Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Απ’ ότι φαίνεται έπρεπε να φτάσω στα 55 μου για να ανακαλύψω ποιο είναι το αγαπημένο μου λουλούδι. Κι αυτό είναι η αμαρυλλίδα. Δεν υπάρχει τίποτα που να μη με εντυπωσιάζει σ’ αυτό τον εξωτικό βολβό: τα χρώματα των λουλουδιών του, η βελούδινη υφή τους, τα υπέροχα καταπράσινα, αγέρωχα και δυνατά φύλλα του. Ακόμα και η μυθοπλασία γύρω από το φυτό είναι τρυφερή σαν χάδι.

Η Αμαρυλλίς, όπως διάβασα και σας μεταφέρω, ήταν μια ντροπαλή βοσκοπούλα αλλά με δυνατό ταμπεραμέντο. Έτσι, όταν ερωτεύτηκε τον Αλταίονα, έναν κούκλο βοσκό αλλά αρκετά ξενέρωτο, αποφάσισε να δώσει τα πάντα γι’ αυτόν χωρίς να υπολογίσει τις συνέπειες. Ούτε καν την ίδια της τη ζωή. Αποφάσισε, λοιπόν, να του προσφέρει το μόνο πράγμα που ο σκληρός άντρας επιθυμούσε, το πιο όμορφο λουλούδι του κόσμου. Έτσι, αφού συμβουλεύτηκε το Μαντείο των Δελφών (βλέπετε ήταν το μόνο που υπήρχε τότε, δεν είχαν εφευρεθεί ακόμα οι μάγισσες και οι χαρτορίχτρες), φόρεσε ένα άσπρο φόρεμα κι επί ένα μήνα πήγαινε έξω από την πόρτα του άκαρδου βοσκού και τρύπαγε την καρδιά της με ένα χρυσό τόξο, βάφοντας με αίμα το κατώφλι του. Όταν, μετά από 30 ημέρες, ο Αλταίων εδέησε ν’ ανοίξει την πόρτα του σπιτιού του, αντίκρυσε ένα υπέροχο λουλούδι με τα βαθυκόκκινα πέταλα, την αμαρυλλίδα.

Εκτός από τη λαμπερή του ομορφιά, το φυτό αυτό με γοήτευσε και για έναν ακόμα λόγο, επειδή μεγαλώνει με τους δικούς μου ρυθμούς: πολύ γρήγορα. Ήταν εξαιρετικά ευχάριστο και πολύ συγκινητικό για μένα το γεγονός ότι, από τότε που το πήρα, το φυτό άλλαζε ημέρα με την ημέρα. Έτσι, κάθε πρωί, μετά το πλύσιμο των δοντιών, έβγαινα στη βεράντα και φωτογράφιζα την αμαρυλλίδα μου ή ιππίαστρον (hippeastrum) όπως είναι το επιστημονικό της όνομα. Και ιδού τα αποτελέσματα.

Hμέρα πρώτη:
Το μπουμπούκι του λουλουδιού προσχηματίζεται μέσα στον βολβό.

Ημέρα δεύτερη:
Από τον χοντρό βολβό ένα κούφιο ανθικό στέλεχος ξεπετάγεται με τα λουλούδια στις άκρες του.

Ημέρα τρίτη:
Τα δύο χοανοειδή λουλούδια απομακρύνονται το ένα από το άλλο και στο κέντρο εμφανίζονται άλλα δύο.

Ημέρα τέταρτη:
Τα λουλούδια μεγαλώνουν και ανοίγουν ακόμα περισσότερο. Στο κέντρο εμφανίζονται οι κίτρινοι ανθήρες.

Ημέρα πέμπτη:
Οι ειδικοί λένε ότι, αν θέλουμε να παραταθεί η ανθοφορία, σ’ αυτή τη φάση πρέπει να αφαιρέσουμε τους κίτρινους ανθήρες με ένα τσιμπιδάκι φρυδιών πριν σκορπίσουν τη γύρη τους. Εγώ δεν έκανα τίποτα.

Ημέρα έκτη:
Σήμερα, μόλις βγήκα στη βεράντα, είδα ότι τα δύο μεγάλα λουλούδια είχαν αποκτήσει μια εξαίσια βελούδινη υφή και ένα μεταλλικό κατακόκκινο χρώμα.

Ημέρα έβδομη:
Τα άλλα δύο λουλούδια εμφανίζονται δυναμικά.

Ημέρα όγδοη:
Και σήμερα τα λουλούδια συνεχίζουν να μεγαλώνουν. Στο κεντρικό ανθικό στέλεχος παρατηρώ μια πληγή.

Ημέρα ένατη:
Άνοιξαν και τα άλλα δύο και εμφάνισαν κίτρινους ανθήρες. Η πληγή είναι μεγαλύτερη και εμφανέστερη.

Ημέρα δέκατη:
Τα λουλούδια κόβονται στο σημείο της πληγής. Τα κράτησα για μια ακόμα εβδομάδα μέσα σε ένα διάφανο βάζο με νερό. Το νερό έγινε κόκκινο μια ώρα περίπου μετά από τη στιγμή που έβαλα μέσα τα λουλούδια. Κρίμα που δεν πήρα φωτογραφίες από τα λουλούδια στο βάζο για να σας τα δείξω. Ήταν επίσης πολύ όμορφα.