Τα θαύματα ξεπηδάνε στον κήπο, τον Οκτώβριο
Μας μπήκε με ψύχρα ο μήνας και χωρίς να έχει πέσει αρκετή βροχή τον Σεπτέμβριο. Το δεύτερο επηρεάζει τη σπορά, τα φυτέματα και τα μεταφυτέματα που σκοπεύαμε, αλλά αυξάνει τη χαρά που μας δίνει ο κήπος, ο ανανεωμένος και φρεσκαρισμένος μετά την ξηρασία. Τουλάχιστον η λίγη βροχούλα που είχαμε ήταν αρκετή για να μας απαλλάξει από τη σκόνη: έκανε τα φύλλα στιλπνά και τα χρώματα ζωηρά... έμπνευση για τη συλλογή λουλουδιών για ένα καλάθι για τη μέση του τραπεζιού.
Τώρα που δεν θα τρώμε έξω, θα φέρνουμε τον κήπο μέσα. Τα φθινοπωρινά, άστρα (Aster amelius) και χρυσάνθεμα, τώρα συνδυάζονται με τα ανανεωμένα καλοκαιρινά, τα τελευταία εποχικά - ζίννιες, πετούνιες, κατιφέδες - και τα ντόπια τριαντάφυλλα σε φθινοπωρινή άνθηση που θα κρατήσει μέχρι τα Χριστούγεννα.
Μέσα φέρνουμε επίσης να τα απολαύσουμε σε μπουκετάκια τα μικροσκοπικά αγριολούλουδα της εποχής, τους άγριους κροκούς τους μωβ (Colchicum automnale), ας πούμε. Οι λευκοί και οι κίτρινοι θ’ αρχίσουν να ανθίζουν σε καμιά εβδομάδα.
Επίσης τα κυκλάμινα, που ακόμα δεν έχουν πυκνώσει αρκετά για να γίνουν «φυτά τοπίου» και να σχηματίσουν ροζ χαλιά κάτω από τις ελιές.
Στην πέργκολα η Κοντέσα Σάρα δροσίστηκε και κρεμάει όλο και περισσότερα ροζ τσαμπιά, ίσα - ίσα καθώς η κληματαριά και η γλυσίνα άρχισαν να ξεραίνονται, και τα φύλλα της αγράμπελης (Parthenocissus quinquefolia) ροδίζουν σιγά - σιγά μεχρί να γίνουν κόκκινα ζωηρά στο τέλος του μήνα.
Η αγριοκαστανιά επίσης άρχισε να ρίχνει τα φύλλα και τους καρπούς της. Αυτοί δεν τρώγονται αλλά τους βρίσκω πολύ όμορφους, λείους και στιλπνούς μέσα από το αγκαθωτό τους περίβλημα. Κι αυτούς χρησιμοποιώ μέσα στο σπίτι για διακόσμηση, μαζί με πολλά από τα άγρια ρόδια, όμορφα στην όψη αλλά θεόξινα.
Η μηλιά που έχω στερεωμένη (espaliered) στη νότια πλευρά του τοίχου έχει ελάχιστα μήλα και όχι ιδιαίτερα νόστιμα αλλά τώρα που κοκκίνισαν χαίρεσαι να τα βλέπεις.
Οι ξοφλημένοι βασιλικοί από τις γλάστρες πήγαν για κόμποστ και στη θέση τους σπείραμε τους «καπουτσίνους» (Nasturtium) και τα μοσχομπίζελα που ήδη πέταξαν βλασταράκια. Θα είναι γεμάτα άνθη την άνοιξη.
Σε γλάστρα επίσης είναι ένα λουλούδι παράξενο που ασκεί πάνω μου μια γοητεία που δεν καταλαβαίνω. Δεν το αγαπώ... το βρίσκω πραγματικά άσκημο αλλά συνεχίζω να το έχω και να το φροντίζω, ως σπάνιο και περίεργο. Μου το χάρισε ένας υδραυλικός που εντυπωσιάστηκε απ τον κήπο. Σκόπευα να το ξεφορτωθώ αλλά δέκα τόσα χρόνια αργότερα ακόμα δεν το έχω καταφέρει. Και το όνομά του μάλλον αποτρεπτικό. Λέγεται Αίμανθος (Haemanuthus coccineus) και κατάγεται από τη Νότια Αφρική. Μου κάνει εντύπωση πόσοι φίλοι και επισκέπτες μου ζητάνε τα παιδάκια του... οι βολβοί πολλαπλασιάζονται αθρόα. Φαίνεται και άλλοι συμμερίζονται την ανάμικτη αυτή αντιμετώπιση.
Σε γλάστρες είναι και άλλοι, μικρότεροι, βολβοί που ανθίζουν με τα πρωτοβρόχια - λέγονται Zephyranthes και κατάγονται από ορεινές περιοχές της Κεντρικής Αμερικής. Ξεκίνησα πριν από πολλά χρόνια με 5-6 ροζ και 5-6 άσπρα. Από τότε πολλαπλασιάζονται και μοιράζονται σε φίλους, μόνο που έχω καταλήξει να έχω μόνο μία γλάστρα με ροζ και πολλές με άσπρα. Φέτος, μάλιστα, τα ροζ δεν άνθισαν καθόλου.
Ένα δεντράκι «μαγικό» που ανθίζει τώρα, είναι το Hibiscus Mutabilis. Λέω μαγικό γιατί τα όμορφα άνθη του το πρωί που ανοίγουν είναι κάτασπρα και όσο περνάει η μέρα γίνονται ροζ ανοιχτό και συνεχίζουν να σκουραίνουν μέχρι που το βράδυ όταν μαραίνονται το ροζ τους είναι βαθύ. Μια φίλη αγγλίδα μου έμαθε ένα κόλπο για να εντυπωσιάζω καλεσμένους. Κόβω τα άσπρα άνθη το πρωί και τα βάζω στο ψυγείο. Μένουν άσπρα ως το βράδυ οπότε τα βάζω στο κέντρο του τραπεζιού. Εκεί, μπροστα στα έκπληκτα μάτια των συνδαιτυμόνων, αρχίζουν να αλλάζουν. Μέχρι να τελειώσει το δείπνο έχουν αποκτήσει ένα βαθύ ρόδινο χρώμα.
Έχω κι άλλα να σας πω και να σας δείξω για τον κήπο του Οκτωβρίου, γι' αυτό το άρθρο αυτό θα συνεχιστεί σε λίγες μέρες.
Ο κήπος τον Οκτώβριο: έχει απ' όλα!