Μουριά: τα δάκτυλα της Άνοιξης
Στενοχωριέμαι κάθε αρχή Χειμώνα όταν σε κλαδεύω, μουριά μου.
Σε κλαδεύω αυστηρά.
Στην άκρη από κάθε χοντρό μπράτσο σου αφήνω μόνο ένα κλωνάρι
κι αυτό κομμένο στην άκρη.
Όλα τ’ άλλα με προσοχή τα κόβω,
όλα.
Και στέκεις όλο τον Χειμώνα με τα μπράτσα γυμνά,
ανοικτά στη βροχή και στον αέρα.
Όταν όμως έρχεται η Άνοιξη,
αυτά τα μπράτσα τ’ ανοικτά, βγάζουν χέρια και δάκτυλα.
Προάγγελοι είναι της σκιάς,
που θα μας χαρίσεις μέσα στο Καλοκαίρι.
Σημείωση:
Η μουριά είναι το κατεξοχήν εύπλαστο δέντρο για σκιά. Χαίρομαι όταν βλέπω μουριές – γλυπτά με περίτεχνα κλαδεμένα κλαριά, ώστε να δώσουν τη σκιά τους εκεί που ο άνθρωπός της την έχει ανάγκη το Καλοκαίρι! Αυτό δείχνει μια αμοιβαία αγάπη ανθρώπου και δένδρου.