θα στα φάνε οι λύκοι χωρίς να πάρεις χαμπάρι. Ξύπνα!

Υ.Γ.: Το μόνο σύστημα το οποίο αφήνει απείραχτο το πολιτικό σύστημα, επειδή του αποφέρει θέσεις για ρουσφετολογικούς διορισμούς, με τρίμηνες ή τετράμηνες συμβάσεις, και το οποίο είναι υπεύθυνο για την εξαφάνιση και ολόκληρων σοδειών ελαιόλαδου (π.χ. Κριτσά 2011-12) είναι η δακοκτονία. Και εφέτος, με τον δάκο να θερίζει, πάλι τα ίδια. Ο κύριος Χαρακόπουλος μας είπε ότι νωρίς έβγαλε την εντολή και έτσι απαλλάσσεται ευθυνών αλλά μέχρι εκεί φτάνει ο νους και ο λογισμός.