Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Φέτος ακόμα δεν έχουμε νιώσει παγωνιά και ο κήπος διατηρεί ακόμα μερικά ίχνη χρώματος… ιδίως μερικά τριαντάφυλλα από τις παλιές αναρριχώμενες ποικιλίες με τις αραιές κόκκινες και ροζ πινελιές τους. Αλλιώς τα χρώματα περιορίζονται σε αποχρώσεις του πράσινου, του γκρίζου της πέτρας και του καστανού της γης.

Πολλοί την ξεγράφουν ετούτη την εποχή, μιλάνε για νεκρό η κοιμισμένο κήπο που περιμένει την άνοιξη για να αναστηθεί ή να ξυπνήσει. Πράγματι, ένας περιστασιακός κήπος, που την άνοιξη και το καλοκαίρι είναι πολύχρωμα και διακοσμητικά όμορφος (γιατί όλοι οι κήποι είναι όμορφοι) τέτοια εποχή εξαφανίζεται, γίνεται τυχαίος, ένας συνδυασμός γυμνού χώματος και πράσινων φύλλων.

Ο κήπος ο μελετημένος με αγάπη, αντίθετα, τέτοια εποχή, στη γύμνια του αποκαλύπτει τον χαρακτήρα του, το σώμα του, τη δομή του. Τώρα είναι που ο κηπουρός παρατηρεί, μελετά, ονειρεύεται, φαντάζεται, προγραμματίζει, σχεδιάζει. Τώρα είναι που ο κηπουρός καμαρώνει την ταυτότητα του δημιουργήματός του.

Όταν ο κήπος είναι ανθισμένος βλέπουμε μόνο το «χλωρό» πρόσωπο του, το κάλυμμα, τη διακόσμηση. Τώρα βλέπουμε το «στερεό» του πρόσωπο, την αρχιτεκτονική του, τη βάση του. Στα αγγλικά γίνεται διαχωρισμός ανάμεσα στο softscape, τα δέντρα, τους θάμνους, τα λουλούδια, το χορτάρι και το hardscape, τους βράχους, το πλακόστρωτο, τα τοιχώματα, τα μονοπάτια, το χαλίκι, τις κολώνες, τις γλάστρες, τα αγάλματα… το πλαίσιο.

Στους μεσογειακούς κήπους το hardscape έχει ιδιαίτερη σημασία, όπως έχει και στο τοπίο μας όπου δεσπόζουν οι βράχοι, οι ξερολιθιές, το πετρώδες χώμα και οι τοίχοι με τον λαμπερό ασβέστη ή την πατίνα του χρόνου. Έχουμε πέτρες και πλάκες όλων των αποχρώσεων και τούβλα και κεραμίδια και γλάστρες και πιθάρια από ειδών - ειδών πηλό. Έχουμε βράχους με όμορφα σχήματα, έτοιμους να αγκαλιάσουν τα φυτά.

Όπως το καλοκαίρι τα χαιρόμαστε με φόντο το χρυσό του ξερού χόρτου, τώρα μπορούμε να χαρούμε τα σχήματα της γύμνιας και τα χρώματα της, με φόντο τα άπειρα πράσινα του χειμώνα.