Οι άγριοι μαγιάτικοι μποκέδες
Ο «μποκές» του «μποκέ»... έτσι λέγεται εδώ στην εξοχή της Κέρκυρας το μάτσο λουλούδια που μαζεύουμε για να βάλουμε στο νερό. Όπως σας έχω πει πολλές φορές, έχω μανία να γεμίζω το σπίτι λουλούδια σε καλάθια, ποτήρια, κανάτες και σφηνάκια... καμμιά φορά και βάζα. Μαζεύω λουλούδια άγρια, ήμερα και ενδιάμεσα.
Η ειρωνεία της τύχης είναι ότι αυτή ακριβώς την εποχή που η φύση μας προσφέρει μια αφάνταστη ποικιλία λουλουδιών για να μαζέψουμε, είναι όταν περνάμε λιγότερες ώρες κλεισμένοι μέσα και προτιμάμε να χαρούμε την ανθισμένη ύπαιθρο στη φυσική της κατάσταση. Βέβαια για μένα είναι έτερον εκάτερον, κάθε πράμα στη θέση του και τα κομμένα λουλούδια στο βάζο τους. Απολαμβάνω το καθένα χωριστά και τέτοια εποχή τρελλαίνομαι στις επιλογές.
Τα άγρια λουλούδια πολλές φορές αντιστέκονται σ’ αυτή τη μεταχείριση. Παράδειγμα οι παπαρούνες, που μαραίνονται και μαδάνε με το που τις κόβεις. Αλλά το καλό το παλληκάρι... κλπ. Σας έχω μάθει το κόλπο. Άλλα αγριολούλουδα δεν σηκώνουν αστεία, απλούστατα δεν θέλουν να μπουν σε βάζο, τελεία και παύλα. Εμείς το σεβόμαστε και τα αφήνουμε στην ησυχία τους. Επίσης στην ησυχία τους αφήνουμε τα πιο σπάνια και λιγοστά, ιδίως (και αυτό επιβάλλεται δια ράβδου) όταν είναι υπό εξαφάνιση. Τα καμαρώνουμε εκεί που τα τοποθέτησε η φύση. Κόβουμε τα άφθονα και τα κοινά και σε εποχή που έχουν προλάβει να αφήσουν τους σπόρους τους.
Στο σπίτι μέσα κάνω διάφορους συνδυασμούς. Για τη μέση του τραπεζιού είναι τα καλάθια με ανάμικτα ήμερα και άγρια. Τον χειμώνα που σπανίζουν τα άνθη, επεκτείνομαι σε κλαδιά, φύλλα και καρπούς. Αλλού, σε μικρότερα δοχεία, κάνω επιλογές βάσει τύπου και χρωμάτων.
Ας πούμε, τώρα είναι ανθισμένη η άγρια Νιγέλλα (Nigella damascena, N. Sativa), ένα από τα πιο αγαπημένα μου λουλούδια. Ο σπόρος της είναι το «μαυροκούκι» ή μαύρο σουσάμι που βάζουμε στα ψωμιά και τα αρμυρά κουλουράκια, που τελευταία έχει αρχίσει να προβάλλεται πολύ ως θεραπευτικό, αντιφλεγμονώδες, κλπ. Χρησιμοποιείται πολύ στην ινδική μαγειρική (το ψήνεις ελαφρά και το σπας λίγο στο γουδί για να απελευθερώσεις τη γεύση... όπως βλέπετε, η μαγείρισα μέσα μου δεν αντέχει να περιοριστεί στα λουλούδια!). Πάντα με γοήτευε η κοινή αγγλική ονομασία του άνθους αυτού: Love-in-the-Mist, ή «Αγάπη στην ομίχλη».
Αυτή ήταν που με ενέπνευσε να του κάνω μια σύνθεση με άλλα ονειρικά, ομιχλώδη λουλούδια στην άσπρη κανάτα απ το ΙΚΕΑ. Γελούσα μόνη μου καθώς τα έφτιαχνα με την σκέψη ότι τα τόσο ποιητικά και αιθέρια αυτά λουλούδια είχαν πολύ πεζά κοινά ονόματα όπως «αγριόσκορδο», «αγριοκαρότο» και «μαυροκούκι», απόλυτα ταιριαστά με την κανάτα της κουζίνας.
Διάφορα άγρια ανακατεμένα, όπως σπαθόχορτο, άστρο της Βηθλεέμ, αγριομάραθο, κλπ. κάθονται στη niche έξω απ' το γραφείο μου. Δεν τα βλέπει το φως του ήλιου αλλά δεν μοιάζουν δυστυχή γιατί έχουν αντέξει μια βδομάδα χωρίς να μαραθούν.
Σε μικρότερη, πήλινη κανατούλα έβαλα αγριολούλουδα σε διάφορους τόνους του μωβ, όπως τρία είδη ορχιδέας, καμπανούλες, φασκόμηλο και άγριες γλαδιόλες.
Γράφοντας αυτά και αποφασίζοντας να αφήσω τα ήμερα λουλούδια για άλλο σημείωμα, σκέφτηκα να μαζέψω στο τραπέζι της βεράντας όλα τα κομμένα λουλούδια του σπιτιού και να τα ποζάρω μαζί για φωτογραφία... έτσι, για να πάρετε μια ιδέα.
Κέρκυρα: Ο κήπος στα μέσα του Μάη